Helaas, dat word een kleine operatie.

Deel 3. 

1ste paasdag 2019, 

Mickeal en Jill zijn de nacht onrustig maar goed door gekomen, de antibiotica en pijnstilling deden goed hun werk, want mevr stond smorgens het bed door elkaar te rammelen. Ik was net in het ziekenhuis toen we te horen kregen dat de medicatie niet voldoende hun werk gedaan hadden en Jill een kleine operatie moest ondergaan, een uur na het bericht werd Jill opgehaald en is Mickeal mee naar binnen gegaan tot ze onder narcose was. 

Na 15 a 20 min was ze klaar en werd ze weer naar haar kamer gereden. Er waren buisjes geplaats en de pruttel hebben ze weg gezogen, hoewel er nog genoeg rotzooi uit zo'n klein oortje kwam  en het rook alsof er een dier in staat van ontbinding in zat.. waren we zo ontzettend blij haar weer vast te kunnen houden en te ruiken. 

De kno arts kwam vertellen wat verder de bedoeling was van behandeling en vertelde dat ze blij was dat we niet tot na de paasdagen gewacht hadden omdat de ontsteking dan wellicht door was gebroken naar haar hersenen en daar behoorlijke schade had kunnen aanrichten. 

Maar God zij dank is Jill dat allemaal bespaart gebleven. 

Een dag na 2e paasdag mochten we naar huis en is ze hier weer verder goed hersteld van de oorontsteking. Ze heeft na die tijd nog 3 keer een oorontsteking gehad maar dit werd goed verholpen door de druppels. 

Inmiddels is ze 2.5 jaar en een pittige draak (mijn draak dan he, ze is papa's prinses)

En ze heeft een gruwelijke hekel aan witte jassen, zodra ze deze zag maakte ze snel dat ze veilig bij  papa , mama, en als hij in de buurt was bij opa op schoot zat.