Work-out 2020

BEFORE boys was ik verre van sport freak. Ik dacht meer in het kader van "liever lui dan moe". Echt lui ben ik ook niet. Eigenlijk ben ik een redelijk "druk" persoon. Ik schenk alleen liever de aandacht aan andere dingen. Dingen die vaak rommel veroorzaken, en heel eerlijk ben ik ook niet zo'n poetsmiep. Op een gegeven moment ontkwam ik er niet meer aan. Ik kreeg bekkeninstabiliteit en daardoor raakte ik een beetje meer verzeild in het sportcircuit. Daarvoor moest ik vrij veel oefeningen doen en werd ik ook "lid" van de sportschool. 4 dagen per week sporte ik. Wel begon de sportschool me tegen te staan. Mensen die zich met dingen bemoeiden waar ze geen weet van hadden. Totale medische dossiers die ik eigenlijk niet wilde weten. Daardoor werd ik ook een "sponsor van de sportschool. Betalen maar nooit gaan. Jeroen vond het fijn om te gaan hardlopen. Ik besloot dat ik ook mee wilde doen. Nou, daar ging ik. Als een ware godzilla stampte ik de stoepen op. Nu zie ik je denken. Zo lomp ben je toch niet? Nee, klopt. Maar ik loop dus ook niet bepaald lichtvoetig. Ik kwam tot 6 kilometer.  Jezus, wat een pokke eind was dat voor mij. Zweet, tranen en misselijkheid hoorde er ook bij voor mij. Toen gaf ik het op. Nee, dat hardlopen is niets voor mij. Ik vond er geen fuck aan. Het ging allemaal zo sloom. Dezelfde boom die je voor je gevoel 10 minuten ziet, en dan pas ben je er voorbij. Over mijn hijgende ademhaling maar te zwijgen. Wat nu?? Een bokszak! Dat was HET idee! Op onze zolder, ons sporthok. Een fijne mega bokszak om tegenaan te schoppen en slaan. Heerlijk vond ik het. Op een gegeven moment had ik DE combi voor mij. Eerst een potje rammen. Vervolgens heerlijke ontspannende yogaoefeningen doen. A match made in heaven. Eindelijk kwam mijn six pack er bijna door. En toen werd ik zwanger. Van 2 kleine boys. Dag six pack. Het toilet én de kotsemmer waren de eerste 18 weken mijn beste vrienden. Als ik niet hoefde te kotsen ging ik naar zwangerschaps yoga. Wat vond ik het fijn daar! Vooral die meditatie. Heerlijk liggen. De yogadame vertelde dingen over oranje bloemen en blauwe vlinders. Bijna iedere keer viel ik in slaap.. totdat het brandende maagzuur de overhand had. Ook het bewegen met die 2 in mijn buik werd steeds lastiger. Toen hield het op. Toen waren 2 maanden lang de was doen en traplopen mijn grootste uitdaging. Daar was de bevalling. Een keizersnede werd het. Het "sporten" moest dus heel voorzichtig aan opgebouwd worden. Heel eerlijk moest ik er ook niet aan denken. Mijn god. Wanneer dan? Alleen met het huishouden alleen erbij was ik tot 22.00 bezig. 

Op een gegeven moment kwam er eindelijk een soort van ritme. Ik wist mijn kansen te grijpen door oefeningen te doen als de heren sliepen. Echter wel veel te weinig sport om de vruchten te gaan zien. Het spookte al een tijdje in mijn hoofd. " nee! Ik wilde geen dichtgeslibde mama worden die nog niet een balletje kon trappen zónder erbij neer te vallen! Ik moest meer aan mijn conditie doen en mijn kansen proberen te grijpen. Excuses als, dit was een drukke dag dus ik sla over waren veel voorkomende uitspraken. Dus het ging op en weer af... 4 weken goed. 3 weken slecht. 

Soms besprak ik dit ook met andere personen. Dan vroeg ik mij af hoe zij dat deden. Het viel mij op dat de meeste personen er eigenlijk niets aan deden. Vaak kwamen er ook uitspraken als ;" waarom moet jij sporten dan?? Je bent toch hartstikke mager!" Wat een gezijk dacht ik dan. Ik behoor inderdaad tot de "gelukkige" groep die zich vol kan vreten zonder aan te komen. Heel fijn want ik ben echt een vreetzak. Bij een wok herken je me niet weer hoe ik daar 6 keer naar de wok loop en me weer vol bunker. Dus op zich is dat dan wel weer fijn. Maar ja, van alleen vreten word je spierkracht niet beter, over je conditie maar te zwijgen. Die personen snapten dat niet. Nou ja. Ieder voor zich he. Dat "magere" is trouwens ook dikke onzin. Ik geloof dat 60kg wel redelijk normaal is bij een lengte van 1.63. Dus die uitspraken goot ik ook in de gootsteen. 

Dus, de afgelopen feestdagen had ik me laten gaan. Eigenlijk al vanaf november. En dat merk je. Op de avond nog maar de sportschool gaan zie ik echt niet zitten. In mijn schema moet het eerder. In de avond ben ik vaak al kapot en blij dat ik met mijn pootjes omhoog kan. Als de jongens dat al toelaten. Ik begon andere ruimtes zien om te gaan bewegen. De heren houden van dansen. Nu vind ik dat ook leuk. Niet dat ik het goed kan maar het is gewoon leuk om te doen. Zoek op YouTube peuterdansjes. Te kust én te keur! Er is zelfs een playlist van 30 minuten. Dus dat doen we dan. Nou, ik kan je vertellen dat het echt best intensief is. Dus win win 30 minuten intensief bewegen en lol trappen met je kids. Af en toe planken lukt ook. Soms als ik ff alleen ben. Soms met de jongens op mijn rug wat dus voor 30 kilo extra zorgt. Eerder plankten de boys mee Maar nu willen ze dus paardje rijden. De jongens vinden het leuk om "hoog" te gaan en het plafond te kunnen raken. Hoppa weer een mega lift te pakken. Blijkbaar proberen de jongens te helpen en hebben zij iets anders bedacht.  Wip wap. Ze gaan allebei op een onderbeen zitten en roepen "wipwap". En dan moet mama dis gaan wipwappen. Dit is toch wel vrij intensief. Met dat potje voetbal zonder erbij neer te vallen zijn we ook al bezig. Aldus helpen de jongens mij goed om geen dichtgeslibte mama te worden. En we hebben ook nog een hoop lol. Dit alles zonder sportschool waar ik op mijn manier geen zin in heb.  Dit werkt voor mij het beste. 

Wat doe jij eraan om in vorm te blijven?

Liefs Miranda