Zwanger worden of wachten?

Om een verhaal een verhaal te maken is het nodig om het vanaf het begin te snappen. Snappen van de emoties en de gevoelens. Weten welke feiten er zijn en welke gedachtengang erbij betrokken is. 

Ik ben Kiana, 24 jaar en ben nogal het type "wetenschap is belangrijk, maar empathie nog belangrijker". Ik was bijna 7 jaar samen met mijn vriend als hij vroeg om te stoppen met de pil. We wonen samen in een huisje met een extra kamer. Samen met onze kattinen en speelse pup. 

Waarom was mijn eerste gedachte? Ik had al lang genoeg verkondigd dat ik geen kinderen wou. Niet dat ik geen kinderen wou voor mezelf en voor de liefde maar in welke f*cked up wereld moest ik ze niet brengen? Hij zag het in me ogen en reageerde rustig met de woorden, de wereld is er al slecht genoeg aan toe waarom jezelf ervan weer houden? Je wou altijd mama worden en je kinderwens is er altijd geweest. Als wij nu onze kinderen kunnen opvoeden met betere standaarden en levenslessen. Jij wou altijd de wereld verbeteren als je klein was, we geven dit gewoon door en wie weet zullen onze kinderen de generatie zijn dat het lukt om de wereld te verbeteren. 

Die gedachte bleef door mijn hoofd spoken. Samen met een zin van een collega:" Domme mensen die kweken voort, de slimme mensen waarvan we er veel nodig hebben stoppen ermee." Toen mijn vriend het nog maals vroeg om eraan te beginnen zei ik dan ook volmondig Ja. Weet je, je hebt gelijk. Samen voeden we perfecte kindjes op, ze moeten niet perfect zijn voor de wereld maar ze zullen perfect zijn voor ons. We wonen goed, beide een vast contract. Het is nu zo en we kunnen wachten op een beter moment maar zal die er ooit komen?

8 december, de dag dat we precies 7 jaar samen zijn, was de eerste dag dat ik geen pil meer nam. Dagen gingen voorbij en begon meer en meer te wennen aan het idee. Ik was zo blij, dat ik dit van de daken kon schreeuwen. Daarom dat ik hier en daar toch iemand had ingelicht. Mijn mama, mijn beste vriendin en een collega. Nog geen week later, nadat ik mijn collega had ingelicht kwam ze met een vraag waarop ik zelf het antwoord niet wist. "Heb jij recht op moederschapsverlof (betaald) aangezien je nog maar net werkt?" Ik was afgestudeerd paar maand ervoor en wist inderdaad niet hoe dat zat. Misschien toch belangrijk om te weten vooraleer we zwanger zijn. Ik belde de dag zelf nog HR van het werk, moest natuurlijk ook vertellen waarom ik met die vraag kwam. Alles was inorde. Tot ik een 2 weken later mijn C4 kreeg. Zonder veel woorden vuil te maken, zonder echt een verklaring. Daar stond ik dan. Terug zonder werk. Eerste was je doet is gewoon terug gaan solliciteren. 

Ik kreeg binnen de week ergens anders een tijdelijk contract aangeboden. Geweldige plaats, daar vertelde ik niemand van de situatie. Deze fout ging ik geen tweede keer maken. Ik had wel al een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt. Checkup en toch eens bespreken wat beste is voor ons. Daar kregen we te horen dat ze er vanuit ging dat zwanger worden voor ons zeer moeilijk ging worden. Verleden tijd, bepaalde complicaties... en feit dat ik al vele jaren aan een stuk geen menstruatie meer heb gehad. Mijn lichaam ging lang nodig hebben om op zijn plooi te komen. Toch was nu direct aan de pil beginnen geen goede optie, mijn lichaam moest eerst op zijn plooi komen want die hormonale verschillen zouden te groot zijn.

Die avond hebben mijn vriend en ik ook tegen elkaar gezegd met weinig woorden dat het beter is om te wachten nu ik geen vast contract meer heb. We zouden wel wat rekening houden met wanneer ik misschien toch bevruchtbaar zou zijn, we hadden al jaren geen condoom meer gebruikt, dus om dat nu wel te gaan doen terwijl we niet zwanger zouden worden, zeker de eerste 6-9 maand, vonden we beide geen leuk idee. 

De eerste periode was voor mij toch wat zwaar. Eerst omdat ik wel al mijn menstruatie had gehad. Dus het gevoel dat misschien wel zou lukken sneller dan dat de gynaecoloog zei, was er. Tot de maand erna waar ik bijna 3 weken overtijd ging en de test elke keer negatief was. Dus dat gevoel was snel terug weg. En tentweede, het gevoel waarom moeten we dingen unhold zetten omdat bepaalde werksituaties niet helemaal kloppen. Mijn vriend had daar minder last van. Het komt als het komt en we zien wel. 

Ik wou toch wat leven in huis brengen zoals we al gezegd hadden. Dus waarom niet 1 van onze kattinen naar een fokker brengen? Uiteindelijk met de fokker alles geregeld, wanneer ze krools is mag ik ze brengen. 

Tijd verstreek en de dag kwam aan dat ik ze mocht brengen. Afspraak was na het werk. Smorgens lag ik ziek in bed. Toch die avonds met veel moeite haar gebracht, want als het nu niet was zou het terug weken kunnen duren tegen de volgende kroolsheid. De volgende dag naar de dokter geweest. Verdict was buikgriep. Hele reeks aan medicatie en bedrust voor de rest van de week gekregen. Die avond had ik een raar gevoel. In plaats van de medicatie te nemen, nam ik een zwangerschapstest. Waarom? Was puur instinct. Mijn vriend en ik hadden het al gehad over het nemen van de test. Hij wou er graag elke keer bij zijn. Nu was hij aan het werk maar ik was zeker dat het terug negatief ging zijn. En wou hem die teleurstelling niet aandoen. Ik had hem na het nemen ook gewoon aan de kant gesmeten met het idee van: weer een test verspilt. Na een 10 tal minuten kwam het me te boven van toch te kijken. Streepje was zo licht. Was het een fout? Of zag ik het verkeerd? Hoe kan dit? 

Zonder woorden ben ik gaan slapen en de volgende ochtend om een nieuwe test geweest. Eerste wat ik deed was de test nemen maar daar was er zelfs geen controle streep. Deze was dus wel echt kapot. Terug gelopen naar de apotheek. "Geef er maar direct 2 mee!" Clear blue, gaf aan 1 - 2 weken. Wat??!! Zwanger??! Hoe?!... 

Elke emotie gierde door mijn lichaam. Hoe vertel ik hem dit? Hoe vertel ik dit op het werk? Ik moet naar de gynaecoloog. Alles zwierde door mijn hoofd. Angst, vreugde, verdriet want hij wou er graag bij geweest zijn... meer angst... 

Tot ik hem die avond het verteld had, toen bleef enkel vreugde en liefde over. Angst was voor nu eventjes van tafel geveegd.