Gaan we nog door.. of geven we onze wens op?

Het is 4 augustus en we krijgen goed nieuws, mijn man mag eindelijk mee naar huis. We moeten langs de apotheek en krijgen een tas met medicijnen mee en 4 afspraken voor de komende weken. 

Als we thuis komen gaat mijn man meteen naar bed, de reis van 25 minuten heeft hem uitgeput en ik sta nog in overleefstand. Elk kwartier sta ik aan de deur van de slaapkamer om te horen of hij nog wel ademt. Na 2 uur komt m'n man van het bed en eten we rustig samen en genieten van elkaars aanwezigheid. 

Hij wil graag nog wat kijken op tv en gaat eens weer naar bed. Ik kruip er ook maar in want ik ben op. Ondanks alles schrik ik elk half uur wakker en als ik hem niet hoor ademen ga ik het bed uit. Ik loop erom heen en hoor een hele lichte adem. 

De dagen erna word ik wat rustiger. Ik durf langzaam aan wat meer los te laten en ga zelfs weer 3 uurtjes werken op een dag. Maar wel vlakbij zodat als het mis gaat, ik er heel snel kan zijn. 

Na de eerste afspraak met de cardioloog en een fietstest ziet alles er goed uit. We zijn beiden onzeker en we praten veel. Niet alleen over het hartinfarct maar ook over onze kinderwens. Durven we er nog aan te beginnen? Kunnen we wel goede ouders zijn? Wat als het opnieuw gebeurd? Wat als ik dan met kleine kinderen alleen blijf zitten en hij overlijdt? Of wat als er wat met mij gebeurt?

We moeten eigenlijk 3 maanden wachten voordat we eventueel opnieuw mogen beginnen voor ICSI. We maken voor 2,5 maand later een afspraak en leveren een potje in om het zaad opnieuw te analyseren. 2 weken later hebben we een afspraak met de gynaecoloog waarbij we een lang gesprek hebben. Ook over onze onzekerheid maar ook onze beslissing om toch opnieuw te gaan proberen. Volgens haar moesten we eerst zaad inleveren (hadden we al gedaan) en was goed genoeg voor ICSI. We overleggen meteen omdat we - stel dat mijn partner komt te overlijden - toch graag samen kinderen willen en na enig overleg mag mijn partner zijn zaad in laten vriezen. Of dit vergoed wordt zien we later wel. 

Dit lukt en we mogen begin november opnieuw beginnen met provera en daarna decapeptyl (vanwege de vele cystes) en dan na een aantal weken menopur erbij.