Gesprekken over een volgende zwangerschap

De eerste paar weken na de curettage staat mijn hoofd niet naar praten over een volgende zwangerschap.

Mijn benen doen nog pijn van de antistollingsprikken, de blauwe plekken zijn nog zichtbaar en elke toiletgang herinnert me aan wat niet meer is.

En toch komt op een gegeven moment het verlangen voor een nieuwe zwangerschap. 

Voor we voor een volgend kindje mogen gaan, willen we eerst zelf een gesprek met de cardioloog en moet ik nog een gesprek met de gynaecoloog hebben.
Dit moet nu ook ineens zo snel mogelijk wat mij betreft. Elke verspilde cyclus is er één en op dit moment heb ik nog geen menstruatie (daar wachten we op en doen het veilig tot die tijd. Ik kan dan goed bijhouden of ik overtijd raak of niet aangezien ik een regelmatige cyclus heb).

Wat een geluk dat de gesprekken snel kunnen plaatsvinden.

Met de cardioloog willen we zelf in gesprek, omdat we in de zwangerschap tegen verrassingen zijn aangelopen. De informatie voor de eerste zwangerschap was summier geweest en voor een volgende zwangerschap willen we goed zijn voorgelicht en ingelicht.

Het is een fijn gesprek waarin naar voren komt dat er geen zorgen zijn voor de pompfunctie van mijn hart evenals voor de donorklep in mijn longslagader. (Ik ben geboren met truncus arteriosus 1 en ASD).
De grootste complicatie die zich kan voordoen is een trombose op mijn mechanische hartklep. Ik heb het geluk dat mijn mechanische klep in de aorta zit, hier is de bloedstroom snel en sterk en daardoor het minste kans op een trombose.
En als deze complicatie zich voordoet zijn er goede resultaten met de behandeling waarbij moeder en kind blijven leven.

Ook het gesprek met de gynaecoloog is positief.
Ik heb als belangrijkste vraag waarom ik niet op consult ben geweest in mijn zwangerschap. Dit weet hij ook niet en was zeker wel de bedoeling geweest. Iedereen die medisch is, krijgt alle zorg in het ziekenhuis.
Gelukkig had ik shared care en kreeg ik mijn echo's bij een verloskundige. Al hadden zij niet de expertise met antistolling.
In mijn dossier wordt een aantekening gemaakt dat ik wanneer ik weer zwanger ben ik goed ingepland moet worden op de poli.

Tijdens een midweek weg begint de wens voor een volgend kindje bij ons beide te kriebelen. De gesprekken zijn geweest, het licht is groen, maar mijn menstruatie nog uit.
We besluiten om een zwangerschapstest te doen om te zien of alle HCG uit mijn lichaam is. Dan kunnen we er wel weer voor gaan en test ik vanaf 2 weken elke week om te zien of ik zwanger ben. Dit om snel over te kunnen stappen naar de andere antistolling.

De weken verstrijken en de testen blijven negatief.
Als ik bloedverlies krijg (9 weken na de curettage), hoop ik nog op een innestelingsbloeding, maar het is mijn menstruatie.

Ondanks dat we niet heel actief bezig zijn geweest (ovulatietesten heb ik niet gedaan), is het toch even slikken.

Zal een kindje ons gegund zijn?