De 'Ik ben ook Moeder'-dag

Moederdag. Wat een gekke dag is dat eigenlijk. Waarom moeten moeders speciaal op deze dag extra in het zonnetje worden gezet? Dat kan toch eigenlijk elke dag, of ligt dat nu aan mij?

Ach ja, hoe je het of went of keert; vandaag is het een feestdag voor elke moeder. Want je kinderen en partner kunnen je even extra goed in de watten leggen. Als je opstaat hoop je op een lekker ontbijtje op bed, misschien een paar cadeautjes en voor de rest van de dag laat je het lekker allemaal op je afkomen. Vooral het weer van vandaag is al een cadeau op zich; perfect wandel- en terrasweer.

Maar dan kom je bij de moeders zoals ik (en helaas vele anderen). Wij zijn moeder, maar hebben geen kindje om voor te zorgen of een kindje die ons een knuffel en kus kan geven. In plaats van ontbijt op bed, krijgen we tranen bij het opstaan, wetende dat we niks te vieren hebben vandaag. Vooral als het allemaal vers is zoals in mijn geval, komt deze dag extra hard aan.

Het voelt allemaal tegenstrijdig om mijn eigen moeder nu fijne Moederdag te wensen en dan te horen ‘Jij ook.’ Want natuurlijk, ik mag het ook vieren, maar het voelt gek, vreemd, raar en anders. Maar toch is het fijn dat er ook aan deze ‘soort’ moeders gedacht wordt.

Een tante van me had op een Facebook bericht gereageerd van een lokale winkel die een winactie had opgezet voor moeders met een ander verhaal. Gisteren kwam ze een vaas afgeven, want ze had deze dus voor mij gewonnen. Ik kreeg gisteren ook een kaartje binnen. Een vriendin had deze opgestuurd om me een fijne Moederdag te wensen. En vandaag heb ik van verschillende personen gewoon een appje gekregen dat ze aan me denken, of gewoon een simpel hartje. Zo’n dingen betekenen enorm veel. Want ik ben ook moeder en dat mag gevierd worden.

Wist je eigenlijk hoe Moederdag is ontstaan? Moederdag werd – in een andere vorm – al gevierd in de tijd van de Grieken, ter ere van Rhea (moeder van goden als Hades, Poseidon en Zeus). Door de jaren heen werden moeders vaker ‘vereerd’, maar in 1908 werd de eerste officiële Moederdag georganiseerd, maar eigenlijk werd er maar één specifieke moeder herdacht, namelijk Ann Reeves Jarvis. Zij was een vrouw die in de Amerikaanse Burgeroorlog Mother’s Day Work Clubs had opgericht; een organisatie die hulpbehoevende moeders voorzag van voedsel en medicijnen. De jaren erna werd Moederdag steeds populairder en in 1914 was het Amerikaanse president Woodrow Wilson die elke tweede zondag van mei uitriep tot Moederdag. En wanneer Amerika ergens mee begint, volgen de meeste Westerse landen vaak binnen enkele jaren.

Eigenlijk best gek, toch? Dat we Moederdag vieren omdat een bepaald persoon er ooit in zekere zin mee begonnen is. Zo zou je in theorie dus nog tig andere feestdagen kunnen verzinnen. Als je ooit eens een goed idee hebt die je goed kunt onderbouwen, zou ik zeggen: probeer het eens uit. Gooi het de media in en wie weet hebben we binnenkort nog een reden om een bepaalde groep personen in het zonnetje te zetten.

Maar dat is het nu juist. ‘Een bepaalde groep’ personen een dag in het zonnetje zetten is zo gek, daar blijf ik bij. Net als die dagen dat je een bepaald beroep in het zonnetje zet. We kennen allemaal wel de Secretaressedag, of de Dag van de Leraar. Maar een dag van de ICT’er is er (nog) niet. Of een Dag van de Productiemedewerker. Want waarom vieren we dat je een bepaald beroep mag en kunt uitoefenen, als een ander beroep nooit gevierd ‘mag’ worden?

Dagen als vandaag laten ons vaak het meest logische denken. Bij Moederdag denk je vaak automatisch aan alle mama’s mét kindjes. Maar mensen die geen mama meer hebben en met Moederdag dus een groot gemis hebben, die liggen al niet heel erg voor de hand. Maar wie nog het meeste buitenspel worden gezet (merk ik nu), zijn de mama’s zonder kindjes.

Wij zijn ook mama. Wij verdienen ook liefde, cadeautjes en vrolijkheid. Vooral op deze dag waarin we het geluk van moeder zijn niet kunnen vieren zoals het hoort.

Maar ergens moet ik toegeven dat we op de goede weg zijn. Het kan ook zijn dat ik er nu gewoon meer op let omdat ik het zelf mee heb gemaakt, maar er zijn stichtingen die mama’s zonder kindje op zo’n dag een brief of klein presentje sturen. En zo’n initiatieven doen het hem. Want het is zo ontzettend belangrijk dat wij niet vergeten worden en dat we ook mee mogen doen.

Daarmee wil ik nu dan ook een oproep doen aan iedereen. Ken jij iemand die geen mama meer heeft? Ken je een mama zonder dat zij een kindje mag knuffelen? App hem/haar of stuur een kaartje. Laat weten dat je ook aan hen denkt. En niet alleen op Moederdag, maar ook op Vaderdag. Want mensen wiens vader – al dan niet reeds – is overleden of vaders zonder kindje mogen ook in het zonnetje gezet worden.

Iedereen verdient geluk. Elke dag opnieuw moet iemand zich gelukkig kunnen voelen. Al is het maar héél even, een beetje dat gevoel krijgen dat je écht gelukkig bent, dat doet iets met je. Dan trekken de wolken weg uit je hoofd en maken deze plek voor regenbogen. En regenbogen betekenen maar een enkel ding: het wordt beter.