Kinderdepressie

Kinderdepressie

Ik schreef al eerder een blog over kinderpressie. Dat klinkt natuurlijk echt super heftig. Liever geven we er niet aan toe. Zelf al niet laat staan over onze kinderen. Zelf nooit een depressie gehad. Ik vind het ook zwaar klinken; ik zeg liever dat je gewoon even niet meer weet wat je met sommige gevoelens aan moet. Zeker als ik het uit zou moet leggen aan Yara.

In de knoop met zichzelf

Yara zat al enige tijd niet zo lekker in haar vel. Ze is een heel gevoelig meisje dat zich heel erg bezig houdt met wat anderen van haar vinden. Totaal niet zoals ik ben, dus best lastig om haar hier mee te helpen. Ik zeg haar gewoon: "Weet je lieverd, als iemand je niet aardig vindt of vervelende dingen tegen je zegt, is diegene het niet waard om vriendschap met jou te hebben." Over een paar jaar snapt ze mij, maar nu is dat helemaal niet aan de orde. Het werkt zo niet op deze leeftijd. Ik zag haar soms thuis komen met een ander snoetje dan alle dagen/maanden/jaren daarvoor. Gelukkig kunnen Yara en ik heel goed praten over gevoelens, dus zo nu en dan neem ik tijd om met haar te praten. Maar dan ook echt praten. Dat gaat met huilen en vragen stellen die ik soms ook niet kan beantwoorden. Na weken van trubbeling en gesprekken met dikke tranen ben ik naar de huisarts gestapt. Ik zag Yara namelijk veranderen in een heel ander meisje. Ze raakte zichzelf een beetje kwijt.

Bij de huisarts op gesprek zonder Yara

De eerste keer kwam ik alleen bij de huisarts. Zo kon ik even voluit praten zonder kinderoortjes. Natuurlijk gaat het haar ook aan. Maar even je angsten uitspreken zonder Yara erbij lucht wel even op. Ze kenmerkte wel wat punten als kinderdepressie, maar nog niet zo diep dat we naar een psycholoog hoefde te gaan. Fijn! Dat is wat aan de zware kant ook en ik denk persoonlijk dat er nog wel een mildere oplossing kan zijn.

Praktijkondersteuner

We zagen een paar weken de praktijkondersteuner. Bij die gesprekken zit je als ouder niet bij. Geen probleem, want het is ook iets wat Yara zelf moet ondervinden. Iets moet haar handvatten geven waardoor ze met haar gevoelens overweg kan. Week na week zat er verbetering in. Ze wist wat ze moest doen bij welke gevoelens. Ook een gesprek gehad met de juf zodat zij er ook vanaf wist. Er zaten/zitten ook wat pestkoppies in de klas die ook het zelfvertrouwen lekker kunnen kraken. Yara staat best sterk in haar schoenen, maar pesterijen snapt ze nooit zo goed. Het was dus niet alleen het verdriet om haar overleden zusje Eva, maar er speelde meer. Ik zou soms wensen dat iedereen zo begaan is met z’n kind en wat vaker een diepgaand gesprek zou hebben met z’n kind zodat die pestkoppen ook eens na gingen denken. Ben alleen bang dat in die gezinnen gewoon te weinig aandacht is voor die kinderen. Jammer vind ik dat en vooral jammer dat onder andere mijn kind dan de dupe moet worden.

Hoe het nu is met Yara?

Thank god heeft ze nu de handvatten die ze nodig heeft. Ze straalt weer meer dan in de mindere periode. Ze is er nog niet, maar we zijn zeker een heel eind op weg. In oktober gaat ze na twee maanden rust weer naar de praktijkondersteuner om te evalueren en te kijken of er weer een paar gesprekken gaan plaats vinden. Yara vindt het super leuk om erheen te gaan. De praktijkondersteuner doet spelletjes die met gevoelens te maken hebben. Ze stelt ook vragen waar ze dan zelf antwoord op moeten geven, dus de kinderen moeten zelf nadenken over hun gevoelens. Echt heel goed als je het mij vraagt. En weet je, een kind die op jonge leeftijd leert omgaan met gevoelens zit later ook veel beter in z’n vel. Ze trapt ook niet zo snel meer in zogenaamde uitdagingen waar je aan moet voldoen als je met een paar meiden mee mag spelen op het schoolplein. Daar krijg ik altijd zo’n buikpijn van. Dus tipje van mij voor jullie: aarzel niet om met je kind te praten. Ze zijn nooit te jong om te praten. Het hoeven geen zware grown up gespreken te zijn. Gewoon lekker even kletsen en vooral ook doorvragen. Een kind zegt heel vaak ja was leuk, ja het ging goed, het was gezellig etc. Als je een keer door vraagt, kom je echt veel te weten over je kind. En kijk ook eens mee op die tablet wat je kind nou eigenlijk allemaal kijkt. De wereld kan soms zo wreed zijn. Daarom is hier de tablet altijd uit het zicht, want ik ben van mening dat dat ding niet voor kinderoogjes bedoeld is. Dat zegt niet dat ze er nooit op mogen, maar ik houd wel toezicht.

Ik ben blij dat Yara weer een beetje de oude is. En samen gaan we ervoor zorgen dat dit alleen nog maar beter kan worden. Ik ben zo trots op haar!

Lees ook: "Is het kinderdepressie?"