De kritische blikken die je krijgt als werkende moeder.

Rond mijn 24ste was ik al leidinggevende en in deze rol is het vaak lastig om 3 dagen of minder te gaan werken. Voor dat ik zwanger werd heb ik er zelf al voor gekozen om 32 uur te gaan werken in plaats van 40 uur. Ik had in de week een dag voor mezelf nodig om even op te laden en ook om het huishouden bij te houden zodat ik dit niet nog in het weekend moest doen. Dit is mij heel goed bevallen. 

Roy wist dat het mijn ambitie was om te blijven werken en tijdens mijn zwangerschap hebben we ook besproken dat als het nodig is dat er iemand minder gaat werken dat dit Roy zal zijn. Op dit moment is het niet nodig, Roy werkt onregelmatig waardoor hij gewoon is kunnen blijven werken en heeft één vaste papa dag, wat we heel fijn vinden. Verder gaat Acie Lou naar allebei haar opa's en oma's en ze gaat één keer per week naar de Kinderopvang, hier hebben we ook bewust voor gekozen. We hebben dus de luxe dat we allebei niet minder hóeven te gaan werken. 

Ik merk soms dat ik het wel lastig vind om alle ballen hoog te houden en om relatief weinig tijd door te brengen met Acie Lou. Vooral de laatste tijd spookt het door mijn hoofd hoe het zal zijn als ik een dag minder zou gaan werken. Waarom heb ik deze wens nu wel opeens? Grappig dat je gevoel daarbij kan veranderen zodra je kindje is geboren. En als we dat doen, hoe gaan we het dan regelen met de opvang dagen bijvoorbeeld. 

Wat mij de afgelopen maanden vooral is opgevallen over het feit dat ik een werkende moeder ben, zijn de blikken en de reacties die je krijgt als mensen vragen hoe veel je nog werkt en je verteld dat je nog 32 uur per week werkt. Die blikken doen pijn, ze geven je het gevoel dat je geen goede moeder bent en daarin niet de juiste keuze hebt gemaakt of nog steeds maakt. Dit maakt mij verdrietig en ik heb dan ook meteen het gevoel dat ik mij moet verantwoorden. Ik vertel uitgebreid hoe we het geregeld hebben met de opvang, wat Roy zijn rol is, hoe wij het in gedachten hebben en waarom blijven werken voor mij als vrouw maar ook zeker als een goede moeder zo belangrijk is. En iedere keer denk ik weer 'waarom doe ik dit?', waarom verantwoord ik mezelf richting mensen die al meteen oordelen hebben en na mijn uitleg nog steeds met hun vingertje wijzen. 

En zo krijgen thuisblijfmoeders ook kritische blikken en vragen. Dus wanneer doe je het goed in deze maatschappij? Wat is de maatstaf, ben je een slechte moeder als je thuis blijft voor je kinderen óf juist 32 uur of meer blijft werken? Zegt dit iets over je kwaliteiten als moeder? 

Misschien moeten we elkaars keuzes wat meer accepteren. Ik ben geen moeder die 7 dagen in de week thuis blijft om voor haar kinderen te zorgen, dat past niet bij mij. Net zoals dat er vrouwen zijn die er juist voor hebben gekozen om fulltime thuisblijfmoeder te zijn omdat dit juist bij hun past, dit is toch helemaal oké. En bij iedere rol zijn er uitdagingen waar je als moeder mee te maken krijgt. 

We hoeven niet alle ballen hoog te houden, het leven bestaat niet allemaal maar uit successen, een keer een bal laten vallen is ook oké. Hier een aantal tips die het voor ons net allemaal wat makkelijker maakt en we extra tijd hebben om van Acie Lou te kunnen genieten én van elkaar:

- Wij bestellen onze boodschappen online en laten ze bezorgen.

- Als er iets op is van boodschappen dan voegen we dit meteen toe aan de app van de desbetreffende winkel, zo kunnen we nooit ergens naast grijpen.

- We hebben een voorraad eten voor Acie Lou in de vriezer liggen (groenten en fruit die we zelf hebben gemaakt).

- Als Acie Lou op bed ligt ruimen we het huis op, zo houden we het dagelijks bij. Er zijn ook dagen dat we er écht geen zin in hebben om de vaatwasser uit te ruimen bijvoorbeeld, we kiezen er soms dan ook bewust voor om dat gewoon even te laten en om lekker samen op de bank te ploffen. We zitten er ook aan te denken om bijvoorbeeld één keer per week een schoonmaakster te laten komen voor de grotere huishoudelijke taken. 

- Roy en ik overleggen iedere dag over wie wat doet, wie brengt Acie Lou weg, wie haalt haar op, wie kookt er? Zo hebben we een goede balans en is het duidelijk wie wat op zich neemt. Ik ben namelijk nooit op dezelfde tijd thuis en Roy heeft een onregelmatig rooster. 

- Roy en ik hebben minimaal één avond per week dat we iets voor onszelf kunnen doen. Op woensdag heb ik mama dag en dan heb ik die avond even tijd voor mezelf, Roy heeft dit op de donderdag na zijn papa dag. 

- Roy en ik plannen af en toe een date night zodat we weer even man en vrouw kunnen zijn, we praten dan over de opvoeding en genieten even van elkaar en kunnen daardoor een leukere papa en mama zijn. 

Hou op met het geven van kritische blikken, steun elkaar, respecteer elkaars keuzes en moedig elkaar aan in de gemaakte keuzes. We hebben allemaal hetzelfde doel, onze kinderen gelukkig maken, en het mooiste is dat dit op heel veel verschillende manieren kan. 

[Bovenstaande foto is gemaakt door @lisamccague ]