Als de kraamweek een rouw week wordt deel 2

16 maart wordt onze prachtige dochter en zusje geboren. 5 uurtjes mocht ze bij ons blijven. Ik probeer te beschrijven in wat voor tijd je dan terecht komt. Het lijkt qua hectiek op een kraamweek. Maar de waarheid is dat je wel een kraamvrouw bent maar geen baby hebt die verzorgt moet worden. Al doen we dat ook met Yfke, we wiegen haar, knuffelen haar, geven haar oneindig veel kusjes. 

Maar voeden hoeft niet. Wat zo tegen je natuur in gaat. Mijn borsten waren er klaar voor. Maar het mag niet zo zijn. En wat doet dat veel pijn.

Als Yfke 2 dagen bij ons is, op 18 maart wordt ze meegenomen voor obductie. Dat duurt de hele dag ze komt pas in de avond terug.

En wat missen wij haar. We zoeken afleiding in muziek zoeken  voor haar afscheid. Marius zoekt nummers en als ik moet huilen is dat een goed nummer.

Marius zoekt het Internet af naar teksten voor op de geboorte/rouw kaart. Hij vindt iets en laat het mij lezen. Het geeft precies aan wat wij voelen en wat er met Yfke is gebeurd. Hier en daar passen we de tekst aan zodat het wat meer onze tekst wordt.

De tekst die wij op het kaartje hebben staan is:

Je zit zo diep bij ons....binnenin

Jij stond aan je begin.

Een sterk meisje, klein en teer.

Ons meisje wat doet het toch zeer.

Jij hebt jouw strijd verloren,

je was nog maar net geboren.

Zo mooi, zo teder,

zo licht als een veder.

Dochter, zusje in dit leven,

maar je bleef toch maar even.

We waren allemaal zo blij,

en stonden aan jouw zij.

Lieve pop, je bent ons ontnomen.

Misschien om erger te voorkomen?

Rust zacht lieve kleine Yfke,

we houden zoveel van jou.

...

Eindelijk wordt Yfke rond 8 uur die avond door een man terug onze kamer ingereden. Hij verteld ons dat hij tijdens de obductie de verzorger was van Yfke. Dat voelt fijn dat er iemand echt voor haar verzorgt heeft. Hij heeft haar prachtig aangekleed in het setje dat ik voor haar heb gekocht. Ze ziet er prachtig uit. Hij heeft haar nog even gewassen  en lekker met bodylotion ingesmeerd. Ze ruikt heerlijk naar zwitsal.  

Ze laten ons alleen en wij knuffelen haar en geven haar kusjes. Wat hebben we haar gemist en wat zijn we blij dat ze vanavond weer bij ons is. We krijgen geen bezoek dus het is een rustige avond voor ons saampjes. 

We realiseren het wel maar we huilen niet constant. We genieten juist van deze waardevolle momenten.

We houden haar die hele avond bij ons in de armen. Haar laten voelen dat we haar zo ongelofelijk erg hebben gemist vandaag.

Die avond gaan we niet al te vroeg slapen. Ik ben veel te bang dat ik weer om 3 uur midden in de nacht wakker ben.

Ik zie dat ik nog een what app heb ontvangen van de juf van de peuterspeelzaal van Hidde.  Ze verteld dat Hidde in de kring had verteld dat hij een zusje heeft gekregen. Maar dat ze erg ziek is en de dokters haar niet beter kunnen maken. Ooh dit raakt ons in ons diepste ziel. Ons mannetje wat ben ik ongelofelijk trots op hem. Vooral omdat hij normaal juist nooit iets in de kring wil vertellen omdat hij te verlegen is. Hoe zal het met hem gaan. Ik mis hem hij slaapt bij opa en oma. Wil hem graag vastpakken en een dikke kus geven. Wat ben ik blij met mijn gezinnetje♡

Rond half 11 gaan we slapen. Ik gebruik een slaap tablet maar val slecht in slaap. Het gepieker en de zorgen houden me wakker. Om 3 uur word ik wakker en moet ik keihard huilen. Een lieve zuster komt me troosten en zorgt om half 4 voor een ontbijtje. Wat slepen die lieve zusters mij er door. Wat een fijn ziekenhuis om hier te zijn in zo'n vreselijke situatie.

