Snap
  • peuter
  • moederschap
  • intens
  • Laterlachenweerom

Ik heb mij zelden zó geschaamd voor m’n kind

Ik dacht dat ik dit ‘even snel’ met de kids kon gaan doen.

We moesten ‘even’ een bestelling ophalen bij een woon/accessoires winkel. Het was eind van de middag: 16:30. Elke ouder weet dat het rond dit tijdstip pittiger kan worden met de kinderen. En ja, ze waren moe. Jens had niet geslapen en Isa die was in een of andere sprong waardoor haar temperament nogal versterkt was.

En heel eerlijk, zelf ben ik ook moe na een dag met de kinderen. Maar goed, de bestelling moest even opgehaald. Mijn idee was: even de winkel in, bestelling halen en dan de winkel weer uit. Geen hogere wiskunde, had binnen een paar minuten gepiept kunnen zijn.

Naast ons was er verder geen kip in de winkel. Ik vraag bij de kassa naar onze bestelling, de mevrouw bij de kassa roept via haar walkie talkie (zal vast anders heten in winkels maar goed) naar haar collega in het magazijn of ze de bestelling wil komen brengen.

Prima, dacht ik. Even wachten en dan komen ze.

Maar dit duurde niet even. Dit duurde heel heel heel lang.

Jens ziet in elke situatie een klimtoestel dus begon met op de stoelen te klimmen. Pedagogisch onderlegd als ik ben zei ik tegen hem dat ie niet met z’n laarzen op de stoelen mocht. Gevolg: hij bedacht dat ie z’n laarzen dan beter uit kon doen. Geen gek idee, dus prima.

Maar toen ging ook z’n jas uit en die smeet hij ergens op de grond. Want ja, die heeft ie er vast ook liever niet bij, bij z’n klim avonturen.

Vervolgens ging het van kwaad tot erger. Hij begon de trappen op en af te rennen, rolde over de grond, zat hij aan alles wat los en vast zat en schreeuwde keihard.

En natuurlijk zei ik er wat van. In principe is dit niet hoe ik het liefst zie dat m’n kinderen zich gedragen in een winkel.

Kun je je die mevrouw bij de kassa nog herinneren? Die mevrouw van de winkel stond letterlijk op 2 meter afstand. Te kijken. Ze deed niks. Stond gewoon.

Ik denk dan, doe in elk geval alsóf je potjes of kaarsen aan het sorteren bent! Kijk niet zo. Af en toe kwam er ook een correctie vanuit haar. ‘Het is niet zo slim om hier zonder je laarzen te lopen jongen’.

Ik voelde me zó bekeken! Ik voelde zo veel ongemak.

Wat had ik moeten doen? Helemaal uit m’n pannetje flippen tegen Jens? Ik heb ‘m zo vaak gecorrigeerd maar waarschijnlijk voelde hij heus wel dat ik niet echt super streng zou zijn. Ik voelde niet de vrijmoedigheid om hem heel streng aan te spreken. Want wat waren m’n opties? Weggaan zonder bestelling? Hem in z’n eentje in de auto zetten? Ik wist ook niet hoe lang het nog ging duren dus ik probeerde vooral het te sussen in de hoop dat het snel kwam. Oké ik weet heus wel dat hij ruimte voelde en ik best wat meer urgentie in m’n correcties had kunnen stoppen. Ik weet het allemaal wel maar soms lukt het even niet.

Tegen de tijd dat m’n wanhoop naar standje maximaal was gestegen vroeg ik de vrouw die nog steeds 2 meter bij mij vandaan stond te kijken of het pakketje bijna kwam. Ze vertelde mij toen doodleuk dat ze in het magazijn bezig waren met een andere bestelling. Dus dat het nog wel even kon duren.

Toen dacht ik 2 dingen: 1) dan haal je toch zelf even deze bestelling? Ik zal écht niks jatten. 2) had je dat misschien ieeeets eerder kunnen zeggen? Als ik had geweten dat het zo lang had geduurd, was ik met m’n monsters even door de winkel gaan lopen. Of had ik er een spelletje van gemaakt. Dan had deze hele situatie niet hoeven te gebeuren.

Nou, terwijl m’n turbo’s door die winkel gingen zag ik uiteindelijk de bestelling aan komen.

Jens zag daar vervolgens opnieuw een uitdaging in en besloot dat het al prima tijd was om alle kaartjes van m’n bestelling te trekken en de bestelling ook door de winkel te smijten.

Begrijp mij niet verkeerd, Jens en Isa zijn de allerleukste kinderen ooit. Ze zijn schattig, lief en hebben (ja heus) een enorme dosis humor. Ik wil ze never ever ooit kwijt.

Maar, heel soms transformeren ze tot onmogelijke monsters. Daar ben ik toch zeker niet de enige in? Alsjeblieft..? Haha.

De moedeloze tranen stonden inmiddels al in m’n ogen en terwijl ik een gillende Isa optil, m’n bestelling erbij probeer vast te houden en Jens opdraag de rest mee te sjouwen prop ik het hele zooitje weer in de auto.

Gelukt, bestelling is binnen. Maar. Dit. Nooit. Meer. Op. Deze. Manier.

Nadat ik weer afgekoeld ben en Jens lekker bij mij komt kroelen, zie ik eindelijk weer even hoe klein hij eigenlijk nog maar is. Dit helpt soms, bij het relativeren! 

SuusGro's avatar
10 uur geleden

Heel herkenbaar verhaal. Mijn kinderen zijn net zo, vaker dan eens. 😅. Afleiden is altijd de beste tactiek maar ik herken het moe zijn ook. Maar probeer de volgende keer, als die komt, je kind af te leiden. Ik stel hem vragen “als jij later op jezelf woont welke stoel zou jij dan in je huis willen?” Of ik zeg “jij bent de allerbeste broer die er is, je zusje vindt het heel moeilijk dat ze zo lang moet wachten, kan jij haar vertellen wat vandaag het allerleukste was op school?”

Kimmelman's avatar
21 uur geleden

Natuurlijk hebben we allemaal weleens dat er niet wordt geluisterd. Maar tegelijkertijd lees ik met verbazing dit verhaal. Vooral dat je nog probeert de 'schuld' neer te leggen bij het personeel van de winkel. O, o, o.... Jouw kids, jouw verantwoordelijkheid.

Maaikey/levenmeteenziekkindje's avatar

Ohh wat is het fijn. Zeggen wij dan altijd dat niet alleen die van ons dat doen.. want natuurlijk weet je dat andere dat okm wel eens hebben 🙃.. Maar dan toch.. hehe en toch is ook deze dag je gewoon weer helemaal gelukt

Mamaplaats's avatar
2 dagen geleden

Bedankt voor het delen Lisette❤️

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Lisette | Spotlight Blogger?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.