Te snel

Mijn bevalling

Het is donderdagochtend 19 mei, 08:57 als Nienke de verloskundige mij belt. Ze zou mij bellen om te laten weten of ze mijn vliezen kon breken. Ze laat mij weten dat er nog een dame is met gebroken vliezen en ze niet weet of ze mij ook de vliezen kan breken. Ze zegt dat ze bij haar gaat kijken en mij daarna terug belt. Kris en ik balen omdat we ons er deels op hadden ingesteld. Vervolgens sloegen bij mij de twijfels toe omdat de volgende dag mijn inleiding gepland stond. Ik wist het even niet meer. Om 09:50 belt Nienke mij terug om te vertellen dat ze mijn vliezen kan breken en deze kant op komt. Ik vertel haar dat ik twijfel maar het toch ga doen omdat ik graag de kans wil om thuis te bevallen. Kris en ik gaan gauw uit bed en maken ons gereed. Tijd om te ontbijten had ik niet en ik dacht: dat komt na het vliezen breken wel. Ik heb net m’n tanden gepoetst als Nienke al aanbelt. We kletsen nog even en gaan vervolgens naar de slaapkamer om de vliezen te breken. Tijdens het breken van de vliezen beginnen bij mij al de krampen. Het vliezen breken gebeurde om 10:25. Ik zeg tegen Nienke dat ik krampen heb maar Nienke geeft aan dat het normaal is en ik verwacht er niet te veel van. Na het breken moest ik nog even blijven liggen om het hartje te monitoren, dit was allemaal goed. Nienke gaat weer weg en ik besluit om even te douchen zodat het vruchtwater van mij afspoelt. Dit zou zo tegen 11:00 zijn geweest dat ik onder de douche stap. Tijdens het douchen worden de krampen die ik had heviger en ik besluit om op de douchevloer te gaan zitten. De pijn word heviger, komt sneller en ik realiseer me dat deze krampen, weeën zijn. De pijn wordt heviger en heviger en ik zeg tegen Kris dat ze beter het bad kan gaan opzetten en Nienke moet bellen. Ook zeg ik tegen Kris dat ze maar beter Christie (geboortefotograaf) kan bellen, ze kan er immers beter te vroeg zijn dan te laat. Niet lang na deze telefoontjes was Nienke er gelukkig en heeft ze mijn ontsluiting gecheckt, dit was nog maar 3cm, wat balen. Ik heb hevige weeën en weet even niet meer wat ik moet. Ik voel me machteloos en zeg dat ik het meer kan. Nienke spoort mij aan om toch te proberen om het bad in te gaan. Ze weet mij te overtuigen, ik loop naar het bad en ga er in zitten. Nienke vraagt mij of ik ondersteuning wil van de kraamhulp en ik geef aan dit prettig te vinden. Nienke gaat weer terug naar de andere dame, ondertussen is Christie er en wachten we op de kraamhulp. Om 13:20 is de kraamhulp Marieke er en op dat moment ben ik al aardig schreeuwend de weeën aan het wegpuffen. Ze worden sterker en volgen steeds sneller op elkaar. Voor mijn gevoel kan ik niet op adem komen tussen de weeën door, dit maakte het erg vermoeiend. Ik had natuurlijk ook nog niks gegeten dus veel energie zat er ook niet in mijn lijf. Tijdens de weeën betrekt het buiten en begint het aardig hard te onweren. Het duurt maar even voordat ik aangeef dat ik persdrang heb, dit kan ik dan ook erg moeilijk onderdrukken. Wat een kracht komt er dan in je vrij. Marieke geeft aan dat ik moet proberen om de persweeën weg te puffen omdat de verloskundige nog onderweg is, maar dit gaat heel moeilijk. Terwijl ik de weeën weg schreeuw, poep ik nog even fijn in bad en weet op dat moment dat het niet lang meer kan duren. Gelukkig is Marjo de verloskundige er gauw, ze kon mij buiten horen schreeuwen. Marjo geeft aan dat ze wil kijken