Snap
  • Kind
  • ongeluk
  • Ambulance
  • ziekenhuis
  • moederdochter
  • val

Zondag middag draaide om in een horror middag...

Het was zondag 1 mei. We begonnen de ochtend lekker met wentelteefjes als ontbijt. Yara ging rond half 11 spelen bij een vriendinnetje en Nora ging toen weer maar bed. Even tijd om eindelijk eens te beginnen met schilderen. Ondertussen met mijn zussen op de app wat hun planning was die dag. Ik dacht een leuk plan te hebben om nieuwe plantjes te kopen bij Intratuin. Nog even die muur afschilderen en dan omkleden en gaan.

NOG EVEN LUNCHEN

Ondertussen appte mijn zusje of we al gegeten hadden of dat we eventueel een broodje luste. We hadden nog niet geluncht dus ik bestelde enkele broodjes. Ze zou rond 2 uur bij ons zijn ook om mee te gaan naar de Intratuin. Rond 2 uur stond ook Yara weer aan de deur met haar vriendinnetje om nog even bij ons te spelen. Ze gingen in de speelkamer een filmpje kijken. Met de deur dicht. Mijn zusje kwam ook binnen gelopen dus ik liep maar boven om Nora uit haar bed te halen om samen te kunnen eten.

GEEN LUIERS MEER BOVEN

Ik wilde een schone luier aan doen maar die waren op boven dus nam ik Nora mee op de arm in haar blote billetjes om beneden een schone luier aan te doen. Onze trap mist nog een leuning aan de open zijde. Ik hield met mijn ene hand de leuning aan de muur kant vast en op mijn andere arm had ik Nora vast.

EN TOEN GING HET MIS

Ik zette de eerste stap naar benden en ik verzwikte mijn enkel of ik gleed door met mijn voet precies weet ik niet meer. Ik liet mijn ene hand los van de leuning om Nora stevig vast te pakken want ik voelde haar schuiven in mijn armen. Het naarste gebeurde. Waar ik altijd al bang voor ben op welke trap dan ook. Ik verloor mijn evenwicht doordat ik haar goed wilde pakken. We vielen van de bovenverdieping naar beneden. Nora ontglipte mijn handen en lanceerde op haar rug. Ik viel niet veel later langs haar op mijn zij. Helaas niet via de tredes maar in de vrije val omdat er geen leuning was. Eerst een enorme plof toen Nora viel. Ik dacht die is dood! Ik wilde naar haar toe draaien maar ik kon niet bewegen van de pijn. Toen hoorde ik haar krijsen van de pijn en van de schrik. Je wilt niet weten hoe fijn ik dat vond. Ze leeft nog! Dat was het eerste wat ik dacht. Stefan en Mandy sprongen van de bank. Stefan raapte Nora meteen op. Mandy kwam bij mij zitten en belde direct de ambulance. Die vertelde dat we niet mochten bewegen en moesten wachten tot hun er waren. Nora zat al op de bank omdat dat gewoon je eerste reactie is. Oprapen! Troosten! Kijken of ze niks heeft! Je ergste nachtmerrie....

MET DE AMBULANCE MEE

Er kwam een ambulance ik mocht nog steeds niet bewegen ook omdat mijn onderkant dof en tintelend aanvoelde. Nora werd ook meteen nagekeken. Gelukkig hoorde ik ze zeggen dat ze goed alert was en dat dat een goed teken is. Ze bewoog alleen gaar rechter armpje niet meer. Yara was helemaal in shock. Tranen rolde over al onze wangen. Ik was zo bang dat Nora iets ernstigs over hield aan deze val. Ik vroeg Yara bij mij te komen zitten. Je zag de angst in haar ogen. Daar gaan we weer! Weer die klote ambulance. Weer mama en m'n zusje mee de ambulance in. Je zag aan alles dat ze bang was. Dat het niet goed zou komen. Ik probeerde haar te troosten en heb haar geknuffeld en gezegd dat alles goed komt. Iedereen komt gewoon weer terug naar huis straks.

IN HET ZIEKENHUIS 

Ze reden ons beide op ons eigen brancard naar buiten en toen ieder in een eigen ambulance. Mandy nam Yara mee en zou als ze Yara jaar vriendinnetje thuis heb en gebracht ook naar het ziekenhuis komen. Heel fijn! Toen we aankwamen bij het ziekenhuis reden ze ons eerst weer bijelkaar torn samen op een kamer. Dit vond de arts alleen niet handig dus toen werden we weer gescheiden. Ik alleen op een kamer en Stefan met Nora mee. Ik hoorde haar tijdens onderzoeken heel hard huilen. En na ruim 2 uur kwamen ze vertellen dat ze alleen een breukje in haar arm had en dat ze haar ter controle wilde houden voor een nachtje. Geen probleem natuurlijk!

DE UITSLAG

Ik had niks gebroken of gescheurd en mocht meteen gaan. Ik dacht dat 'meteen' hop van dat bed af en naar Nora toe. Die was inmiddels al naar de kinderafdeling gebracht. Ze wilde haar een nachtje houden omdat een scan van haar hersenen door straling werd afgeraden. Als ze de nacht zou blijven en ze zouden twijfelen over iets dan konden ze meteen alsnog een scan uitvoeren. Heel fijn gevoel vond ik dat. Ik snap er echt geen snars van hoe wij dit er zo goed vanaf hebben gebracht. Er staan twee foto's onder de trap. Eentje van de oma van Stefan en eentje van Eva. Twee engeltjes. Zouden ze ons beschermd hebben? Ik vind het een hele fijne gedachten. Ik ben in ieder geval enorm dankbaar dat we zo bespaart zijn gebleven. Dat ik Nora weer in m'n armen kan nemen en kan knuffelen. Heb haar gezegd dat het mij spijt. Ik had een enorm schuldgevoel. Nu ik weet dat het op de breuk na goed gekomen is neemt het schuldgevoel wel af. Gelukkig! Trap op en af vind ik doodeng maar dat komt goed. En hopelijk snel de leuning erop. 

Snap
1 jaar geleden

Oh, dit is ook mijn ergste nachtmerrie! Ik houd me altijd krampachtig vast. Wat fijn dat het goed gaat met jullie!

1 jaar geleden

Jeetje wat schrikken! Gelukkig gaat alles goed met jullie