Appels met peren vergelijken

Je moet niet denken dat als ik ergens heel precies mee bezig ben en geordend dat ik dit altijd ben en dit perse bij autisme hoort. Want als er iemand chaotisch is, ben ik het wel. Ook hou ik niet van een te geordend huis, werkvloer of wat dan ook, maar juist wel van een beetje georganiseerde chaos.

Ik ben heel creatief. Zeker als ik daarvoor de ruimte krijg. Als ik die creativiteit niet kwijt kan, kan ik echt heel depressief worden. Ik haat het om in een sleur terecht te komen. Eentonig inpakwerk of ICT bijv. zoals menig mens denkt dat bij autisme hoort, zou een totale nachtmerrie zijn voor mij.

Sociaal emotioneel kom ik niet goed mee met "de rest". Voor de rest ben ik gewoon een creatieve intelligente vrouw van 32 die totaal geen tekenen van OCD vertoon. Sterker nog ik ken een vrouw met ADHD die nog veel georganiseerder is dan ik en daar zelfs haar beroep van heeft gemaakt!

Wat ik bedoel te zeggen is, is dat het beeld van autisme te vaak nog een vertekend beeld is (overigens bijna ieder psychische "stoornis" maar dat even terzijde). Of men ziet een autist als iemand die helemaal niet kan communiceren (die zijn er ook daar niet van) of men ziet iemand met OCD. En dat laatste is echt appels met peren vergelijken. Ja, het zijn beiden fruitsoorten (psychische "stoornissen") maar nee ze zijn absoluut niet hetzelfde.

Laatst was ik bezig met de handdoeken achter in het magazijn weer op soort bij elkaar te leggen en mijn collega zei iets van daar komt de inner-autist naar boven omdat ik van blijdschap in mijn handen klapte. Ik was enkel blij dat ik wat ik wilde doen voor elkaar had gekregen binnen mijn therapeutische werkuren. Want dat is het vaak. Ik wil het af maken. Perfect of volgens een bepaalde volgorde hoeft nog niet eens perse. Als het in mijn hoofd maar "af is".

Want dat doe ik wel. Lijstjes maken in mijn hoofd (en soms ook telefoon of whiteboard) van de dingen die ik "nog moet doen". En dat is een hele lange lijst kan ik je vertellen! Een lijst die iedere dag groter word. En daarom als ik dan zo'n taak van die lijst wél af krijg, ben ik dan ook super blij! Dat die handdoeken op soort en op kleur lagen is puur omdat het "zo hoort". Maar loop even een rondje in ons huis en je zou als echte OCD-er knettergek worden!

Vervolgens zei een andere collega tegen mij, nadat ik haar vertelde dat ik de kleding op maat aan het hangen was wat net nieuw binnen was (want ja waarom niet?), dat ik echt een autist was. "Uh ja, dat klopt" vervolgde ik haar. Ik had net die dag ervoor mijn diagnose gehad. Ze schoot meteen in de verdediging omdat ze het niet slecht bedoelde. Maar dat was niet hetgeen wat door mijn hoofd ging eerlijk gezegd. Het enige waar ik aan kon denken is maar waarom denkt zij dat dit bij autisme hoort? En waarom is zij niet de enige? Daar komt ook denk ik het vervelende zinnetje vandaan "we hebben allemaal wat van autisme". Die denken dat wij autisten de hele dag bezig zijn met alles ordenen en sorteren ofzo zoals Sheldon in the Big Bang theory de kast van Howard en Bernadette aan het sorteren was?

Ik weet niet, maar jammer is het wel. Dat we zulke dingen niet leren op school. Sociaal emotioneel les krijgen. Eigenlijk zou psychologie een schoolvak moeten zijn vind ik, net als biologie. Want we weten allemaal wel hoe ons lichaam werkt, maar onze geest? Daar weten we blijkbaar bar weinig vanaf. Zo zouden er ook vele diagnoses veel eerder genomen kunnen worden en ook velen veel eerder geholpen kunnen worden.

Want dat is het. Iedereen vroeg mij wat ik met mijn diagnose wilde bereiken. Hulp. Hulp wilde ik krijgen. Hoe er het beste mee om te gaan. Ik was altijd zo gefocust op wat anderen bedoelden en hoe de "standaard" was van leven, dat ik niet zo goed weet wat ik met mijzelf aan moet op dit moment.

Het voelt een beetje als afkijken tijdens een toets en vervolgens diezelfde toets te moeten gaan maken, maar dit keer zonder die leerling waar je bij af keek. Ik ben nu wél aan het studeren voor die toets zeg maar. Ik ga nu wel zelf die toets maken, met een beetje begeleiding. Begeleiding die ik nodig heb.