hoeveel ontsluiting ik heb, dit laat ik toe en ze verteld mij dat ik volledige ontsluiting heb. Ik ben dus in n uur tijd van 3cm naar 10cm gegaan, een weeënstorm zorgde hiervoor maar hey ik mag gaan persen! Het persen startte om 14:25. Voor een poos pers ik in bad en al vrij snel is zijn hoofdje zichtbaar. Al die tijd houd Kris mijn hand vast en af en toe kijk ik haar kant op en zie haar vol trots naar mij kijken. Ook Kris kan zijn hoofdje zien en ik heb zijn hoofdje gevoeld, een gekke gewaarwording en de kleine man heeft een flinke bos mer haar. Mijn vagina staat voor mijn gevoel in de fik omdat zijn hoofdje er voor zit. Na een aantal keren persen geeft Marjo aan dat ze mij even een handje gaat helpen omdat zijn hoofdje een beetje klem zit. Helaas helpt dit niet en ze wilt dat ik ga proberen te persen op handen en knieën. Ik draai me om met veel moeite en pers nog een aantal keren, helaas zonder verder resultaat. Marjo geeft aan dat ik naar bed moet omdat ze het niet meer goed kan zien en ze zijn hartslag niet meer goed kan meten omdat hij zo laag zit. Kris geeft aan dat ik niet op mijn rug wil, dit weet Marjo en geeft aan dat ik op handen en knieën op bed mag. Ik heb hier veel moeite mee, maar wil natuurlijk niet dat de kleine man wat overkomt en stap met veel pijn en moeite uit bad. Mijn benen trillen en de angst dat hij er uit valt spookt door m’n hoofd. Marjo zegt dat dit niet kan en ik loop met veel moeite naar het bed. Ik kruip op bed en ga op handen en knieën. Ik word moe en laat mijn bovenlijf zakken op het kussen. Ik schreeuw dat ik niet meer kan en niet meer wil, ik ben op. Na een aantal keer persen geeft Marjo aan dat ze een knip wilt zetten omdat het te lang duurt en hij er nu echt uit moet. Met heel wat tegenstribbeling van mij ga ik akkoord en draai op m’n rug. Kris zegt dat het niet zonder verdoving mag en Marjo zegt dat ze het niet zonder verdoving zal doen. Ik zie dat ze de spuit klaarmaakt en ik geef aan dat ze heel even moet wachten om mij even de tijd te geven. Ze wacht even en ik geef aan dat ik er klaar voor ben. De spuit doet zeer en ik voel nog dat ze een knip zet. Ik zeg dit tegen haar en ze spuit wat bij en wacht even met de volgende knip. Na de knip krijg ik nog een perswee, ik pers zo hard als ik kan maar nog geen baby. Marjo geeft aan dat hij er bij de volgende wee zal zijn. Ik voel weer een wee aankomen, neem een teug lucht, en pers. En daar is hij dan eindelijk! Finn hangt half uit mij, begint direct te huilen en ik pak hem zelf aan en leg hem op mijn borst. Onze zoon is geboren om 15:14! Wat een ongelooflijk gevoel, wat voel ik mij sterk! Ik houd Finn nog even op mijn borst en ondertussen hoef ik maar 2 keer te persen voor de placenta, die was er om 15:22. Na Finn even op mijn borst te hebben gehad, vraagt Marjo of de navelstreng doorgeknipt mag worden. Ze laat mij zien dat hij slap en wit is, hij is uitgeklopt. We geven akkoord en ze zet de klemmen op de navelstreng. Ze verteld Kris waar ze moet knippen en Kris die knipt de navelstreng door. Wat raar, Finn is niet meer met mij verbonden. Marjo vraagt aan mij of ze wilt dat ze mij nu gaat hechten of nog even te wachten. Ik geef aan dat ze het beter nu kan doen nu de verdoving er nog in zit, maar ze spuit voor de zekerheid wat bij. Finn gaat bij Kris op de borst en Marjo gaat kijken wat bij mij de schade is. Kort na dat Marjo mij heeft bijgespoten klinkt er een harde knal buiten