They call me baby.

Binnenkort ga ik verder met mijn blog over de liefde van mijn leven. In dit blog vertel over hoe mijn bevalling afgelopen woensdag is gegaan. 

Dinsdagavond,  ik zit met buikpijn in de stoel aan een kopje thee.  Wat duurt wachten toch lang.  Ondertussen ben ik 39 weken zwanger en weet van gekkigheid niet meer hoe ik moet zitten. J word gebeld door zijn moeder. Ik hoor haar zeggen dat ze om 2215 bij ons is.  Zij past op A en brengt ons naar het ziekenhuis. Om 2230 gaat de deurbel.  Eindelijk daar is ze.  Ik was de minuten op de klok aan het wegkijken, ik weet als mijn schoonmoeder er is dat we nog gezellig bijkletsen en dat ik dan niet de hele tijd meer naar de tijd kijk.  Ze gaat op de bank zitten en praten tot 0200 over van alles en nog wat.  Ook spreek ik uit dat ik toch wel erg zenuwachtig ben voor D Day.  Nadat ze me gerust stelde gingen we allemaal naar bed. We moesten ten slotte om 0500 weer naast ons bed staan.  

De wekker gaat. Voor mijn gevoel had ik echt pas vijf minuten geslapen maar ondertussen was het 0500.  Ik merk dat ik erg misselijk ben en buikpijn heb door de zenuwen.  We eten met zijn allen wat en stappen dan de auto in.  Alles is mee en wie weet kunnen we de zelfde dag ons tweede kindje verwelkomen. 

Aangekomen in het ziekenhuis melden we ons bij de verloskamers en word ik gelijk in kamer 1 gelegd.  Ik kijk rond,  hier gaat het dan gebeuren.  Op de commode ligt al een geboorte mutsje.  Wat een raar idee weer dat ik straks een kindje op de wereld ga zetten. 

Na een korte uitleg hoe alles gaat verlopen word ik aan het CTG gelegd. Hoe ze me gaan inleiden weet ik nog niet dit ligt aan de rijpheid en ontsluiting. Na een half uur komt er een wat oudere vrouw binnen gelopen.  Ze stelt zich voor,  zij is mijn verloskundige van vandaag.  Ze gaat toucheren,  helaas zit mijn baarmoedermond zo ver naar achteren dat ik me echt een dier voelde waar in gewroet werd. Ik had al wel ontsluiting waardoor mijn vliezen gebroken konden worden.  Nadat ze dit had gedaan wilde ze drie uur lang aankijken of het zelf op gang zou komen. De uren verstrijken en veel gebeurd er niet.  Soms een krampje in de rug maar dat wilde ik op dat moment geen weeën noemen.  Om 1200 komt de verloskundige en verteld mij dat ik weeën opwekkers ga krijgen en een klysma.  Schijnbaar doordat er ontlasting dwars zat konden de weeën niet doorzetten.  Nadat ik terug kwam van de wc voelde ik weer die nare krampjes in mijn rug.  Ik besloot dan ook om maar even lekker onder de douche te gaan zitten. Onder de douche voelde ik me steeds ongemakkelijker en had door dat de krampjes die ik de hele tijd voelde wel degelijk weeën waren.  Ze werden steeds moeilijker op te vangen en besloot dan ook om 1530 om onder de douche vandaan te komen.  Ik zat er schijnbaar al 2,5 uur onder.  Nadat ik was afgedroogd en weer gekleed was gingen ze voor ontsluiting kijken, 5 cm.  Bah al die pijn voor 2 rottige centimeters. Ik heb op dit moment ook gevraagd om een morfine pomp omdat de pijn niet meer weg te puffen was.  Na een tien minuten getrek aan me zat de morfine pomp.  Ik kreeg het knopje in mijn handen en met dat ik deze in mijn handen krijg,  krijg ik een wee.  Ik druk op het knopje maar merk er niet veel van.  Dit word erg zwaar dacht ik nog bij mezelf.  Hoe ga ik dit nog een paar uur volhouden.  Gelukkig was er op dat moment nog wel een rust tussen de weeën door.  Ik zie een nieuwe verloskundige binnen komen.  Ze hadden wisseling van de dienst.  Er komt een oudere norse mevrouw naast mij zitten die zichzelf voorstelt.  Op dat moment kon het me weinig interesseren het enige wat me interesseerde was de pijn.  Na 10 minuten voel ik opeens een druk naar beneden. Ik hoor de verloskundige zeggen dat de baby het niet leuk heeft.  Op dat moment draai ik me op de andere zij en voel de persweeën sterker worden.  Yes,  dit ken ik nog van mijn zoontje en betekend dat het niet lang meer duurt.  Ik mag persen,  door wat de verloskundige net zei probeer ik met alle macht en kracht met de weeën mee te persen. Mijn kindje moet er snel uit!  Na drie keer persen voel ik het kindje.  Ik mag nu op mijn rug draaien,  ik pers en pak ons mooie wondertje aan.  Wat is ze toch ontzettend mooi,  nu is ons gezinnetje compleet.