5 jaar geleden
"Begint het een plaatsje te krijgen?"
Deze vraag krijg ik nu, 6 maanden na het overlijden van mijn zoontje al enkele keren. het antwoord: NEE! natuurlijk niet..
Dat zeg ik dan niet zo direct, maar even denken: mijn zoontje van 3 maanden, die gezond thuis is geweest en met wie wij een mooie toekomst zagen, is nu een half jaar weg bij ons. Dus nee, dat heeft nog geen plekje.
In het ziekenhuis en rond de tijd van zijn overlijden had ik een enorme overleefstand aanstaan. Want als ik terug moet naar de gevoelens die ik toen had, lijkt het leeg. Waren er gevoelens en wat was dat dan? Ik herinner me dat ik tegen mijn vriend toe durfde te geven dat ik gevoelloos leek toen Daan bij ons lag opgebaard. Hij herkende dat.
De week erna zijn we gaan werken, waardoor het leek alsof het goed ging met ons. Maar naarmate de tijd verstreek, kreeg ik het steeds moeilijker. De overleefstand was weg en ik moet nu verder met mijn eigen gevoel. Geen idee dat gemis zo ontzettend veel pijn kon doen, zo intens kapot ga ik er soms van.
En ik weet wel dat het ooit 'een plekje moet krijgen' en ik verder moet etc., en ik begrijp dat het ook moeilijk is om woorden te vinden die je kan zeggen... Maar het is allemaal niet zo gemakkelijk en doorgaan doen we, en ik krijg hulp bij een psycholoog. We doen ons best, en we zien wel wat de toekomst brengt.
BTR
Lieve Iris, wat een intens verdrietig verhaal en wat dapper hoe jij dit allemaal opschrijft. Ik heb hard zitten huilen. Wat een oneerlijk gevecht.. zelfs ik voel boosheid en kan me bijna niet voorstellen hoe intens dit voor jou moet zijn. Ik wens je heel erg veel kracht en liefde toe. Wat ben jij een sterke mama! Veel liefs!
Mamakeerdrie
Je leert heel heel langzaam leven met het gemis, maar wennen doet het nooit. Ik heb “alleen maar” mijn eerste kindje verloren door een behoorlijk ingrijpende miskraam. Dat is nu bijna 13 jaar geleden en ik denk er nog iedere dag aan, aan wat had kunnen en eigenlijk ook had moeten zijn. Hoe veel erger is dat met een kindje dat je 9 maanden gedragen hebt, op de wereld gezet hebt en dat je vervolgens verloren hebt? Ik kan het me niet eens voorstellen. Lieve mama, heel veel sterkte met je verdriet. Ik hoop dat de dag komt dat de mooie herinneringen weer de overhand krijgen en dat je ooit een lieve kleine regenboog in je armen mag houden. Maar je kleintje zal altijd in je hart blijven. Mensen die dat niet willen begrijpen, zijn je tijd en aandacht helaas gewoon niet waard. ❤️
parel84
Een plekje zal het niet krijgen. Ik zeg altijd ik heb een flink litteken op/in mijn hart gekregen. Dat litteken blijft en zul je altijd met je meedragen. Veel sterkte ♥
Unicorn12
Ach lieve mama. Wat een verdriet. Wat een intens hart verscheurend iets, je kind verliezen. Het is niet eerlijk. Ik wens jullie ontzettend veel kracht en liefde samen. X