En dan word je kind ineens ziek...

Maandagochtend besluit ik gelijk om 8 uur om de huisarts te bellen. Ik vraag als eerste of jij de antibiotica en de neusspray tegelijk mag gebruiken. De assistent vraagt of ze jou op de achtergrond hoort. Ik geef aan dat dit klopt. Dat je aan het kreunen bent en dit al sinds zaterdag doet. De assistent geeft aan dat er om half 10 nog plek is en dat ze je dan willen zien. Top! Ik voel me serieus genomen. Om half 10 zit de wachtkamer vol. Nog 2 plekjes maar niet naast elkaar dus ik moet me met jou slap op mijn schoot tussen de mensen houden. Niet ideaal met je uitstekende benen en hoofd die je naar achteren laat hangen. Rechtop vind je niet fijn. Ik zie dat iedereen naar je kijkt door je gekreun. De man naast ons vraagt of je astma of copd hebt. Ik geef aan dat je hier niet mee bekend bent. Het duurt even maar dan worden we geroepen. In de kamer doet de huisarts een paar onderzoeken. Ze vertrouwd het niet helemaal en besluit ons naar de spoedpoli van de kinderarts te sturen. Om half 12 kunnen we hier terecht. Ik kijk er tegenop. Kan ik je weer meeslepen. Dit gesleep is voor jou nu ook niet fijn. Maar ik weet ook dat ze misschien wel wat meer voor je kunnen betekenen. Onderweg in de auto besef ik me dat er een grote kans is dat we weer naar huis gestuurd worden, dat ze het toch wel mee vinden vallen. We komen aan bij de poli en er staan mensen voor ons bij de balie. Je begint een beetje te zeuren (van ongemak) en ik besluit je uit de kinderwagen te halen. De vrouw achter de balie hoort je gekreun en zegt tegen de mensen naast je dat ze even moeten wachten en ze ons eerst naar een kamertje brengen. Ze neemt de kinderwagen over en brengt ons naar een kamer. Hier komt gelijk hierna iemand anders binnen om zijn temperatuur (geen koorts), gewicht en saturatie te meten. Dit laatste kreeg ik niet mee. Ze gaf aan dat de arts er zo aan kwam. Nog geen minuut later kwamen 2 meisjes binnen. Ze namen spullen over en gaven aan dat we gelijk naar boven gingen waar ze jou in de gaten konden houden. In de lift mag niemand instappen omdat we gelijk naar de 3e verdieping moeten. Ik vraag of je saturatie laag was. Dit was zo. Deze was 78.

Je werd naar een kamertje gebracht en hier kwamen 8 a 9 verschillende mensen binnen. Artsen en verpleegkundigen. Je werd gelijk verneveld, waar je niet blij mee was. Je stribbelde heel erg tegen. Je kreeg via een ander vernevelapparaat medicatie binnen. Deze 2 apparaten wisselde zich steeds af. Er werd een infuus geprikt. En je kreeg meerdere plakkertjes op je lichaam om je hartslag, ademhaling en saturatie in de gaten te houden. En ik moest papa bellen. Hij moest komen want er zouden nog belangrijke beslissingen gemaakt moeten worden. Eenmaal de telefoon opgehangen werd mij verteld dat je ernstig ziek bent. Waarschijnlijk gaat je lichaam dit niet lang meer volhouden. Er word nog een foto gemaakt waar een lichte longontsteking op te zien is. Je word hierna naar een andere kamer gebracht en hier word mij uitgelegd dat we er rekening mee moesten houden dat je geintubeerd zou worden. Je lichaam reageerde namelijk niet op de medicatie. Je zou dan in dit ziekenhuis geintubeerd worden en naar een ander ziekenhuis overgeplaatst worden want in dit ziekenhuis hebben ze geen kinderic. Je zal dan in coma gebracht worden. Ondertussen was papa ook binnengekomen. Ze wilden je bloed voor de zekerheid op 3 dingen prikken. Ook om te kijken of je lichaam dit nog wel aan kon. Gelukkig kwam uit de uitslag dat je lichaam nog niet aan het opgeven was en wilden ze het nog iets langer aankijken. Inmiddels was het al 18.00 uur savonds. We kregen iets warm eten en hierna kwamen de artsen weer. Ze vertelden dat het er nog echt niet goed uit zag en dat ze iets anders (optiflow) wilden uitproberen om te kijken of dit effect had. Na 1.5 uur werd ons medegedeeld dat de optiflow een lichte verandering liet zien in de saturatie. Ik vroeg of dit dan betekende dat je niet geintubeerd hoefde te worden en dat je hier kon blijven. Voor nu was dit wel het geval. Er werd ons wel duidelijk gemaakt dat het in de nacht of morgen toch nog anders kan worden. Ze gaven wel aan dat als je hier blijft je wel meerdere dagen zou blijven. Die nacht blijf ik bij je slapen. Regelmatig gaan er piepjes af doordat je net een kabel dubbel hebt liggen of de vochttoediening leeg is. Je komt de nacht stabiel door