Marius slaapt gelukkig door alles heen. Zijn krachten hebben we hard nodig.

De volgende ochtend zijn er 2 verpleegkundigen. 1 van de 2 heeft dit nog nooit meegemaakt. Ze staat er heel ongemakkelijk bij. En heeft tranen in haar ogen staan. Ik wil haar graag op haar gemak stellen. Ze is namelijk nog erg jong maar zo'n lief meiske. Ik zeg haar dat het heel logisch is dat ze verdrietig is, dit is toch niet hoe het hoort?  Een baby hoort gewoon te huilen en te slapen maar niet dood te zijn. 

Daarna voelt ze zich gelukkig wat meer op haar gemak en voert ze mijn controles uit. Alles is ok. Misschien  mag ik wel naar huis?

Maar dat is iets te optimistisch. Sowieso niet voor morgen laat de gynaecoloog me weten. Ik vind het prima.

We vragen nog even of ze Yfke een romper aan willen doen onder haar truitje. We zien de pleister van de obductie en vinden dat een naar gezicht. Ons meisje waarin is gesneden. Dat weten we maar willen we liever vergeten. We willen de mooie momenten vasthouden. En dat is goed. Ze geven haar ook nog een schoon luiertje. Wel een fijn gevoel.

Rond kwart over 9 komt een goede vriendin van mij. Ze werkt in het ziekenhuis en komt even langs voor ze begint. Ze vindt Yfke ook zo mooi.

Ja hoe kan het ook anders. Ze is prachtig. We zijn zo trots. Wat zou ze een mooi meisje zijn geworden. Met haar mooie donkere haartjes♡

Het is zo oneerlijk. Wij hebben zo'n liefdevol gezin. Waar ze alle liefde en aandacht zou krijgen en altijd van haar gehouden zou worden. En sommige kindjes worden geboren in plekken waar niemand naar ze omkijkt. Waar nooit van ze gehouden wordt....Dat maakt het zo pijnlijk en zo onverdraaglijk.

Als mijn vriendin weg is helpt Marius mij met douchen. Hij is zo lief en zorgzaam voor mij. Wat is het fijn om in zulke situaties te weten dat het voor altijd is en dat je op elkaar kunt vertrouwen.

Op dat moment wordt er thuis van alles geregeld door de geweldige familie. Het kraambed wordt bezorgt en in elkaar gezet in de woonkamer. Maar daardoor zien we ons mannetje pas die middag. Pfff wat missen we hem.

Die middag slapen we weer even bij. Het wordt weer een hele drukke middag. Hidde komt samen met opa en oma. Hij gaat samen met Marius naar beneden en ze kopen een mooie knuffel konijn voor Yfke. Zelf krijgt hij een mooie speelgoed ambulance.

Als ze terug lopen vraagt Hidde aan Marius of Yfke nu wakker is? Nee antwoord Marius. Yfke wordt nooit meer wakker. Yfke is dood. Heel confronterend. En zo verdrietig. Wat gunnen we hem een broertje of zusje. Nu 7,5 maanden later vraagt hij ons iedere dag om een broertje of zusje. Hij luistert aan mijn buik. En dat doet pijn. Heel veel pijn.

Hidde geeft de knuffel aan Yfke. Hij doet nog even neusje neusje met haar en de knuffel. En doet het dekentje nog wat beter om. Lekker slapen Yfke. Zo lief, zo mooi. Het breekt mijn hart. Wat zou het mooi kunnen zijn. Helemaal niet jaloers alleen maar heel lief en trots, prachtig.