Hobbel de knobbel 2.0

Mijn eerste hobbel de knobbel, daarvan wist ik gelijk, dit is bingo...

Inmiddels een jaar verder, 2 tieten minder en een baby erbij, ontdekte ik weer een bultje. 

'Daar gaan we weer, nu ga ik dood', dacht ik. 

Want er was me duidelijk vertelt, als je kanker terugkomt is het behandelplan niet meer genezen, maar zo oud mogelijk proberen te worden. 

En daar was dan dat knobbeltje.. 

In standje overleven, bedacht ik ineens vanalles te moeten doen. Schoonmaken, opruimen, maar het grootste vraagstuk: Wat ga ik de kinderen nog meegeven?

"Menstrueer je nog?" vroeg de chrirug die mijn knobbeltje had gevoeld. 

Ja, dat gaat na jaren fertiliteitsproblemen, helemaal goed. Heeft de chemo toch ook de PCOS kapot gemaakt, top! 

"Ja en nee, voor jou top, maar dan moeten we daar wel rekening mee houden wat betreft het maken van een MRI" zegt ze. 

"En laat ik nou net binnen enkele dagen mijn menstruatie verwachten", vertel ik haar angstig. 

Het lukte niet meer een mri te plannen en ik moet 2,5 weken wachten. Niet zoals bij een mammografie, waarbij je in je hokje moet blijven als er wat gezien wordt, ga je nu gewoon naar huis en als er wat gezien is, kom je terug. 

Een paar dagen gaan er overheen tot ik in mijn medisch dossier zie staan: Geen aankleuringen. 

Ik zucht eens diep. Ik ga niet dood! Een jaar na de mastectomy en er kleurt niets! 

Ik grinnik terwijl ik naar de broedmachine kijk. Uit standje overleven, heb ik bedacht dat ik mijn kinderen wilde leren dat een kip een ei legt en er een kip uit het ei komt. Inmiddels had ik in de 3 weken wachten 2 leuke brahma kipjes uitgebroed en was ik met project: Kun je supermarkt eieren uitbroeden? Begonnen.

Ik kijk mijn man aan, die duidelijk opgelucht is. "Sorry voor de nieuwe kippen" zeg ik lacherig met een traan....