2016: Een jaar van rust!

In 2010 vroeg Lukas me ten huwelijk. Sindsdien hebben wij altijd een project gehad samen. Toen wij ons verloofden studeerden we allebei nog. We organiseerden een verlovingsfeest en besloten te trouwen ná ons afstuderen, in september 2012. Een jaar lang waren we -tijdens ons studentenleven- bezig met alle voorbereidingen voor onze bruiloft en huwelijksreis. Een drukke tijd. In de zomer van 2012 studeerde ik af. Lukas nog niet. Toch trouwden we en maakten daarna een prachtige huwelijksreis naar Lefkas in Griekenland. We besloten rustig aan te doen; er was immers veel gebeurd de afgelopen tijd.
We woonden samen in een één-kamerappartement in Rotterdam. Ik werkte op een afstand van anderhalf uur reizen met de trein en bus en Lukas was fulltime bezig met afstuderen en bijbaantjes. Het werd financieel zwaarder toen ik eind december 2012 besloot mijn baan op te zeggen. Ik werd er doodongelukkig van. Hopeloos ging ik op zoek naar een andere baan, maar bij elk sollicitatiegesprek werd ik afgewezen vanwege onvoldoende ervaring.
En toen, heel onverwachts, raakte ik zwanger. We waren gelukkig, maar ook een beetje bezorgd. Ik had geen baan, Lukas studeerde nog én we moesten weg uit dat appartement. Van februari tot eind maart heb ik behoorlijk in de stress gezeten. Toch, wonder boven wonder, vond Lukas een fulltime baan. Geen toeval als je het aan mij vraagt. Als een malle zochten we naar een leuk huurhuisje waar wij onze dochter een eigen plekje konden geven. In april startte Lukas met zijn nieuwe baan en in mei verhuisden we naar een plaats in Brabant, tegen Zeeland aan. Ik was toen bijna 20 weken zwanger. Omdat ik er niemand kende probeerde ik wat contacten te leggen en gaf me op voor een zwangerschapscursus en zwangerschapszwemmen. Al die tijd was ik thuis, maar ging niet meer op zoek naar een baan. Ik wilde er -nadat onze dochter geboren zou zijn- fulltime zijn voor ons kindje.
Begin oktober 2013 was ik uitgerekend, maar door vroegtijdig gebroken vliezen, is zij met 36 weken al geboren. Na een heftige bevalling, volgden er ook nog acht zware maanden waarin ik me depressief en eenzaam voelde. Ik kon maar niet wennen aan de plaats waar we woonden en we hebben veel zorgen gehad om Yara haar gezondheid. In de tussentijd was ik -weer heel onverwachts- zwanger geworden van onze tweede dochter. Een schok, maar tegelijkertijd bracht het me heel veel vreugd. Ik begon me zowel lichamelijk als geestelijk beter te voelen en had energie voor 10. Die adrenaline trok me erdoorheen. Toch duurde ook deze zwangerschap niet tot het einde. Met ruim 34 weken zwangerschap kreeg ik vroegtijdige weeën en werd onze jongste dochter geboren. Bijna drie weken lag ze in het ziekenhuis. Een pittige tijd. Op zo’n moment bevind je je in een emotionele achtbaan en leef je met de dag. Begin december 2014 mocht ze mee naar huis. Een enorme opluchting.

In januari 2015 begon Lukas voorzichtig met verhuisplannen. Ik had al vaak aangegeven weg te willen, maar na de bevalling van onze jongste was ik er totaal niet mee bezig. Toch was het tijd om te gaan. Ik voelde me ongelukkig en het was een gunstige tijd om een huis te kopen. Lukas had inmiddels een vast contract gekregen en we wilden graag iets van onszelf. En dus begonnen we eind januari serieus te zoeken naar woningen in de stad waar we graag heen wilden gaan. In maart hadden we tijdens de Open Huizendag een klik met een woning dat eigenlijk boven ons financieel kunnen lag. Toch besloten we ervoor te gaan, en na heel veel -op z’n zachts gezegd- gedoe, kochten we toch het huis! Midden in de zomer pakten we al onze spullen weer in, brachten onze kinderen een week naar opa en oma, en verhuisden naar ons nieuwe huis. Ons eigen huis. Eindelijk zit ik hier goed op mijn plek, en de kinderen daardoor ook. Nog nooit ben ik zo gelukkig geweest.

Maar jeetje, wat hebben we veel meegemaakt de afgelopen jaren. Natuurlijk zit ik vol nieuwe ideeën en plannen voor het komende jaar. Plannen voor mijn blog en mijn webshop. Het belangrijkste is dat we onszelf dit jaar vooral veel rust gunnen. We moeten niet teveel hooi op ons vork nemen en vooral geen onverwachtse verrassingen op ons pad laten komen. Verrassingen waar we zelf verantwoordelijk zijn dan ;) In 2016 gaan wij voor het eerst met ons gezinnetje op vakantie. Een prachtig voornemen, iets om naar uit te kijken en waar we ontzettend aan toe zijn.

Heb jij een goed voornemen voor 2016? Ik wens je in ieder geval een heel fijne jaarwisseling.
Dat 2016 een jaar mag zijn met bijzondere dingen op je pad en mooie uitdagingen!