Soms wou ik ... dat ik even jou was ....

Ken je dat? Dat gevoel dat opeens zomaar komt aanvliegen... en waar je liever van wil dat het de andere kant had opgevlogen... een kant op hier ver vandaan. Een kant op ver van mij!

Dat gevoel had ik vandaag .... een naar gevoel... kleefstra heeft twee kanten, een lelijke kant en een mooie kant.

Vandaag won de lelijke kant het ervan.

Al hoewel ik ontzettend positief ben, moet ik soms ook reeel blijven ... er is een lelijke kant helaas. Die ik eigenlijk heeél graag diep onder de grond zou willen weg stoppen, niet aan wil denken, niets mee te maken wil hebben. En al helemaal niet graag naar buiten wil brengen. Misschien omdat ik het soms niet wil zien, of denk het is een fase fase fase faseeeeee, pak aub snel de snelvaart trein en speer hem een kant op die niet terug te vinden is. Maar diep van binnen weet dat dit de realiteit is en ik ook onder ogen moet zien.

Waar ik echt ook wel is aan denk... en soms diep van binnen hoop dat Noé een ander persoon zal zijn die dit niet ontwikkeld. Naïef ja soms, maar soms houd het je ook op de been...

Laatste tijd zie en merk ik aan Noé dat er veel boosheid en frustratie is. Ze bijt me, bijt haar zelf, vind plukken haar op de grond, en ze is een ster in knijpen.... dat al op 2 jarige leeftijd ... m’n petje af dame. Pittig karaktertje wel.

Maar mijn moederhart huilt, huilt heel hard!

Ontzettend pijnlijk om te zien... soms wou ik dat ik is even haar was en dat ik voelde wat zij voelt... kon het maar dan kan ik het misschien beter begrijpen , kan ik misschien op wat voor manier helpen ... want ik wil je zo graag helpen alleen weet ik soms niet hoe?!

Zullen we afspreken dat morgen de mooie kant het van de lelijke kant wint? ❤️