''WAT DOEN WE VERKEERD ALS OUDERS''

Wat doen we verkeerd?  dit ging al een tijdje door ons hoofd, zagen wij het als ouders dan echt niet wat er mis ging of wat er nou met Tess aan de hand was?

Dat Tess als baby al niet lekker in der vel zat was duidelijk... of het komt door een toch wel slechte start voor Tess waarbij ze 5 minuten na de bevalling met spoed werd mee genomen door  artsen want ze ademde niet goed ... Ze moest met spoed aan de beademing en hartfilmpjes onderzoeken en noem het allemaal maar op.  Ze bleek een infectie te hebben in der longen ze moest direct aan de antibiotica al met al een flinke pittige start pas 9 uur later kon ik haar weer even zien omdat ik zelf ook tegen het randje van de dood lag, met nog maar een HB van 3 en 3 liter bloed te hebben verloren ben ik er met een spoed operatie goed vanaf gekomen en dankzij bloed van een ander toch redelijk vlot weer opgeknapt.

Al met al een pittige start voor beide ... Tess bleef met de maanden maar niet lekker in de vel zitten, veel huilen en onrustig. In de loop van de tijd gingen we met haar naar een osteopaat die heeft ons een stapje verder kunnen helpen en het probleem zou aan haar buik/ darmen liggen, zo gezegd zijn we aan de ortiflor gegaan en vanaf die tijd tot aan nu zitten we in die molen met haar moeilijke darmen. Maar of dit alles haar gedrag verklaard?

Inmiddels is Tess 4 jaar en zijn we nu vanaf haar 2e bezig met allerlei onderzoeken. Ze bleef last houden van veel buikpijn, een super dikke buik, veel lucht en harde ontlasting. Vele dingen zijn uitgesloten rondom buik ziektes maar dat lost het probleem niet op, Tess kreeg zakjes maar die hielpen niet voldoende. Weer terug naar de arts voor een klysma... onze Tess heeft er nu echt een trauma aan over gehouden. Maar die had ze al door haar harde ontlasting, Ze durft niet naar de wc, ze is wel zindelijk maar die angst is haar te baas tot het extreme aan toe. Ze houd het hele dagen op.

Ook waren de afgelopen 2 jaar pittig voor ons naast het poep probleem is Tess onwijs pittig, zou je kunnen denken dat hoort soms bij kinderen? Dat klopt maar dit was extreem, van bepaalde stoffen niet kunnen verdagen op haar huid van wijde pijpen in der broek, daar moet nu een leging onder, als ik iets neer leg in de avond en ze ziet die stof of voelt het wat niet fijn is dan gaat ze geheel door het lint (lees) om 6 uur in de ochtend .... maar echt extreem , wij snapte niet wat dit was en deden opgegeven moment natuurlijk wat anders bij der aan. Maar hier bleef het niet bij ook als je natte handen heb dan mag je haar echt niet aan raken, doe je dit wel raakt ze volledig in paniek. Zo zijn er nog veel meer dingen waarbij wij het op gegeven moment niet meer wisten , we moesten elkaar echt afwisselen want ons geduld was echt op. Hoe sneu ook want zij kon er niets aan doen. 

Ik vond het wel een ding ''OPVOEDDESKUNDIGE'' het klinkt zo zwaar. Ik voelde me ergens ook falen als moeder want waarom vonden wij dat we hulp nodig hadden , Tess keek niet naar andere mensen om dan alleen opa en oma van andere moest ze niet veel hebben, via de POH kreeg ze eerst een diagnose autisme ... Ik vond dit best een zware diagnose voor die leeftijd al helemaal. Toch zag ze wel bepaalde kenmerken en zag ze ook goed Tess haar gedrag toen ze mee was voor die eerste afspraak bij de POH.

Zo doende kwamen we verder in het traject met een opvoeddeskundige die dus aan huis komt en ook Tess ging observeren, Conclusie ''HOOGSENSITIEF'' autisme daar is geen spraken van, en haar darmen zitten haar in de weg dat werkt al niet mee en ze is zeker overgevoelig .. Maar ook heeft ze aardig temperament volgens die lieve opvoeddeskundige. Zo was het ineens een heel ander verhaal en konden wij het stukje onzekerheid als ouders en stukje doen we iets niet goed of zagen we iets niet goed loslaten. We hebben super fijne tips gekregen zoals onder andere de 1,2,3 methode als Tess weer een drift bui had dan kon ze na de 2e keer waarschuwen even op de nadenk stoel, dit paste we ook bij Vince toe.

Verder moesten we voor nog meer regelmaat zorgen zodat het duidelijk is waar Tess aan toe is op de dag.  Al met al is die dame 3 keer bij ons geweest en zijn we blij dat we deze weg hebben bewandeld want onze lieve Tess is al zo erg veranderd, We zijn er nog niet omdat haar darm probleem nog loopt en daar krijgen we volgende week nieuws over of zij mee mag lopen met ons voor een ggz traject voor kinderangst met haar darmen en nog een stukje voor haar hoog gevoeligheid/ gedrag.

Ondanks die onzekerheid die wij zelf als ouders hadden voor het inschakelen van een opvoeddeskundige hebben we echt geen moment spijt gehad van dit besluit. Soms kan je dingen niet alleen oplossen helemaal als je zelf geen arts of psycholoog bent zo zie je maar dat er ook wat anders kan zijn waar je net even de juiste adviezen bij nodig heb. Dat betekend niet dat je een slechte ouder bent of niet kan opvoeden maar ik denk juist dat het iets sterks is wat je kan zien als compliment dat je het beste wilt voor je kind en dat je daar alles aan doet! En of het nou komt door de moeilijke start of een ander probleem als het maar voor haar zo makkelijk mogelijk is en ze zich fijn voelt 

Wij gaan nu afwachten op volgende week en we lopen dit pad samen met ons meisje af tot we de eindstreep behalen hand in hand.

we zijn trots op jou meisje.