Mijn wonder

En na 2 bevallingen, was daarin ineens nummer 3. Ons kleine wonder, en ik zal proberen uit te leggen waarom. Na de zwangerschap en bevalling van Sem, wilden wij graag nog een kleintje, maar ja  1 engeltje en de bevalling van Sem die het bijna niet overleefde was een 3e toch wel heel spannend om voor te gaan. 

Maar toch, we wilde het graag en daarom besloten we naar een ander ziekenhuis te gaan dan waar de andere 2 geboren waren. Dit omdat we in het 1e ziekenhuis als nummer en zeur ouders zijn behandeld... In het nieuwe ziekenhuis werden wij hartelijk ontvangen, gynaecoloog hoorde ons verhaal aan en zei toen tegen ons. “ heel simpel, een zwangerschap kan het komt dan met 34 weken ter wereld.!” Als u dat geen probleem vind en vertrouwen in ons hebt dan komt alles goed.  (Dit was even in het kort het hele verhaal) Nou dat durfde wij best aan hoe spannend het ook was.  In die tijd hadden wij net een huis gekocht dus verder dan het gesprek hadden wij nog niet gedacht. Maar toen we net in ons nieuwe huis zaten en helemaal klaar waren met klussen, en dachten dat kleine kamertje komt wel een keer. Was daar ons wonder, ik bleek zwanger te zijn. 

We melden ons bij het ziekenhuis met de mededeling dat ik zwanger was en vanaf dat moment ben ik super opgevangen door Rijnstate ziekenhuis Arnhem. Als ik bang was, mocht ik altijd bellen en langs komen. Een echo tussendoor om te laten zien dat het kindje het nog deed, alles kon. Wat maakte mij dat rustig. 

Elke echo was het spannend, groeit dit kindje wel? Is er niets mis met de navelstreng? En allerbelangrijkste hoe is het met de placenta. 

Week 34: spannend, de gynaecoloog zei dat het kindje nu kon komen, ach ja ik deed nog even een autorijexamen en slaagde eindelijk! Maar wat er ook gebeurde geen baby....

Week 35, 36, geen baby en toen werd de stress mij toch een beetje teveel. 

Met de gynaecoloog afgesproken dat ik vanwege de stress een geplande keizersnede kreeg (keizersnede omdat met Sem spoed was en zhuis geen normale bevalling aandurfde)  met 38 weken, richting 38 weken zei de gynaecoloog dat we ook wel konden wachten! NOU MOOI NIET.  

We gaven aan dat wij dit niet wilde en hebben toen nogmaals alles uitgelegd (andere gynaecoloog) toen begreep zij ons. 

16 juni 2011 werd de dag dat onze 3e wonder geboren werd, hoe vreemd was dat om een brief op de koelkast te hebben hangen met daarop je beval datum. 16 juni gingen wij Sem naar oma brengen met de smoes dat wij erg vroeg afspraak hadden.  Toen de keizersnede (gepland) op zich liet wachten in verband met een spoed geval hebben we toch maar even oma gebeld.

Toen ik eenmaal op de operatie kamer lag, had ik het zo vreselijk koud. Ik was zo bang dat het kindje overleden was. Maar toen! Ja hoor daar was meneer, schreeuwend kwam hij ter wereld, armen omhoog en toen wist ik, die red het wel!

Gehuild hebben wij allebei, en het fijne van dit ziekenhuis was, dat nadat ik gehecht was de kleine man met mij mee naar de uitslaapkamer mocht. Dit had ik met Sem enorm gemist, die heb ik de eerste 2 uur niet gezien. 

Toen wij op de uitslaapkamer lagen kwam de gynaecoloog, de placenta was helemaal in orden er was niets te vinden wat er bij de andere jongens wel was. HELEMAAL NIETS!!! Placenta gezond, navelstreng in orde, gewoon alles. Daarom zeg ik altijd, dit is mijn wondertje!