Zwangerschap en bevalling eerste kindje.

We wilden heel graag een kindje en besloten hier dan ook gewoon voor te gaan. Ik stopte met de pil en we zagen wel hoe het zou komen. Na een poosje was is dan eindelijk zwanger. Het bijzondere was, dat ik het die maandag al aanvoelde. Alles voelde anders, ik moest alleen wachten tot vrijdag voor de test. 

Ik ging redelijk fluitend door de zwangerschap. Helaas kreeg ik met 25 weken ongeveer te horen dat ik zwangerschapsdiabetes had. Fijn! Naast dat ik nu ook voor controles naar het ziekenhuis moest, mocht ik ook bij mijn eigen verloskundige blijven. De groei van ons kindje werd heel nauwlettend in de gaten gehouden. Elke keer weer moest ik benoemen dat we niet wisten wat het geslacht was en dat we dit ook niet wilden weten. 

Bij 35 weken lag de kleine helaas nog altijd in stuit, er werd een afspraak gemaakt voor een uitwendige versie op precies 36 weken. Intussen heb ik geprobeerd de kleine zelf nog te draaien, maar helaas. 

Maandag 11 januari 2021 naar het ziekenhuis voor de versie. Door een misverstand zaten wij uren te wachten op de poli, terwijl we op de afdeling moesten zijn. Uiteindelijk toch hier terecht gekomen. 

Boven op de afdeling kwamen we op een verloskamer te liggen. Hier kwam een gynaecoloog en verloskundige vertellen wat ze gingen doen en welke risico's de versie had. We maakten nog een grapje, dat we in het ergste geval vandaag nog ouders zouden worden (little did we know). 

Ik kreeg een ontspanningsmiddeltje en moest me concentreren op mijn ademhaling. Helaas na drie pogingen om te draaien hebben we opgegeven. De kleine ging geen kant op. We konden naar huis met de vraag om na te denken over de bevalling, wilde ik vaginaal bevallen of een keizersnede. De baby lag perfect voor een vaginale bevalling. 

'S avonds tijdens het tanden poetsen hadden mijn man en ik het nog over de versie en dat we ons bed ook binnenkort maar eens klaar moesten maken voor het geval dat... om 11 uur stapte ik achter mijn man langs in de badkamer en voelde ik water stromen, het was alsof ik in mijn broek plaste. Hierna nog een grote golf met water. Ik ben op de wc gaan zitten en keek mijn man aan... "En nu?"

Mijn man belde het ziekenhuis, vertelde van de versie en dat ik precies 36 weken was. Ik moest gaan liggen (ivm het indalen van de baby en het uitzakken van de navelstreng). 

In het ziekenhuis ben ik aan de ctg gelegd, achteraf bleken ze hier al activiteit op te zien. We kregen een kamer. Mijn man heeft nog geslapen, ik niet... Ik kreeg steeds meer weeën. 

Rond half 4 's nachts kreeg ik steeds meer weeën. Ik besloot op de knop te drukken. Na even douchen vroeg ik de verloskundige of ik nog even naar het toilet kon. Ik moest heel nodig poepen namelijk. De verloskundige en verpleegkundige keken elkaar aan en ik mocht direct naar een bevalkamer. Hierna heb ik nog minstens 20 keer gesmeekt of ik niet echt even mocht poepen. 

De meeste weeën heb ik onder de douche opgevangen. Pas tegen 11 uur kwamen ze voor het eerst ontsluiting controleren, ivm de gebroken vliezen zijn ze hier heel voorzichtig mee. Ik zat al op 8 cm, het laatste stukje was niet fijn. Uiteindelijk mocht ik meepersen. Omdat het kindje in stuit lag moet er een gynaecoloog bij zijn. Hij heeft de hele bevalling in de hoek gestaan. Af en toe verliet hij even de kamer ivm een telefoontje. Het kon me ook niet veel schelen. Tijdens het persen vroeg ik mijn man nog of hij al kon zien of we een zoon of dochter hadden. De gynaecoloog moest lachen, "Jullie weten het niet? Ik wel!". Mijn man moest even om me heen lopen, maar kon toen zien dat we een dochter kregen.

Toen N geboren was haalde ze niet direct adem, ze moest dus even hulp krijgen. Binnen no time kwamen uit alle hoeken en gaten kinderartsen, het was heel raar. Gelukkig lag ze binnen 3 minuten lekker bij mij op mijn borst. Een heel klein popje dat zwom in maatje 44. We hebben vanwege het prematuur zijn nog 5 dagen in het ziekenhuis gelegen.

Alles ging anders dan ik voor ogen had, maar ik zou het zo weer doen (en heb dat dan ook gedaan, maar daar kom ik later op).