bladzijde uit het boek van prut

Met schaamrood op mijn kaken geef ik toe dat deze week niet tot mijn favoriete weekjes behoorde.

Het verstopte toilet moest ik met blote hand en elleboog ontstoppen- de bebloede proppen papier en plas plakten beschuldigend aan mijn armharen vast, en het lukte me nog nét om niet over te geven.

Bergen was. Het huishouden wat niet op lijkt te houden. Pesterig en uitputtend. Anxiety en paniek die als een wolk boven mijn hoofd hingen.

Een bioscoopbezoekje wat mijn persoonlijke ME-TIME hoogtepunt moest zijn, resulteerde in het film-kijken met mijn hand over mijn ogen. Waarom? Brothers from Grimsby (ofzoiets) bleek een smerige film te zijn waarbij broers aan elkaars ballen zogen, een volwassen man "als grapje"  een stijfje bij een kind nadeed, en een kudde olifanten klaarkw over de broers gezichten. Gat.Ver.Damme. Ik wil die rottige film met die zieke toespelingen nooit meer zien.

Minder erg in vergelijking was Baby die hier en daar over de grond heen plaste, die huilerig en hangerig was, en ten slotte de grote angina-smurrie achterin in mijn keel, bovenop de gebroken nachten.

Het is nu vrijdag. Ik ben al met Baby op de fiets geweest (we brachten Oma een pannenkoek). Hij is nu vrij rustig zelf aan het spelen, maar ik moet zeggen dat ik me schuldig voel wanneer hij een half uur alleen moet spelen. Er is verder niemand hier in huis. Ik heb de energie niet om nu andere kindjes voor hem op te zoeken. Vergeeft hij het mij als ik met een boek (doch waakzaam) even op de bank neerplof? Iedereen ziet toch dat ik er uitzie als een negentig-jarige vandaag?

Ik dat volgende week geen Prut-week wordt. Ik wens iedereen daarom een spetterend en relaxend weekend toe!