De hysteroscopie en de derde punctie!

De dag van de hysteroscopie breekt aan. Met een cameraatje gaan ze kijken in de baarmoeder. Ook dit gaat onder algehele narcose. Als ik wakker word in de uitslaapkamer komt de arts mij vertellen dat mijn baarmoeder er van binnen goed uit ziet en dat de vleesboom niet aan de binnenkant uitpuilt. Dat is fijn! Verder sturen ze het weggeschraapte materiaal van het baarmoederslijmvlies op voor het onderzoek naar plasmacellen en NK-cellen. Ik heb weinig pijn en heb na dit onderzoek nog een gesprek met mijn eigen arts over de nieuwe stimulatieronde. 

Een paar dagen na de hysteroscopie mag ik beginnen met spuiten om mijn eigen cyclus stil te leggen. Ik moet dit ongeveer vijf dagen doen, totdat mijn menstruatie start en dan komen ook de stimulerende spuiten er bij, die meerdere follikels laten groeien. Bij de follikelcontrole worden er ongeveer 9 follikels gevonden. Ze groeien ook allemaal geleidelijk en zijn even groot. Het groeit deze keer allemaal wat langzamer, omdat ik in het lange spuitschema zit. De arts vertelt dat de uitslag van het cellenonderzoek ook binnen is. Uit het onderzoek blijkt dat ik geen plasmacellen heb. Deze cellen zorgen voor ontstekingen in de baarmoeder en dat heb ik dus niet. Wel heb ik een lichte verhoging van NK-cellen (natural killers). Deze vallen het embryootje aan. De verhoging is echter zo licht dat ik er waarschijnlijk niks mee hoef. Ik kan eventueel kiezen voor een lage dosis Prednison rondom de terugplaatsing of wekelijks aan het intra-lipid infuus in Düsseldorf. Pfff, wekelijks op en neer naar Düsseldorf zie ik ook nog niet zo zitten! In de wachtkamer spreek ik toevallig een Nederlandse meid, die een hele sterke verhoging van NK-cellen heeft. Zij heeft hierdoor 9 miskramen gehad, maar sinds ze het infuus gebruikt heeft ze twee kinderen gekregen en geen miskramen meer. Zo’n infuus kan dus wel degelijk het verschil maken!

Drie dagen later breekt de dag van de punctie aan. Daar gaat het hele riedeltje weer: vroeg opstaan, lange rit in de auto, nuchter blijven, anesthesiegesprek, rukbunker, narcose en weer wakker worden. Mijn eigen arts is er weer. Heel erg fijn! Vlak nadat ik weer ontwaak uit de narcose, komt hij me vertellen dat hij 14 eicellen heeft kunnen vinden. Ik blijf het bizar vinden dat er in een paar dagen nog zoveel kan veranderen. Follikels kunnen in de laatste dagen toch nog net die extra boost krijgen, zodat ze toch groot genoeg zijn. Daarnaast is mijn rechter eierstok natuurlijk niet altijd goed zichtbaar, omdat de vleesboom er voor ligt, dus misschien lagen er bij de laatste follikelcontrole nog wel een paar follikels verstopt. Het herstel in de uitslaapkamer gaat weer goed en ik word weer heerlijk in de watten gelegd door de lieve verpleegsters. Het lukt me direct om zelf op te staan, te eten, te drinken en pijnloos naar het toilet te gaan. Ook als ik thuis ben lukt het me om alles zelf te doen. De volgende dag word ik gebeld. Er zijn maar liefst 12 van de 14 eicellen rijp, waarvan er 8 bevrucht zijn! Wauw, wat een fantastisch nieuws! We zijn echt heel erg blij met dit nieuws. 5 bevruchte eicellen worden meteen ingevroren. Dat is iets typisch Duits en is beslist in de Duitse wetgeving. In Nederland laten ze alle bevruchte eicellen tot een driedaagse of vijfdaagse embryo’s doorgroeien. Ze plaatsen dan een embryo terug en de rest vriezen ze in. In Duitsland zien ze een embryo als een leven en daarom laten ze alleen de bevruchte eicellen doorgroeien die ze nodig denken te hebben bij de terugplaatsing. Mocht iemand namelijk in één keer zwanger zijn, dan hoef je geen zeven “levens” weg te gooien. Ik vind het ergens wel een mooie gedachte, maar in mijn ogen zit er qua “leven” weinig verschil tussen een bevruchte eicel die één dag oud is, of vijf dagen oud. Ook heb ik door deze regel nog geen idee waar ik aan toe ben. Ik heb 8 bevruchte eicellen, maar ik heb nog geen idee hoeveel terugplaatsingen dit zullen zijn. Er zullen altijd nog een paar bevruchte eicellen afvallen, die stoppen met groeien. Ook is deze Duitse manier minder duurzaam en kost veel meer geld, omdat er vaker ingevroren en ontdooid moet worden en de eicellen in kleinere groepjes in de timelaps moeten. Tja… er zitten ook nadelen aan Duitsland. Voor nu ben ik in ieder geval erg blij met mijn 8 bevruchte eicellen!

Lees ook de vorige delen: Nieuwe ronde, nieuwe kansen: de 3e terugplaatsing!