8 jaar geleden
middenooronsteking en een sprongetje :(
mijn oudste zoontje heeft en een middenooronsteking en zit midden in een sprongetje, erg vermoeiend en soms weet ik echt niet wat ik moet.
al een paar weken weet ik niet wat ik met mijn oudste zoontje aan moet. Hij slaat, bijt, als hij zijn zin niet krijgt gaat hij huilen of met zijn hoofd op de grond bonken. Nou is het hele grote kans dat hij midden in een sprong zit, hij is bijna 2 jaar. Vorige week had hij elke keer hoge koorts en bij de huisarts bleek dat hij middenoorontsteking had, om te beginnen druppels, maar zaterdagnacht had meneer 40,2 en huilde alleen nog maar, dus wij naar de Hap en hij is nu aan de antibiotica. De koorts zakte snel maar zijn gedrag verminderd niet. Ik dacht nog even zou dit al een tijd spelen en zijn gedrag verklaren. Maar het wordt niet minder.
Eten deed hij altijd heel goed, maar de laatste weken gaan er minihapjes naar binnen en daarna ligt alles over de vloer. Nu lijkt het sinds de antibiotica wel iets beter te gaan, brood en pap gaat weer goed, ook fruit en koekjes, maar avondeten is nog steeds hetzelfde.
Ik zit af en toe echt met me handen in het haar. Ik probeer hem zoveel mogelijk te negeren, want veel anders kan ik niet. Maar het wordt wel lastig als hij je een kopstoot geeft tegen je kaak of tegen je schouder, je bijt. Laats had mijn man al een tand door de lip.
Bij mijzelf gaat het op het moment ook niet zo goed. Weinig kunnen eten door buikpijn, al van alles geprobeerd maar de arts zegt het komt door je prikkelbare darm en dat heeft meestal te maken met spanning. Ik wilde er eerst niet aan, maar denk toch dat het een met het ander te maken heeft.
Ik vond het echt heel naar om mijn mannetje zo ziek te zien en we hebben hem dan ook lekker verwend. Maar nu lijkt hij geen last meer te hebben van zijn oren. En het is echt van het moment dat hij uit bed komt tot 's avonds, ik hoor de hele dag alleen maar mama. Heel soms kan hij even op zijn kamer spelen of lekker tv kijken en als hij 's middags slaapt heb ik soms rust. Maar ik heb ook nog een zoontje van 5 maanden en die is nu ook aan het ontwikkelen en ook hij is het mikpunt van zijn broertje.
Mijn jongste zoontje heeft zich van de week voor het eerst van buik op rug gerold, zo super trots was ik.
En de oudste heeft zich met koningsdag echt vermaakt op het springkussen, zo mooi om te zien. Dat zijn dan wel weer echt leuke dingen.
Ik ben trots op allebei en hou ontzettend veel van allebei, maar op het moment vind ik het echt heel lastig met mijn oudste zoontje.
En ik heb ook het idee dat ik daardoor mijn jongste minder aandacht kan geven. En hij heeft al een moeilijke start gehad en toch gaat het zo goed met hem. Hij is al aan de eerste hapjes en je ziet hem echt groeien en wil hem zoveel mogelijk stimuleren, maar ik kan met hem niet even op het speelkleed spelen of hem in het wippertje zetten of zijn grote broer gooit wat naar hem of gaat op hem zitten. waardoor hij dus vaak in de box ligt en ik met zijn grote broer bezig ben.
Ik hoop echt dat deze fase snel voorbij gaat. Ik weet dat het er bij hoort. Maar af en toe vraag ik me toch af ligt het aan mij, ben ik dan zo een slechte moeder en hoort hij bepaalde dingen niet al te begrijpen, als ik om mij heen kijk, naar kinderen van zijn leeftijd, die lijken al zoveel meer te begrijpen. Ik weet het ieder kind ontwikkelt op zijn eigen manier. Maar op dit moment vraag ik me dat soort dingen wel af. Ik krijg waarschijnlijk iemand van het consultatieburea op bezoek en die persoon komt kijken hoe het gaat en geeft dan advies en tips en aan de ene kant vind ik dat heel fijn, maar aan de andere kant voel ik het ook wel als een soort van falen, hoor ik het niet zelf te kunnen als moeder. Maar als het echt verandering brengt in hoe het nu gaat, zou ik dat wel heel fijn vinden.