en slaan de stoppen door. De lamp in de slaapkamer is uit. Je kan dus wel zeggen dat Finn met donder en bliksemslag ter wereld is gekomen. Marieke neemt Finn over en Kris zorgt dat de verlichting het weer doet. Terwijl Marjo verder gaat, gaat Kris samen met Marieke, Finn aankleden. Marjo geeft aan dat ze niet goed weet of zij het kan hechten en dat het beter is dat we naar het ziekenhuis gaan. Dit zodat we zeker weten dat het goed gehecht word. Ik heb een sub totaalruptuur en Finn kwam met een opgeslagen handje bij zijn hoofd naar buiten, hierdoor heb ik ook een wond binnen in mijn vagina. Marjo helpt mij van bed en ik word geholpen met aankleden. Ondertussen pakt Kris samen met Marieke de laatste spullen voor het ziekenhuis en gaan we richting de auto. Dit loopt natuurlijk niet fantastisch aangezien de hele boel open is van onder. Met veel pijn en moeite ga ik in de auto zitten. Kris zet Finn met maxi cosi in de auto. Ik bedank Christie en Marieke voor alles en vervolgens rijden we Marjo achterna richting het ziekenhuis. De drempels onderweg zijn een hell maar Kris doet zo voorzichtig mogelijk. We parkeren de auto bij de ambulance ingang, Marjo pakt een rolstoel voor mij en Kris pakt Finn uit de auto. Met z’n 4en gaan we naar binnen en gaan we naar de juiste afdeling. Er is al een kamer klaar en we rijden naar binnen. Ik geef aan dat ik moet plassen, maar eenmaal op de wc lukt het helaas niet. Ik ga op het bed liggen en we wachten op de verloskundigen. De verloskundigen zijn er na een paar minuten en kort daarna volgt de gynaecoloog. Ze verdoven mij nog wat extra en daarna gaat hij kijken naar de schade. Hij besluit om toch voor algehele narcose te gaan, dit zodat we er zeker van zijn dat het goed gehecht word. Ik mag op een ander bed gaan liggen en even daarna komt er iemand om mij het infuus in te brengen. Ondertussen geeft Kris, Finn zijn eerste flesje. Na even te moeten wachten zijn ze klaar om mij naar de o.k. te brengen. Ik geef Kris en Finn een kus en laat mij weg brengen. Onderweg klets ik nog wat met de verpleegster en ze rijd mij naar de uitslaapkamer. Hier moet ik nog even wachten. Ze checken m’n bloeddruk, zuurstofgehalte en er worden wat vragen gesteld. Na even te hebben gewacht word ik richting de o.k. gereden. Eenmaal op de o.k. staan ze op mij te wachten. Met veel moeite moet ik op de operatietafel kruipen. Ik krijg een kapje op, grap nog wat met de gynaecoloog en krijg het slaapmiddel toegediend. Het laatste wat ik tegen ze zeg is: werkze! Om half 8 word ik wakker op de uitslaapkamer, mijn keel was droog en ik moest veel hoesten. Ik heb de verpleging om wat water gevraagd en ik kreeg wat water met een ijsje. Terwijl ik het ijsje probeerde op te eten, deed ik m’n best om niet in slaap te vallen. Want ik wist dat als ik weer ik slaap zou vallen het nog langer zou duren voordat ik weer terug mocht naar m’n vrouw en zoontje. Om 10 over 8 mocht ik eindelijk terug en ik ben nog nooit zo blij geweest om ze te zien! Vanaf het moment dat we naar het ziekenhuis gingen is het voor mij een beetje vaag. Ik weet ook niet zo goed hoe ik mij over de bevalling voel. Voor mijn gevoel is alles te snel gegaan en heb ik geen afscheid kunnen nemen van mijn zwangere buik en Finn zijn getrappel. Wij weten dat we geen 2e willen dus ik had nog wat extra willen genieten van mijn buik. Ik probeer het de tijd te geven en ondertussen geniet ik van mijn nieuwe gezin❤️