To say of nog to say

In onze omgeving zijn Tom en ik erg open wat betreft onze kinderwens. We maken er geen geheim van en veel mensen weten wat voor een struggle het voor ons tot nu toe al geweest is om tot het punt te komen waar we nu aanbeland zijn. En toch krijgen we zo nu en dan opmerkingen IVM onze diepe wens waar mijn oren van gaan klapperen. Al laat ik dat nooit merken natuurlijk.

'wacht er toch nog even mee, nu kan je tenminste nog genieten' na jaren te horen dat het nog niet mag en eindelijk er voor te mogen gaan. De wereld afreizen of alle festivals afgaan deden we al niet. We zijn 2 gezellige huismussen.

'moe? wacht maar tot je kinderen hebt' Bring it on, ik denk dat ik als chronische zieke wel ongeveer weet wat extreme vermoeidheid is. Nachten doorslapen, ik weet zelfs niet meer wat dat is. Ik ben alvast goed getraind.

'je hebt nog tijd genoeg' ik word binnen 2 dagen 32, rationeel gezien weet ik wel dat alles nog kan, maar voor mijn gevoel begint de klok te tikken. We zijn nog maar net aan het proberen, maar jonger word ik er ook niet op natuurlijk. 

'is het wel de goed idee' ja dat vinden wij wel, punt. 

Allemaal goed bedoeld, maar dit soort opmerkingen kunnen echt pijnlijk zijn als je er al een heel traject op hebt zitten met een wens die al jaren zo ziet zit. Dus als je zo iets denkt, hou het dan bij denken, het hoeft niet per se uitgesproken te worden. En wees gerust, er zullen je al 30 anderen voorgegaan zijn. En ondertussen blijven wij nog even ja en amen knikken ;)