Wat niemand je vertelt over bevallen....

Bevallen is het mooiste moment uit je leven zeggen ze. Dat je als moeder zijnde je kleintje na 9 maanden dragen op de wereld mag zetten. 

En dit is zeker waar! Bevallen is de mooiste ervaring die ik tot nu toe heb gehad. De pijn van de weeën ben je zo vergeten. 

Maar wanneer je aan mensen vraagt hoe een bevalling gaat, wat het ergste is, wat pijn doet etc. Hoor je verhalen over weeën die pijn doen, een pijnstiller die niet goed werkte, een bed dat niet lekker lag. Maar wie vertelt je over wat je NA een bevalling kan verwachten? NIEMAND....

Je gaat na je bevalling lekker naar huis en ze wensen je een fijne kraamweek, ook je vriendinnen (moeders en geen moeders) wensen je een fijne kraamweek toe. 'Geniet ervan' roepen ze allemaal. 

Geniet ervan? Ja lekker makkelijk gezegd! Dat je vagina voelt alsof hij in brand staat meld niemand je. Dat je tegen het plafond vliegt bij iedere keer dat je naar het toilet moet, ook niet. Dat je tennisballen bloed in je kraamverband hebt zitten? Nee nog niet gehoord.

Genieten van je kraamweek? Bij mij niet aan de orde..

Doordat ik tijdens mijn bevalling was ingescheurd hebben ze een aantal hechtingen moeten plaatsen. Ik had er een aantal in mijn schaamlip maar ook een aantal in mijn baarmoedermond, omdat ik hier wat schaafwonden had. 

Toen ze in het ziekenhuis de hechtingen plaatsten voelde ik hier niets van. Je lijf zit nog vol adrenaline en je bent zo bezig met het wonder dat je op de wereld hebt gezet, dat je je begeeft op een hele speciale wolk en alles om je heen lijkt niet te bestaan. 

Maar de dag erna... toen ik sochtends mijn bed uit wilde stappen, wat alleen al een ramp was omdat mijn bed 80cm hoog was en ik letterlijk met een krukje mijn bed in en uit moest. Wist ik niet wat ik meemaakte. Ik schreeuwde het uit van pijn en mijn vriend schrok er wakker van. 

'Waar krijg jij ineens last van?' Riep hij.. ik weet nog goed dat de tranen in mijn ogen stonden en ik totaal niet wist wat er aan de hand was. Ik ben naar de badkamer gelopen om te gaan plassen, maar wauw, wat had ik hier direct spijt van. 

Het brande, het brande zo ontiegelijk hard. Ik kan best wat hebben, maar dit was echt een heel pijnlijk gevoel. Direct na het plassen ben ik de douche ingesprongen en heb ik met lauwwater mijn vagina proberen te koelen. Dit lukte aardig en de pijn verdween langzaam. 

Een half uur later stond de kraamzorg voor de deur. Ze zag mijn gezicht dat nog rood was van het huilen en vroeg wat er aan de hand was. 

Ik vertelde mijn verhaal en ze wilde even naar de hechtingen kijken. Ze zei dat alles er ontzettend rustig uitzag en ze echt niet kon zien dat ik gister was bevallen. Aan de ene kant was dit een ontzettende opluchting, maar aan de andere kant vroeg ik me af waar de pijn dan vandaan kwam. 

Ze legde me uit dat ik twee best grote wondjes had en dat iedere keer als ik naar het toilet ging er urine langs de wonden liep en dit een branderig gevoel geeft door het zout dat in de urine zit. Ik vroeg hoelang dit zou duren, waarop zei antwoordde dat dit zeker een week tot 3 weken kon duren, maar dat ze me ervan kon verzekeren dat als ik in de douche zou plassen met de straal erop dit een stuk verzachtender was. 

Helaas was ik de eerste dag ontzettend eigenwijs en had ik totaal niet de behoefte me continu aan en uit te kleden als ik naar het toilet moest, maar na één dag had ik de pijn wel gehad. Ik heb nog nooit zoveel gehuild. 

De tweede dag ben ik dus inderdaad iedere keer in de douche gaan plassen. Dit was echt een stuk minder pijnlijk. Niet pijnloos, maar draagbaar. 

Dit heb ik dan ook 13 dagen zo vol gehouden, hoewel dit ook wel heel prettig was elke keer even afspoelen. Ik ben bevallen op 5-8-2020, de week van de hitte golf op mijn bevallingsdag was het 28 graden, maar alle dagen erna boven de 30. Na de 13e dag vond ik het tijd om toch maar weer eens op het toilet te gaan zitten. Ik voelde het nog wat branden, maar het was niet pijnlijker dan onder de douche. Dus vanaf nu weer naar het toilet!

Niet alleen het toiletteren was een drama. Ook zitten. Wanneer je zit staat er toch een bepaalde druk op je vagina, dit was hels. De kraamzorg zei dat het prettig was om op een harde ondergrond te zitten, maar onze bank is niet bepaald hard. Dus ben ik op een stoel gaan zitten. De eerste minuut is dit echt geen pretje! Maar hoelanger je zit, hoe prettiger dit wordt. Ook het opstaan vanaf een stoel was fijner dan het opstaan vanaf de bank. Bij de stoel kreeg ik tegendruk, en bij de bank zak je toch wat sneller weg. 

Maarja om nu hele dagen op een stoel te zitten? Mij niet gezien... dus toch maar op de bank, met alle ongemakken van dien. 

Na 6 dagen kwam de verloskundige om mijn hechtingen te controleren. Ze zei dat alles er netjes uitzag en dat als ik het wilde zij de hechtingen best wilde verwijderen, JA DUH! hoe eerder ze eruit zijn hoe beter!

Direct heeft zij dan ook de hechtingen verwijderd. Hoewel het verwijderen heel fijn klinkt, is het dat op dat moment niet... ze moeten de hechtingen eerst strakker trekken voor ze deze kunnen doorknippen. Ook iets dat niemand me had vertelt. Maar na 5 minuten voelde ik meteen een ontzettende verlichting. 

Van mijn kraamweek heb ik dus niet veel genoten. Ik heb veel gezeten en gelegen en zo min mogelijk bewogen. Wel is het ontzettend fijn om iemand in huis te hebben die voor jou, je kind en partner zorgt. 

Het huishouden wordt verzorgd, je ontbijt, je lunch, je was. Alles wordt netjes gedaan. En geloof me, na je bevalling heb je dit ook nodig. Je lichaam moet echt herstellen, doe dit ook. Er zijn zoveel moeders die dit niet doen die er later spijt van hebben. Kies voor je rust. Ookal is je bevalling een piece of cake, denk aan je lichaam. Je hebt er tenslotte maar één van waar je een leven lang mee moet doen ♡