Voor nu staat in de planning binnenkort even een dagje te plannen met zijn 2en. Om even bij te komen en weer energie te krijgen. Ik hoop dat dat ook een beetje helpt.
mmdbeun
ze gaan een paar dagen per week naar de gastouder als ik moet werken en ze vinden het allebei heel leuk daar. Dus gelukkig kan ik soms al uit de situatie weg. Maar hij heeft er nu ook die ooronsteking erbij en dat is best lastig want hij voelt zich dan al niet lekker en dan wil je hem toch wat extra geven en ik denk dat hij er nu een beetje in blijft hangen, merk wel dat als ik zelf wat rustiger kan blijven als hij zich zo gedraagt het ook minder is en als ik zelf wat prikkelbaarder ben hij daar ook op reageert. Dus het is wel een idee om ze af en toe zonder dat ik moet werken even iets voor mezelf te doen. Maar dat is soms nog best lastig in te plannen. Ik zal je advies is gaan uitproberen, probeer ook weer echt regelmaat in zijn dag te geven, is voor mij zelf misschien ook wel fijn. Ja inderdaad fijn als het weer lekkerder wordt buiten, kan je toch wat meer de deur uit.
knof
hoi hoi, wou je even een riem onder je hart steken :-) je bent geen slechte moeder het is echt een face die weer over gaat, het is cliché maar waar. mijn oudste is ietsje ouder als jou oudste en mijn jongste is ook ietsje ouder. ik merk dat mijn oudste het heel erg lastig vond in het begin dat ze een zusje heeft, er is iemand bijgekomen die niet meer weg gaat en ze krijgt niet meer zoveel aandacht als ze gewend is en het kan ook niet altijd als zij het wil. sinds kort gaat het goed en vind ze het alleen maar erg leuk. ze moeten echt opnieuw hun plekje binnen het gezin ontdekken en dat kost jammer genoeg wat tijd en vooral veel energie. misschien ene idee als hij een of twee dagdelen ergens anders kan spelen zodat jij lekker kan opladen en weer nieuwe energie kan opdoen? dat heb ik toen veel gedaan, ik kon even lekker iets voor mezelf doen en opladen en eventjes wat tijd doorbrengen met de jongste ook al ging die ook die dagdelen gezellig mee met haar oudere zus... niet alleen jij kan dan even opladen maar je zoontje heeft ook even een leuke middag omdat je ergens anders toch wat meer verwend word en aandacht krijgt als thuis echt een win win situatie bij ons heeft het enorm geholpen voor allebei de kanten. een tip die ik van iemand anders kreeg en waar ik veel aan had was: je moet niet in een keer meer aandacht gaan geven aan de eerste na de geboorte van de tweede, je oudste raakt er door van slag want zo kent ze je niet, er is ten eerste een zusje bij gekomen en in een keer verander jij ook omdat ik in een keer vaker nijntje mag kijken of wel in een keer een extra snoepje krijg of aandacht, het was voor mij iets waar ik niet bij nagedacht had. het zal steeds makkelijker gaan uiteindelijk, binnenkort lekker de deur open en lekker naar buiten samen
mmdbeun
wat een lieve reactie, dank je wel. En ik wil echt niet dat hij er de dupe van wordt, zelf krijg ik er al klachten van en het kost heel veel van me energie en als er dan iemand is die me advies kan geven, waardoor het voor ons beide beter gaat, dan neem ik dat nu met beide handen aan ( ik vind het wel fijn dat het consultatiebureau die optie heeft). Maar idd tegenwoordig is het lastig dan niet te denken doe ik het wel goed, moet ik dat wel doen. of zullen mensen dan slecht over me denken. En eigenlijk moet ik gewoon tegen me zelf zeggen, laat die mensen lekker denken ;)
JufFeline
Ik snap hoe je je voelt maar hulp vragen en accepteren maakt je naar mijn mening juist wel een goede moeder. Iedereen loopt tegen dingen op en waarschijnlijk is het gewoon een fase waar je zoontje door heen moet, maar hoe knap is het dat jij zegt, geef mij tips om hier mee om te kunnen gaan. Tegenwoordig lijkt het soms een taboe en moeten we allemaal de perfecte moeder zijn waardoor hulp vragen moeilijk wordt. Maar hier zijn uiteindelijk de kinderen en de moeders zelf de dupe van. Dus voel het niet als falen maar juist als iets wat je sterker zal maken, uiteindelijk misschien wel een betere moeder omdat je minder onzeker hoeft te zijn. Sterkte met deze fase.