Eindelijk naar de basisschool.

Toen Nynke twee jaar werd heeft ze het hele jaar uitgekeken naar haar derde verjaardag zodat ze bij de IKEA in de ballenbak mocht. En toen ze eindelijk drie was, was haar volgende wens naar de basisschool. 

Ze hoefde gelukkig niet te wachten tot haar vierde verjaardag voordat ze mocht beginnen en kon dus als driejarige na de zomervakantie starten. Eindelijk mocht ze gaan lezen, rekenen en schrijven. Althans dat dacht ze. 

Het viel haar vies tegen dat ze eerst moest gaan spelen in de huishoek en dat de weektaken eigenlijk pas in groep twee zouden beginnen. Verder vond ze het heel leuk op school en ging ze elke dag zonder tegenzin. 

Na twee weken hadden we het eerste kennismakingsgesprek met de juf. We waren erg benieuwd hoe Nynke het deed op school. We kregen te horen dat ze eigenlijk niet aan versnellen doen, maar dat het bij Nynke best zou kunnen. Ze ging niks meer leren dit jaar, behalve op sociaal gebied. En daar gingen we voor, aangezien Nynke pas net vier was en we het te vroeg vonden om nu al naar groep twee te gaan. Laat haar maar lekker kleuteren, zeiden we nog.  

In de tweede helft van het schooljaar kreeg Nynke wel een weektaak. Dit was in de vorm van een knutselwerkje. Nynke maakte deze dan ook meteen, want je kan het maar af hebben. Verder hield ze zich vooral bezig met letters stempelen en zichzelf leren lezen. Als er in de kring vragen werden gesteld wist Nynke eigenlijk altijd wel het antwoord. Maar als ze het antwoord niet wist merkte de juf wel dat ze teleurgesteld was en dat ze niet echt begreep waarom ze het niet wist.

Nynke was geen kindje dat vaak afsprak na schooltijd maar ze ging wel geregeld spelen bij een vriendinnetje of ze kwamen bij ons. We hoorden dat ze in de pauze vaak alleen over het schoolplein liep. Ze zei zelf dat ze dat niet erg vond, want de kinderen snapten haar toch niet als ze een spelletje had bedacht. Nynke had er op haar beurt weer moeite mee dat er kinderen waren die “vals speelden”.  Dus koos ze er voor om lekker rustig te pauzeren en dat vond ze fijn! 

Ik had er zelf een ander gevoel over, want kinderen horen toch lekker met elkaar te spelen? Maar goed als Nynke het niet erg vindt dan zal het allemaal wel goed zijn. 

Dit schooljaar verliep verder zonder problemen. Ze werd niet echt uitgedaagd, maar was nog steeds enthousiast over school en kon niet wachten op groep twee.

En daar begon de blije Nynke langzaamaan te veranderen... (wordt vervolgd)