Het leed dat zwanger worden heet

Omdat voor mij de druk van de ketel was door de komst van mijn zoon en ik al bijna een jaar mama mocht zijn, ging ik zoveel relaxter dit avontuur aan naar een broertje of zusje voor onze Lias. 

In het begin was ik er ook echt niet mee bezig. We hebben zelfs 2 maand even bewust de vruchtbare dagen ontweken omdat onze zoon van december is maar wij ook... nog een baby in december? Dat gaan we niet doen ;) 

Voor ons nog steeds prima, maar toch klaagde het langzaam wel aan mij want twee onder de twee zat er niet meer in. Dit moest ik echt even loslaten in mijn hoofd. Mijn cyclus leek ook nog compleet in de war te zijn, nog erger dan voor mijn zwangerschap. In april besloot ik dan ook naar de huisarts te gaan. Ik merkte dat zij mij helemaal niet serieus nam en ik moest maar wachten tot we een jaar bezig zijn dan kon ik terugkomen. Zo noemde zij de suggestie dat ik niet de moeite wilde doen voor dit kindje. Ik was flabergasted door die opmerking. Er wordt niks gedaan aan mijn cyclus en ik wil dit kindje blijkbaar niet genoeg... Ik liet het gaan en ging door zoals we bezig waren. 

We besloten een vakantie te boeken naar het heerlijke Curaçao, even de gedachten op het kindje laten gaan en genieten van ons gezin op vakantie. 

Na die vakantie ben ik contact gaan zoeken met mijn verloskundige. Zij staat altijd open om even te sparren en ze nodige ons uit voor een kinderwensconsult. Ook hieruit kwam weinig opvallends en was een afspraak maken voor een gynaecoloog de beste volgende stap. We waren inmiddels ook al een jaar bezig. Gelukkig wees de huisarts mij nu wel door en twee maanden later zaten we bij de gynaecoloog. Er is meteen een cyclus onderzoek gestart.

Mijn cyclus komt nogal laat op gang maar eenmaal bezig komt er ook zeker wel een eisprong! Wat fijn nieuws! Helaas is er deze keer geen zwangerschap uit voortgekomen maar dit geeft wel weer vertrouwen. Nu mag ik de komende dagen medicatie nemen om mijn cyclus te helpen om meer in de buurt van de 28 dagen te komen. Dat de eisprong sneller komt en mijn eitjes even een schop onder hun kont geven want het is inmiddels wel echt tijd om weer even in actie te komen ;)

Ik heb lang met een dubbel gevoel gezeten. Ik heb een hele sterke kinderwens voor ons tweede kindje maar ik heb ook al een prachtige, gezonde zoon van inmiddels 2 jaar. Er zijn vrouwen die helemaal niet zwanger worden, en dat is natuurlijk nog veel erger! Ik heb oprecht met deze vrouwen te doen. Toch neemt dat voor mij deze wens niet af. Ik merk nu pas dat het eigenlijk, gevoelsmatig, niks uit maakt voor de hoeveelste je gaat. Mijn tweede is net zo gewenst en welkom als dat mij eerste was. Ik ben natuurlijk heel blij met mijn zoon, maar compleet zijn we zeker nog niet! Ons gezin mag echt nog wel groeien, we hebben nog genoeg ruimte over in ons huis maar vooral in ons hart om daar nog zo'n lief kindje aan toe te voegen.