Van kramp tot baby

Omdat ik denk dat van je afschrijven ook een deel verwerking is heb ik besloten mijn bevallingsverhaal hier te delen. In mijn zwangerschap heb ik gemerkt dat ik het heel erg prettig vond om de verhalen van andere te lezen. Nu hoop ik datzelfde te kunnen doen met mijn verhaal wat eigenlijk op de uitgerekende datum begon.

Wij hebben op 22 november de sleutel gekregen van ons nieuwe huis. Vol moed aan de slag gegaan alles snel af proberen te maken zodat we optijd zouden zijn voor de komst van onze kleine man. Uitgerekend op 4 januari! Net voor de kerst waren we klaar dus op 23 december zijn we officieel verhuisd. Hier en daar moest er nog wel iets gebeuren maar het was af.

In de tussentijd hebben we kerst gevierd met de familie, mijn verjaardag en oud en nieuw. Daarna was het klaar, eindelijk rust maar voor hoe lang?

4 januari was er nog weinig aan de hand, dit was de datum maar zo voelde dat totaal niet! Die dag nog bezig geweest met een wand in de douche, het schilderen van de WC en opruimen. De volgende dag was de eerste dag na de verbouwing dat mijn partner weer moest gaan werken, prima dacht ik. Tot savonds een uur of 21:00 ik voelde dat ik totaal niet wilde dat hij zou gaan werken. Ik wilde lopen buiten want dat was goed voor het opgang brengen van de bevalling.

Zo gezegd zo gedaan ik denk dat we zeker 20 min hebben gelopen, ik kon niet meer maar steeds verder.. uiteindelijk was ik zo op dat ik alleen nog maar kon huilen en thuis zouden we lekker naar bed gaan. Nog even naar de wc en daar was (een deel) mijn slijmprop. Maar verder niks! Lekker slapen.

De volgende ochtend om 6.00 werd ik wakker met een druk op mijn ( dacht ik ) blaas. Dus ik stond op om te gaan plassen en voelde heeel veel langs mijn benen lopen. Sta ik nu in m'n broek te plassen? Nee dit is geen plas was wat ik zei. Direct was ook mijn partner wakker, dit was mijn vruchtwater en niet zo'n beetje ook echt zoals in de films! Lekker gedoucht en benden op de bank gaan liggen. Het was nog vroeg en gunde m'n verloskundig een rustig begin van de dag dus om 9:30 gebeld om te melden dat m'n vliezen gebroken waren. Afgesproken dat ze rond een uur of 14:00 even zou komen kijken. Tot dit tijd lekker tv gekeken met wat kramp maar prima te doen.

Om 14:00 was de verloskundig hier thuis, even een praatje hartje luister en even voelen alles leek goed te gaan. Ontsluiting controleren ze dan liever niet ivm infectie gevaar omdat de vliezen gebroken waren. Ze zou rond 20:00 weer terug komen. Prima dacht ik dit is goed te doen.

Toen ze vertrokken was ben ik naar boven gegaan om de was te doen. De kramp werd elke keer iets meer en op den duur voor me gevoel erg regelmatig. Dus tijd om te timen dat deed mijn partner achteraf vanaf 16:00-18:45 zo lang. Maar omdat ik hele lange, hele korte lange pauzes en korte pauzes had kwamen de we niet op de gewenste 1 minuut lang om de 3 minuten. Achteraf hadden we veel eerder moeten bellen maar he we hadden een taak! Om 19;00 even gebeld om te overleggen. Over een uur zou ze komen, ja prima dacht ik. Tot ik nog geen 10 minuten later het welbekende gevoel had dat er iets uit moest en kwam. Snel weer gebeld waarnaar mijn partner ineens alles moest gaan klaarmaken. Ik weet nog heel goed dat ik toen dacht oké, dit gaan we samen moeten doen. Lichte paniek en al bedacht dat ik moest gaan zitten op m'n knieën  ( ik stond) zodat hij niet zou vallen. Hoorde ik daar heel snel de verloskundig wat een opluchting was dat voor mij! Haar koude hand stelde me gerust en verlichte ook even mijn over hitte gevoel. Mijn partner kon eindelijk naar de wc en even eten..... dacht hij. 

Van de verloskundig mocht ik het leren gaan en bij de eerste keer hoorde ik, ik zie een hoofdje! Ik hoorde iemand de trap opstormen nog 4 keer persen en daar was onze knappe man. Om 19:57 geboren.

Iedereen en alles was maar net optijd maar ze waren er  ongelofelijk trots hoe we dit samen hebben gedaan en wat we ervoor hebben terug gekregen! Nu genieten we al ruim 6 weken van onze lieve vriend!