De grote boze winter(depressie)

De grote boze herfst- en winterperiode staat weer voor de deur.. Het herfstweer heeft zelfs al flink zijn intrede gedaan🍂💨. Maar waarom is dat nou zo’n probleem voor mij? Helaas kan ik het bijna alvast in mijn agenda zetten: mijn jaarlijkse afspraak met De Winterdepressie🗓.

ADHD is er altijd en daar valt nog mee te werken (met ups en down natuurlijk) en heeft zelfs zijn grappige eigenaardigheden. Een bijkomend probleem van mijn ADHD is echter mijn giga slaapprobleem. Ik lig bijna elke avond/nacht uren wakker voor ik slaap🌒. Vaak word ik ook nog wakker en van die keren lukt opnieuw inslapen vaak ook niet. Vrijwel elke nacht is een zooitje. Kortom: mijn hoofd snapt er geen ⚽️ van. Heeft geen boodschap aan de dag/nacht verdeling en pikt signalen (Hé het wordt donker laat ik melatonine aanmaken) niet op🤔. Geen bioritme dus.

Als het dan vanaf de herfst overdag ook nog donkerder wordt, mist mijn hoofd dus ook het ochtendsignaal (Licht, dus laten we melatonine afbreken en actief worden! 🌤) waardoor hoofd en lijf niet willen opstarten en de dagen ook steeds zwaarder worden. Gooi dit in de mix met de ADHD onrust/gepieker/vermoeidheid, het slaapprobleem en je hebt het perfecte recept voor depressie🥣..

Ik leg het nu nuchter en rationeel uit.. maar wat is dat KLOTE zwaar elk jaar😫. Het erge is nog.. ik VOEL het aangekomen.. ik voel het langzaam aan gebeuren! Dan ga ik er als een idioot tegen vechten en op mezelf inpraten. ‘Komop je weet dat dit gebeurt niet intrappen’, ‘Probeer erbij te blijven, komt goed’, ‘Je gaat gewoon wat vaker naar buiten’,’Van ‘t weekend heb je wat leuks’.. etc. Nou, dat werkt dus maar heel kort en voor ik het weet ben ik met geen enkele motivatie van mezelf of omgeving in beweging te krijgen. De wil is dan compleet weg. ‘Leuk’ zegt me dan niks meer. Het is verschrikkelijk om elke ochtend wakker te worden en gelijk te denken ‘Waarom weer een dag.. ik wil helemaal niet.. hoe ga ik deze weer doorkomen’. Alles voelt zwaar en donker. Ik wil dan eigenlijk nog maar één ding, het enige wat ik voel niet meer voelen.

Zo stom voel ik me dan, ik wéét wat er gebeurt, ik weet wannéér het gebeurt.. en toch gebeurt het elk jaar weer! En elk jaar mijn baan opzeggen omdat ik er geen plezier meer uithaal (zoals uit niks) en omdat ik mezelf simpelweg niet uit bed krijg om te gaan😞. Om vervolgens de hele dag huilend of als een dood vogeltje op de bank te hangen en het mezelf vreselijk kwalijk nemen. Dit veroorzaakt weer een enorm schuldgevoel naar mijn gezin waardoor mijn eigenwaarde daalt tot het minpunt. Ik zie mezelf dan als geen enkele toegevoegde waarde mee maar puur als een last.

Maar goed, zover zijn we dit jaar nog niet en natuurlijk ga ik er weer keihard tegen vechten! 💪🏻 Ik heb nu professionele hulp voor zowel ADHD, depressies en slaapproblemen dus ik heb zeker niet geaccepteerd dat dit elk jaar een probleem gaat zijn. 🍀