Our sunshine in dark days is here ❤️

Het begon allemaal op zondag 19-09-2021 om 06.30 uur. Ik verloor al een week waterige afscheiding, dus had standaard maandverband in mijn onderbroek. Ik merkte na het plassen dat ik wat was doorgelekt, wat ik raar vond. Weer op de slaapkamer aangekomen deed ik mijn onderbroek uit en liep er een plasje uit mij. Dit werd steeds meer. Ik wist het zeker: mijn vliezen zijn gebroken! 

Vriendlief was laat thuis en dus op een andere kamer gaan slapen om mij niet wakker te maken. Ik ben naar hem toe gegaan en heb gezegd dat mijn vliezen waren gebroken.

Ik heb de verloskundige gebeld en hem gezegd verder te slapen. Na 2 uur was de verloskundige er en zij bevestigde dat mijn vliezen waren gebroken. Meteen checkte ze mijn bloeddruk die voor mijn doen wat hoog was. Ook deed ze een urinetest en er werden eiwitten in mijn urine aangetroffen; op naar het ziekenhuis. 

Daar werden wat test gedaan, waar uit kwam dat ik inderdaad zwangerschapsvergiftiging has. Ik heb er niet te veel over na gedacht en heb alles op me af laten komen. 

Om 02.30 uur begonnen de weeën. Die werden door de dag heen heftiger en mijn ontsluiting ging als een speer. Ik mocht in de middag naar de beval kamer en rond 16.00 uur kreeg ik de ruggenprik (hallelujah, wat een verademing!). 

De persdrang werd heftig rond 5/6 cm dus ik was blij dat de pijn even weg was. Na 2 uur werkte de ruggenprik niet meer zo goed en voelde ik die gigantische persdrang weer. Yessss ik had 10 cm ontsluiting, maar ze mocht nog een klein beetje indalen. Na 15 minuten was dit het geval. 

Dit was het moment: ik mocht gaan persen! Mijn faalangst verdween en ik ben gewoon naar mijn lijf gaan luisteren. Nog geen 10 minuten later was ze er! En nog geen 10 minuten later kwam de placenta vanzelf; ook zo'n opluchting. 

Nu zijn we al bijna een week verder. En wat doet ze het goed! Mijn zelfvertrouwen stijgt met de dag en alles wordt makkelijker. 

Fysiek gezien herstel ik heel snel en ook emotioneel gezien valt het mij mee. At en toe komen de kraamtranen en daarbij zit ik nog midden in de rouw. Dit vergeet ik nog weleens. Maar ik ga er doorheen want Jill verdient de beste versie van haar mama. 

Our sunshine in dark days is here ❤️