De dag waarop onze drieling in bad mag heet: aanpootdag

Het is baddag. Nee, geen slechte dag, zoals de Engelse vertaling zou zijn. Of misschien toch wel? Een dag waarop onze drieling in bad gaat, wordt ook wel ‘aanpoten’ genoemd.

Ik denk me in altijd dat je er met één kind echt een feestje van maakt. Even lekker knuffelen, kleertjes uitzoeken, de tijd nemen voor het badje: even genieten. Misschien is dat helemaal geen realistische gedachte en neemt mijn jaloezie de overhand, maar zo voelt het wel. Hier noemen we zo’n dag dus ‘aanpootdag’. Waar kinderen vroeger dagelijks in bad gingen, vind ik hier eens in de maand meer dan voldoende. Toch doe ook ik dit braaf minimaal twee keer per week.

Het is zover. Ik haal van boven een kruiwagen handdoeken, zoek drie pakjes bij elkaar (wel een beetje matchend, want dat vindt mama belangrijk en leuk), pak washandjes, zeep en natuurlijk het badje zelf. Niet geheel onbelangrijk om te melden: nummer drie is altijd de sjaak. Het water is dan al ijskoud en de vieze restjes van je zussen liggen op de bodem van het badje. Daarom ben ik ook nog verplicht om te onthouden wie de vorige keer de sjaak was en wie dat nu gaat worden. Oké, nummer één mag in bad!

Maar goed, daar gaan we dan. Nummer één uitkleden, wassen, in het water, snel weer uit het water, afdrogen, een luier aan, vechtend een romper aandoen, vechtend een jurkje aantrekken, een dikke knuffel geven en wegleggen. Daarna volgt nummer twee: uitkleden, wassen. Inmiddels moppert nummer één terwijl ik nummer twee in het water doe. Ondertussen hoop ik dat nummer drie geen honger krijgt en zich niet gaat vervelen, etc. Ik zal jullie verdere details besparen, omdat mijn taak hier weer roept en ik ook zonder dat het ‘aanpootdag’ is, ik toch stiekem ga ‘aanpoten’.