6 maanden geleden
Onvervulde wens
Als een wens erbij komt, maar niet vervuld kan worden
Mijn dochter werd er 4 dit jaar…
Al enkele maanden daarvoor begon het ‘kriebelen’, het gevoel van iets missen wat je niet hebt.
Begrijp me niet verkeerd, we zijn goed met ons tweetjes, maar er mist wat.
Mijn perfecte plaatje waren twee wolkjes van kinderen. En laat het net dat zijn, wat ik niet waar kan maken.
Ik weet wel dat ik op ‘latere’ leeftijd nog eens moeder kan worden, dat mijn dochter ook op latere leeftijd zus kan zijn. Maar zelf groeide ik op als oudste in een ‘nieuw’ gezin. Ik benoem het bewust als nieuw gezin ipv nieuw samengesteld gezin.
Lange tijd waren mijn mama en ik met z’n twee, mijn mama leerde een nieuwe man kennen en nadien kwamen er nog een zus en broer bij. ‘Halfjes’ zoals iedereen het steeds zegt.
Voor mij zijn het geen ‘halfjes’, het zijn mijn broer en zus, maar het leeftijdsverschil was wel een issue.
Ik verschil 9 jaar met mijn zus en 11 jaar met mijn broer. Ben altijd een zorgende zus geweest, maar ik was naar mijn gevoel meer oppas dan zus. Nu we allemaal ouder zijn, is het anders. Mijn zus is 18 ondertussen en begrijpt dat het leven niet altijd gaat zoals je het wil, mijn broer is 16 jaar en volop aan het puberen en ontdekken.
Maar net dat, is hetgene ik niet wil voor mijn dochter. Het niet hebben van een close relatie met je broer of zus. Het grote leeftijdsverschil en de onbewuste rol van ‘oppas’.
Mede daarin weet ik van mezelf dat ik nog zoveel liefde te geven heb aan een kindje, wat het gemis niet beter maakt.
Ik ben eerlijk met mezelf als ik zeg dat het best een zwaar gevoel is, kan er van wakker liggen ‘s nachts en echt oprecht verdrietig over zijn.
Maar helaas is dit de realiteit en op een dag zal ik er vrede mee nemen, maar die dag is nog niet vandaag en ook dat is oké.
