Snap
  • Kind
  • peuter
  • opgroeien
  • zorgen
  • gemengdegevoelens
  • inwordly

Een brief aan mijn peuter (deel 1)

"Geniet er maar van hoor, voor je het weet zijn ze groot." Aldus een voorbijganger op het moment dat mijn dochtertje in de kinderwagen lag. Ik lachte het weg, maar oh! Wat had deze mevrouw gelijk. Om extra bewust te zijn van de grote en kleine momenten, schrijf ik over het moederschap. Vooral de persoonlijke brieven aan mijn kinderen helpen mij om te verlangzamen.

Je liet me woelen. Al voordat je bestond. Want ik wilde je zo graag. Ik wilde je laten ontstaan, je geboren laten worden. Ik wilde je zien, je vasthouden. Voor je zorgen, van je houden.

Je liet me woelen, toen mijn buik steeds groter werd en jij me in de nachten wakker hield. Ik had zorgen over morgen en hoopte zo dat alles in orde met je was.

Je liet me woelen in de nacht, op de momenten dat je elk uur aan de borst wilde en ik in de tussenliggende ogenblikken geen oog meer dicht deed.

Je liet me woelen, toen je na acht maanden op je eigen kamertje lag. Ik wist dat het goed met je ging, dat je sliep. Maar ik miste jou tegen me aan en wenste terug te gaan naar die onrustige nachten. Want ik was slapeloos net als toen, maar dan zonder jou.

Je liet me woelen, in de roerige tijden van je overgang van dreumes naar peuter. Toen ook jij dromen ontwikkelde, en in je slaap huilend om mij riep. Jouw angsten werden soms de mijne en we woelden allebei, alleen, apart.

Ik wilde jou naast mij. Misschien had ik de volgende stap te vroeg genomen, misschien niet. Inmiddels ben je drie jaar en realiseer ik me: Het leven is verandering! Over krap een jaar zit je op school.

Ik zie ons in gedachten als twee silhouetten lopen, op de stoep. Jouw kleine handje in de mijne. Jouw lichaamstaal is opgewekt, blij en vol verwachting van de nieuwe dag. Ik ben blij voor jou, maar vanbinnen voel ik me droef. Wat is de tijd snel gegaan. Mijn baby gaat naar school.

Toch weet ik, dat als die tijd echt aanbreekt, ik veel meer blijdschap zal voelen dan nu. Omdat ik erin zal groeien. Net zoals ik in het moederschap ben gegroeid. En zal blijven groeien. En niets is mooier dan jou te mogen zien groeien. Maar voor nu, woel ik nog even.

Waarschijnlijk voor de rest van mijn leven.