kinderwens

Als klein meisje wist ik al dat ik later moeder zou willen worden, heel cliché i know ;) Maar het beeld dat ik had als ik later groot zou zijn kwamen altijd kinderen in voor. Dat ik graag een gezin zou willen heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Zelf zei ik dan ook altijd ‘ik wil jong moeder worden en het liefst een groot gezin van 4 of 6 kinderen’.

Toen ik 17 was startte mijn relatie met mijn huidige man. Samen wisten we dat wij heel graag in de toekomst kinderen wilden. Maar eerst klaar zijn met de opleiding, een vast contract en het belangrijkste een eigen huis. Alles liep voorspoedig toen ik 20 was hebben wij een huis gekocht diezelfde maand haalde ik mijn diploma en begon ik direct met werken. Op mijn 21ste hadden wij samen het gevoel van ja dit is het moment dat er ruimte is voor een kleine in ons leven.

Ik stopte dan ook na 10 jaar met de pil, ook omdat ik geen idee meer had hoe mijn lichaam reageerde zonder hormonen. Dat mijn lichaam moest wennen aan geen extra hormonen meer was duidelijk. De eerste 4/5 maanden bleef mijn menstruatie uit ik belde de huisarts en deze gaf aan dat het tot wel een jaar kon duren voordat mijn eigen cyclus terug was. De huisarts had gelijk en het duurde 11 maanden voordat ik weer ongesteld werd maar die cyclus had ik na een jaar nog niet echt terug. Zelf dacht ik geef het de tijd je hebt 10 jaar lang je lichaam voor de gek gehouden, geen wonder dat het nu nog niet terug is na je eigen cyclus. Maar wat die eigen cyclus eigenlijk was en wat normaal is voor mijn lichaam wist ik ook niet omdat ik al zo jong ben gestart met de pil.

Ondertussen waren we al ruim een jaar verder, bijna anderhalf en werd de wens voor een kindje steeds groter bij ons beide. In dat najaar zijn wij getrouwd. Na de bruiloft werd de wens om zwanger te raken nog alleen maar groter werden er bijna dagelijks ovulatietesten gebruikt en was het elke maand weer een teleurstelling als ik ongesteld werd. Omdat mijn cyclus nog steeds geen regelmaat had kwam het ook steeds vaker voor dat ik een zwangerschapstest deed omdat ik dacht zwanger te zijn. Deze testen waren altijd negatief en de teleurstelling werd steeds groter ook kwam langzaam het gevoel van frustratie, angst en onmacht. Waarom raak ik maar niet zwanger?