Eerste aanrijding met kinderen in de auto

Af gelopen donderdag moest ik met Suzannah in het ziekenhuis zijn en omdat Megan op donderdag niet naar de peuterspeelzaal gaat ging ze gezellig mee. In het VUmc hebben ze een kinderdagverblijf en Megan gaat daar altijd graag naar toe dus is het helemaal geen probleem om haar mee te nemen.

Het onderzoek van Suzannah verloopt voorspoedig en we rijden rond 11.30 weer naar huis. Ik zie dat ik nog maar een 1/2 gastank heb, dus ik besluit om via Hoofddorp naar huis te rijden.

Ik sta rustig voor het stoplicht te wachten als 2de auto. Hij springt op groen maar de auto voor mij heeft dit niet door en als ik wil toeteren hoor ik een enorme knal en mijn motor slaat af. Ik denk nog, heel suf, waarom slaat mijn motor nu af?? Ik deed toch nog helemaal niks?? Toen drong het tot me door dat ik ook een doffe klap had gehoord en besluit toch maar even uit te stappen.

En ja hoor: de auto achter mij had wel besloten op te trekken en heeft een behoorlijke deuk in mijn auto gereden! Gek genoeg heeft de auto van deze meneer helemaal niks en we stellen voor om even door te rijden naar het tankstation. Komt goed uit, want ik moet toch nog tanken. ;-)

De schadeformulieren worden netjes in gevuld en we gaan ieder onze weg.

Het schadebedrijf waar we al jaren komen (met een man die zelf met zijn auto het geld verdiende heb je dat wel, helaas) zit in Aalsmeer, dus ik rijd er maar direct langs. Ik weet niet helemaal meer waar het is, maar gelukkig heb ik Megan bij me die een geheugen van een olifant heeft en die wijst me de weg. Dit geeft me wel enigszins de kriebels, omdat ze er minimaal een jaar geleden voor het laatst geweest is. Maar goed het begint wel een beetje te wennen dat ik zo'n slim kind heb met een enorm geheugen.

De schade wordt opgemaakt en de vriendelijke meneer vraag: 'Hoe gaat het nu met jou?' Ik antwoord: 'Nou, ik ben blij dat mijn kinderen niks hebben!'

'Ja', zegt ie 'dat is natuurlijk fijn, maar die zitten wel veilig hoor in die moderne autostoeltjes'... 'maar hoe is het nu met jou?' Het duurt even voor ik antwoord. Ik realiseer me dat ik helemaal niet bij mezelf heb stil gestaan, dat ik zelf misschien wel geschokken ben en pijn kan hebben.

Ik heb erge hoofdpijn en nekpijn. Ik heb al meerder zware ongelukken gehad, waarvan een met een whiplash gevolgd door een shock, dus dat ik pijn heb is niet heel raar...

Ik ga toch maar even naar de huisarts en ja de geijkte werfels en pezen die pijn doen na zo'n ongeval zijn zeer pijnlijk en ik moet toch maar rustig aan doen de komende dagen.

's Avonds zit ik al weer in de auto naar de SEH voor mijn jongste.

Een MOEDER rust voorschrijven: ONMOGELIJK ;-)