Snap
  • column
  • hoofdredacteur
  • Column Laura
  • avondvierdaagse

De Avond4daagse: “Ik sta mijn zoon af te vegen met versgeplukte beukenblaadjes”

Over de verschillende type moeders tijdens de Avond4daagse.

“Ik heb een pòòòòòtje met vet! Retteketet…” Jaha, deze week mochten de wandelschoenen weer uit de kast getrokken worden. Tijd voor de Avond4daagse. Jullie begrijpen, ik had dit feestelijke gebeuren natuurlijk maar wat graag willen overslaan, maar helaas hadden ook mijn kínderen er lucht van gekregen. En dus ontkwam ik er niet aan.

“10 kilometer doen mam, toeee??”, vroeg mijn jongste zoon. Maar in gedachte houdend dat hij de 100 meter die we elke dag naar school lopen als dagelijkse uitputtingsslag ervaart, leek me de 5 kilometer het maximaal haalbare. En gelukkig - met name ook voor mezelf - wist ik beide zoons te overtuigen om voor die ‘korte’ variant te gaan.

Lees verder onder de foto.

Snap

En daar sta ik dan, tussen hordes kinderen die bij de start al helemaal strak staan van het door kleurstof doordrenkte snoepgoed wat ze bij zich hebben. Geen betere besteding van mijn vrije avond, dat snap je.

Maar eerlijk is eerlijk: er gaat een wereld voor me open. Want tijdens het lopen, valt er genoeg te kijken. Op de eerste avond blijkt meteen dat je de begeleidende moeders in grofweg 3 groepen kan onderverdelen. Ten eerste de fitgirl-moeder: de moeder die eruit ziet alsof ze een volledige triatlon moet voltooien. Strak sportbroekje met bijpassende top en schoenen.

De tweede groep is de moeder die alles tot in de puntjes heeft voorbereid. Bakje nootjes met dadels mee voor de kleine, citroen met pepermuntjes erop, regenjack mee (stel dat!) en niet te vergeten wat natte wc-doekjes voor de sanitaire stop (“oeh, het zal toch niet hihi”).

En dan de laatste categorie (en daar behoor ik zelf toe): de moeder die werkelijk geen ene reet heeft voorbereid. Verkeerde schoenen aan waar ze met geen mogelijkheid de zompige paden mee kan trotseren, doorweekt na de eerste de beste regenbui (jas vergeten), en uiteraard niks te eten of te drinken mee of - in het gunstigste geval - een zacht geworden soepstengel van achter uit de keukenkast meegegrist voor d’r grut. De kinderen van deze moeder herken je aan hun jaloersmakende blikken richting het snoep van andere kinderen.

Maar ondanks de grote verschillen, mengen deze moeders (en ook vaders hoor..) prima met elkaar. De vaart zit er flink in en ik geniet er zelfs (tot op zekere hoogte) van. Tot het moment waarvan je wist dat het zou komen: “Ik moet poepen!!”, schalt er naast me. Kan ik nog doen alsof het niet om mijn kind gaat? Kan ik doen alsof ik het niet hoor? Helaas, ik kom er niet onderuit en voor ik het weet sta ik in de bosjes mijn zoon af te vegen met wat vers geplukte beukenblaadjes.

Ach ja, de full experience zullen we maar zeggen. “Jammer dat het voorbij is hè mam?”, vraagt mijn oudste zoon na avond 4. “Absoluut”, zeg ik. En het mooie is, ik meen het nog ook.

Liefs, Laura

Meer zien en lezen van onze hoofdredacteur? Volg Laura op haar Instagram

En hebben jullie ook deze week de Avond4daagse gelopen? Laat het hieronder weten in de reacties :)

Snap