Onverwachts zwanger en veel onzekerheid

Na 3 maanden word ik geheel onverwachts toch zwanger,

wat zijn we blij wat een wonder, zo welkom, de zwangerschap verloopt eerst nog prima als we de 12 weken echo hebben, moet dezelfde week m'n man ook weer door de scan en bloedprikken, wat dubbel, we leven echt in onzekerheid, gelukkig is de 12 weken echo goed, wat zijn we blij.

Nu op naar de oncoloog m'n man voelt zich goed, dus we gaan best blij erheen, we kunnen ook vertellen dat we een baby verwachten! Aangekomen bij de oncoloog laat ie ons eerst zitten, ik krijg toch een beetje een naar gevoel, hij vraagt aan m'n man hoe voel je je? M'n Man geeft gelijk antwoord heel goed, er is een baby onderweg!! De oncoloog is blij voor ons en ook voor hem is dit echt een grote verrassing, maar hij verteld ons er gelijk achteraan dat het bloed goed is , alleen op de scan is een vergrote lymfe in z'n buik te zien, deze kanker zaait eigenlijk altijd als eerste uit naar je (buik) lymfen, hij zegt erbij dat ie nog niet groot genoeg is voor een petscan en we ons maar niet al te veel zorgen moeten maken, dat is makkelijker gezegd als gedaan, we moeten de volgende scan afwachten, over zo'n 2 en halve maand. En tussen door nog een x extra bloedprikken met 6 weken,

Die extra keer bloedprikken is gelukkig goed, onze 20 weken echo word gepland en 2 dagen later vallen de afspraken voor de scan en uitslag op de mat, hoe is het mogelijk, precies in dezelfde week weer,

Wat een spannende week word dat, gelukkig leven de verloskundigen erg mee en als ik me te erg zorgen maak mag ik altijd langs komen, ik wil zo graag genieten maar heb steeds het gevoel dat het niet mag of kan, ik durf nog geen kleertjes te kopen als alles eerst maar goed is, als hij of zij er eerst maar eens gezond en wel is!

We besluiten het geslacht te willen weten zo kunnen we hopelijk toch nog even naar iets positiefs uitkijken, met 16 weken krijgen we een echo, we verwachten een zoontje wat leuk de kinderen krijgen een ballon en die mogen ze doorprikken met blauwe confetti! Even genieten van dit moment, de controles erna gaat m'n bloeddruk omhoog, logisch, de verloskundigen kennen me en zien het gelukkig een beetje door de vingers met wat extra controles erbij,

de week van de 20 weken echo en de uitslag van m'n man, wat ben ik zenuwachtig, de 20 weken echo ziet er goed uit!! Wat een opluchting, m'n bloeddruk blijft aan de hoge kant, op naar de oncoloog, we lopen nog op de gang of de oncoloog roept al; trek de champagne maar open hoor, de lymfe is gekrompen!! Wow wat fijn nu kunnen we dus toch nog gaan genieten,

Helaas tijdens een controle bij de huisarts notabene, struikel ik over een stoeptegel, ik breek m'n voet en teen, en 2 weken later op controle bij de huisarts vind ze m'n bloeddruk te hoog en ze vind dat ik echt maar eens aan mezelf moet denken en vooral aan de baby,  en laat ze me opnemen in het ziekenhuis,

Ik mag helaas niet meer werken, gelukkig mag ik wel snel naar huis!

We proberen nog wel te genieten van onze zomervakantie dichtbij huis maar toch even eruit.

Als met 32 weken de baby wat groter is en met de hoge bloeddruk besluiten de verloskundigen de zorg over te dragen aan het ziekenhuis, ik krijg zwangerschapssuiker en moet  met 34 weken insuline gaan spuiten, de baby blijft wat groter dus ze willen me met 38 weken gaan inleiden op 27 oktober 2021

Iets in me begint ineens te twijfelen ik heb een goede bevalling bij de eerste gehad hij was 4 weken te vroeg, de 2de bevalling was ietsje zwaarder, ze was ook wat zwaarder en zat vast met haar schoudertjes, er was iets paniek maar ze kwam er gelukkig toch nog goed vanaf.

Ik weet dat m'n zoontje nu al zwaarder is dan m'n dochter dus ik vraag of ze niet een keizersnede zouden moeten doen, maar ik heb 2 goede natuurlijke bevallingen gedaan, ze zien geen reden tot zorg, en ik word ingeleid en ben natuurlijk al int ziekenhuis!

Een week voor het inleiden moet m'n man nog een x z'n 3 maandelijkse controle bij de oncoloog, de scan het bloed , de longfoto,  alles is goed en we kunnen ons nu echt  gaan richten op de baby en bevalling, de volgende scan en bloedprikken valt precies tussen kerst en oud en nieuw in, de oncoloog verzet hem naar januari 2022, even weer 3 maanden "rust". Maar het knagende gevoel blijft, iets zegt me dat het bij de bevalling niet gaat lukken en ik word ook bang richting de naderende datum...