2 jaar geleden
Tussen punctie en terugplaatsing
De pijn is erger dan de punctie zelf...
Ik ben thuis, lig op de bank en op bed... Ik kan niet eens rechtop staan. Wat een ellende, zoveel pijn en ik ben zo misselijk. Ik kan niks, lig alleen maar en zo nu en dan naar de wc. Mijn darmen liggen plat, ik moet, kan niet naar de wc voor m'n ontlasting en m'n buik is zo opgeblazen.. Ik heb extra pijn medicatie meegekregen en gebruik deze dan ook. Maar als bijeffect kan verstopping ontstaan.
Ik merk dat ik moeite heb.. moeite met het omgaan dat er maar 8 eicellen zijn gevonden. Er waren zo veel follikels, hoe kan het dan dat er maar zo weinig eicellen in zitten. Ik ben teleurgesteld en de pijn zorgt er niet voor dat ik m'n gedachten kan afleiden van wat er gebeurt is.
2 dagen later gaat het een stukje beter. Ik loop weer een rondje maar heb nog best veel napijn. Ik kan wel weer koken en geniet daar ook van. Gewoon even m'n gedachten van de pijn afhalen. Morgen heb ik de terugplaatsing terwijl het nog best beurs voelt. Zou dat niet tegenwerken om zwanger te worden van deze embryo?
Samen met mijn man hebben we het over hoe alles tot nu toe is gegaan. Hij roept nu al: een volgende punctie komt er niet want ik wil niet dat je zoveel pijn hebt. We zien wel hoe het gaat, misschien zijn ze allemaal bevrucht en worden het allemaal mooie embryo's worden. Ik hoop dat mijn lichaam er klaar voor is...
Op zaterdag mogen we onze 3 daagse embryo ophalen, vol spanning maar op de een of andere manier kijken we uit naar dat de kleine aan boord is. Natuurlijk moet t nog innestelen maar ik kan al wel zeggen dat ik een levend embryo bij me draag.
Het loopt uit, om me heen zitten nog 2 stellen te wachten waarvan 1 met al een kindje in de buggy. De spanning loopt op en van tevoren gaven ze aan "met volle blaas". Daar zit je dan, je moet plassen maar je mag niet. Je wilt er alles aan doen om het zo goed mogelijk te laten verlopen.
Ja, we mogen naar binnen en daar staan 4 personen, weer controle qua namen, geboortedatums en waarvoor we komen. Ja, we moeten zelfs aangeven waarvoor we komen. Eindelijk mag ik gaan liggen voor de terugplaatsing. Ze kan er niet goed bij, een grotere eendenbek nodig. Door de punctie is t nog wat gevoelig van onderen. Maar het lukt en 15 minuten later lopen we het ziekenhuis uit.
Die avond gaan we lekker uit eten en ik eet alsof ik zwanger ben.
