Schouderdystocie, nog nooit van gehoord tot het gebeurde | deel 1

De jaarlijkse vrijwilligers week begint weer, kinder vakantie werk. Deze keer ben ik 39 weken zwanger, maar daardoor laat ik mij niet tegenhouden. Wat ik kan, doe ik mee. Bij de verzorging zorg ik samen met mijn stiefmoeder (wat een rot woord) dat alle kindjes, ongeveer 1.000, elke dag hun pakjes drinken krijgen, wat lekkers voor later op de dag en zo verder. Dit jaar wat vaker erbij gaan zitten, maar het gaat goed. Ik voel mij goed, ik ben erbij. 

Ondertussen is het al donderdag, een dag voor mijn uitgerekende datum. Donderdag is ook de dag waarop wij met onze vriendengroep altijd pannenkoeken eten aan het einde van de dag. Dus ook dit jaar stond dat weer op de planning. Overdag nog wat boodschappen gedaan voor de volgende dag. De vrijdag, laatste dag van de vrijwilligers week wat afgesloten wordt met een heerlijk vrijwilligersfeest. Nu al zoveel zin in. Zo nu en dan een oefenwee, die kwamen deze week wel vaker dus ik denk er niks van. Even rustig aan en door. 

Een heerlijke dag en avond hebben we gehad. De pannenkoeken worden gebakken door een goede vriend en mijn man, zoals altijd. Goede gesprekken en pannenkoeken eten, meer dan anders, ik heb honger. Tegen 10 uur gaan we gaan huis, na al het eten en de drukke week wil ik vroeg naar bed, morgen de laatste dag en het feest. Nog genoeg te doen, dus lekker gaan slapen is het idee. 

Eenmaal thuis, ga ik naar bed. Mijn draai kan ik niet vinden, draaien en draaien, maar niks ligt lekker. Mijn man kijkt in bed nog wat tv en zegt dan ‘ga nou maar slapen, dan kan ik rustig wat kijken’. Ik kijk hem aan en zeg tegen hem ‘het is begonnen, dit moet het zijn’. Het is rond half 1 en we twijfelen nog of we de verloskundige wel moeten bellen, straks slaapt ze al...we doen het natuurlijk toch. Zij geeft aan dat het klinkt alsof het allemaal wel mee valt, toch komen we weeën regelmatig en snel op elkaar. Ze wil bijna ophanden om over een uurtje nog eens contact te hebben. Tot ik tijdens het ophangen een heftige wee krijg. Dit hoort ze nog net, ze zegt meteen ‘dit klinkt anders, ik kom eraan’.