Als de dag van gisteren Deel 2

"Jullie hebben toch een relatie gehad als ik me goed herinner?" 

 Ik knikte wat nonchalant, en mompelde "een blauwe maandag, stelde niet veel voor" 

Zo herinnerde Daan zich het niet, volgens hem, had hij mij nog nooit zo over de toeren gezien als toen ik vertelde dat het over was tussen mij en Jeroen. "Ach allemaal oude koeien, zullen we er over ophouden" vroeg ik. 

Daan hield er over op, maar ik was al een beetje door de mand gevallen. Daan zei er echter niets over, en daar was ik erg blij mee.

Twee weken later was ik Jeroen nog niet tegen gekomen, ik was zelfs langs zijn woning gelopen om een glimp van hem op te vangen. Ronduit belachelijk natuurlijk, maar ik had mijzelf wijs gemaakt dat als we éénmaal hadden gepraat, ik me niet meer zo van slag zou voelen.

Toch kon het niet uitblijven en daar stond hij dan ineens weer. Ik was met de tweeling op weg naar de speeltuin, en van een afstand zag ik hem staan. Dit zou mijn kans zijn en ik begon mijn pas te versnellen. Vlak voordat ik de speeltuin bereikte zag ik een vrouw op je aflopen, die je vastpakte en zoende. Als bevroren bleef ik staan, en ik wilde me eigenlijk omkeren, helaas dachten mijn zoons daar anders over, trekkend en schreeuwend "mama kom mee" er was geen weg terug. 

Ik liet de jongens los om te spelen en ging zelf op een bankje zitten. Snel pakte ik mijn telefoon zodat ik me gedachtes kon afleiden. Natuurlijk keek ik toch telkens hun kant op, ze leken wel pas verliefd, en zoals verwacht was je vrouw prachtig. 

Het drong tot me door dat ik me als een verliefde puber gedroeg. Het was klaar nu. Terug naar de aarde en snel. Tijd om de jongens wat te drinken te geven. Ik haalde de pakjes drinken uit de tas en een paar koekjes. "Max , Finn drinken" riep ik. Ze kwamen eraan lopen met een meisje, iets ouder dan hun. Dat meisje wilde ook wel wat te drinken en een koekje, dus pakte ik onder in mijn tas nog een liga. Op dat moment hoorde ik iemand ineens zeggen "oh dat hoef niet hoor, we hebben zelf drinken, Fenna dat weet je toch". 

Je hebt dus ook nog een dochter, en dit keer sta je dicht genoeg bij me, en herken je me wel. " heey, kijk eens wie we daar hebben, dat is lang geleden". 

Je stelt me voor aan je vrouw, maar vermeld er niet bij dat ik je ex ben. Niet zo vreemd eigenlijk, waarom zou je dat zeggen. Waarschijnlijk als jullie terug lopen zeg je het haar wel, of misschien ook niet. Sanne heet ze en ze excuseert zich, ze moet er vandoor om te werken. Je verteld over je kinderen, ik over die van mij, en dat Daan de papa is van mijn mooie knullen. Dat verrast je blijkbaar. Ik ga er verder maar niet op in en besluit dat het tijd is om te vertrekken, waarop Jeroen vraagt waar ik nou woon, en of we samen eens koffie zullen gaan drinken om bij te kletsen. 

Omdat ik zijn uitnodiging niet zag aan komen en niet verwacht had stem ik meteen toe. 

Of dat nou zo'n goed idee was?