Borstvoeding geven vind ik puur, mooi & ook heel intens.

AL 17 maanden borstvoeding.

"wauw dat zien wij niet vaak", "geef jij borstvoeding", "dat hoor je niet vaak van moeders van jouw leeftijd".

Dit kreeg ik wel eens te horen. Elke keer wel als ik bij het cb kom.. Ze staan verbaast dat iemand nog lang voed.. En van mijn leeftijd. Voor mij hoorde het bij mijn zwangerschap en het moederschap.

Vanaf het moment dat ik zwanger was of zelfs daarvoor heb ik er nooit over nagedacht. Er was geen andere optie dan dat ik mijn baby/dochter borstvoeding zou gaan geven. Tijdens mijn zwangerschap had ik al heel snel last van lekkende borsten. Vooral wanneer ik een kindje hoorde huilen. Ik weet nog goed dat mijn dochter net een paar seconde geboren was dat ik haar direct wilde proberen te laten zoeken. Dit was echt 1 van de bijzonderste momenten. Hoe klein ze ook was. Ze had mijn borst meteen gevonden. Aanhappen ging de eerste paar dagen niet super. Ik werd niet voldoende geholpen door de verpleegkundige in het ziekenhuis. Ik moest mijn dochter bijvoeden. Ik heb aan fingerfeeding gedaan & had echt een hekel aan die elektrische kolf. Als ik er aan denk alleen al. Ik heb dat ding elke keer na 1 druppel na minuten kolven in de hoek gegooid. Met tranen gekolfd. Ik was moe en ik werd alleen al gek van het geluid. Alsof ik een koe was.. Dat ding heb ik ook nooit meer aangeraakt. 2 Dagen ziekenhuis en elke keer bijvoeden, fingerfeeding & continu proberen te laten aanhappen.. Dit duurde totaal 2,5 uur en na een halfuur mochten we weer vanaf voor af aan. Maar na 2 dagen mochten we onverwachts naar huis.. Met volle borsten en geen bijvoeding gingen we naar huis. Ik kon mijn dochter niet voeden en moest wachten op de kraamhulp. Omdat ik de beste en liefste kraamhulp had die ik me kon wensen, ging de borstvoeding ook ineens veel beter. We leerde als team aanleggen, aanhappen en drinken. Ik had niet verwacht dat daar toch wat haken en ogen aan zouden zitten. Met 8 maanden toch nog een flinke borstontsteking, terugloop van borstvoeding, geen voeding..

Ik dacht ik lek al in mijn zwangerschap, kan zo mijn kindje aanleggen en hup. Neeee hoor! Maar... toen ik het eenmaal door had. Wij bedoel ik. Deden we het als team samen. Mijn dochter groeide zo enorm goed door mijn moedermelk. Inmiddels is mijn dochtertje 17 maanden en voed ik haar nog dagelijks. Van 1900 gram naar nu inmiddels 8, 5 kilo. Sommige dagen voed ik zelfs nog een paar keer. Tot haar 1ste verjaardag had ze voldoende aan 1 borst per keer en moest ik haar toch wel op schema voeden vanwege haar gewicht. Nu is dat anders en trekt ze mijn shirt omhoog, ze geeft aan wanneer zij wilt drinken. Ik trek nu wel mijn grenzen en vind ochtend, avond en soms tussendoor voldoende. Daarnaast is ze nog altijd wel een kleintje. En wil ik liever dat ze haar maaltijden vergroot en goed eet. De ene dag is de ander ook niet. In het weekend bijv wilt zij nog wel eens vaker bij mij hangen en aan de borst liggen.

Hoewel ik soms wel trek heb in een drankje of even niet na te hoeven denken zo denk ik maar ze blijft maar 1 x klein. Over een paar jaar, misschien jaar, maand, week wilt ze dit niet meer. Ik geniet er nog van & zij duidelijk ook. Wanneer ze dan aan de borst ligt en in slaap valt kan ik daar echt tranen voor laten vallen. Zo bijzonder. Je deelt wel je lichaam maar naar mijn mening is MIJN lichaam daar voor gemaakt.

Maaar....als het me ooit gegund is.. als ik het ooit wil.. Een 2de kindje weet ik niet of ik dat weer zo zou doen en zo lang. Het is intens. Flesvoeding word een kindje natuurlijk ook gewoon groot, gezond en ouder door.

Ik maak geen taboe van borstvoeding. Ik vind het puur en bijzonder. Ik heb mijn kindje laten groeien met mijn moedermelk. ✨💛