Persen, hoe doe je dat?!

Het is 20 mei, 1 dag voor mijn uitgerekende datum, ik smeek mijn verloskundige of ik ingeleid mag worden.

Ik ben zo ontzettend klaar met zwanger zijn, ik heb een valse start gehad met 38 weken en nog geen ontsluiting. We wachten niet tot de 42 weken en de verloskundige belt het zieke huis voor een balonnetje.

26 mei, het ballonnetje word geplaatst, het deed geen pijn. We gaan terug naar huis, eerst even langs mijn moeder maar het is veelste, warm 30 graden. Lekker naar huis en bij de airco zitten. Vroeg naar bed om nog wat te slapen want morgen moeten we om 7:45 terug in het ziekenhuis zijn. Ik slaap erg goed, alsof mijn lichaam me even oplaad voor wat er komen gaat.

27 mei, 7:45 aangekomen in het ziekenhuis, mijn ballonnetje was al van zijn plek dus ze breken mijn vliezen. Alles nat, jeetje wat komt daar veel water uit. Bed verschonen, bed vol handdoeken leggen en wachten.

De weeën beginnen eigenlijk direct, yes, de baby komt vandaag.

Om 10u heb ik 3 cm ontsluiting en flinke weeën die ik moeilijk weg puf, dus maar onder de douche, je leest dat het werkt. Nou nee, het was even lekker maar niet mijn ding.

Ik ga op een opblaas kruk zitten en gooi mijn armen en hoofd op bed, Wannes zit achter me en duwt bij elke wee in mijn rug. Ik heb been en rug weeën. Oké dit is echt heel pijnlijk! Tussen de weeën zit een minuut ongeveer en de wee duurt eeuwig.

Het is 1u en de assistente van de verloskundige komt binnen, ik gil: 'check m'n ontsluiting en geef me pijnstillers!'

4 cm ontsluiting, shit... Een pompje word afgeraden omdat ik nog niet ver genoeg ben, dan maar een ruggenprik, ik moet iets. (Ik was dus van plan om mijn bevalling zonder pijnstillers.)

Na de ruggenprik voel ik me goed, ik eet iets en slaap. Om 18u komt de verloskundige mijn ontsluiting checken en deze is nogsteeds maar 4 cm. De baby is gedraaid naar een sterrenkijker dus de ontsluiting zet niet door. (Fijn dat dat al eerder gevoeld is...)

Ik moet op mijn linkerzij gaan liggen zegt ze, dit moet ik een uur doen en dan komt ze terug. Ik ga liggen en krijg na een kwartier een weeënstorm, jeetje zelfs met ruggenprik doet dit echt heel veel pijn! De verloskundige komt terug en ik heb 9 cm ontsluiting en de baby ligt weer goed. YES!!!

Als ik mag gaan persen is het half 10, door mijn been weeën lukt dit niet goed en ik word op een baarkruk gezet. Helemaal van de wereld door de pijn en mijn focus mis ik dat er een wisseling van dienst is. Ik zit terug op bed en hoor een nieuwe stem in mijn oor schreeuwen dat ik echt anders moet gaan persen. Huh wie ben jij?! Waar is de lieve verloskundige van vanmiddag?! EN HOE WIL JE DAT IK ANDERS PERS? Ik heb echt geen idee wat ik anders moet doen!! Of überhaupt wat ik moet doen..

Na anderhalf uur persen komt er een gynaecoloog binnen met vacuümpomp. Een knip, een scheur, een keer trekken met de pomp en hij is geboren.

Hij word op mijn borst gelegd en gelijk ken ik hem. Hij is zoo mooi! Wannes zegt: "goed gedaan schat, wat is hij mooi". Ja ik huil en fluister zijn naam, Noud, het past precies bij hem.

Noud Kloet, 28 mei 2020, 00:38.

Ik kijk op mijn bevalling erg positief terug, maar de wisseling van dienst vond ik echt verschrikkelijk. Twee vreemde hebben mijn kindje op de wereld gezet. Hebben jullie iets om je bevalling heen waar je negatief of terug kijkt?