Het leed dat zwanger worden heet

Het jaar begon voor mij gelijk met menstruatie. Op 1 januari werd ik weer ongesteld, jammer, maar wel na 29 dagen. Eindelijk ben ik verlost van die ellendige cyclus van 40 dagen. Dat geeft hoop.

Ik weet eigenlijk niet wat ik nu verder moet doen. Mijn gynaecoloog heeft niet verteld wat er dan gebeurt en wat de vervolgstappen zijn. Ik besluit via E-consult mijn fertiliteitsverpleegkundige een berichtje te sturen. Ik mag gewoon doorgaan met letrozol... Die heb ik niet, dus na het werk ga ik diezelfde dag nog naar de apotheek in het ziekenhuis. Ik krijg voor twee maanden mee, want ze had niet genoeg op voorraad. En de apotheker zegt: "Met een beetje geluk hoef je niet meer terug te komen."

Tsja, dat zou mooi zijn!

Ik merk dat ik echt mega jeuk van deze medicijnen/hormonen krijg. Ik besluit even langs de huisarts te gaan, want ik word wakker van de jeuk en ik heb plekken die op eczeem lijken. En ik heb nog nooit eczeem gehad!

Het is onschuldig en echt puur een reactie op de hormonen. Ze raadt mij aan contact op te nemen met de gynaecoloog. Ik besluit dat niet te doen. Dan maar jeuk, maar ik wil vertrouwen op de letrozol en ben bang dat ik dan misschien andere medicatie krijg en het nog langer duurt. Ik haal verkoelende gel en hoop maar dat de jeuk snel minder wordt.

Op 15 januari doe ik een ovulatietest omdat, bij een goede cyclus, ik vandaag of morgen een eisprong heb. En tot mijn verbazing heb ik nu een eisprong! Dit is een goed teken! Want heel eerlijk, ik vind het best spannend om niets meer via een echo te zien. Ik heb natuurlijk in november en december cyclusonderzoeken gehad en nu gaan we een half jaar wachten. Dat ik nu een positieve ovulatietest heb, geeft het vertrouwen terug...