3 jaar geleden
Mijn bevallingswens uitgekomen!
Ik kreeg mijn eigen kracht in handen!
REC. Bevallingsopname:
“Al voel ik me zo slap als iets ik probeer het te voelen in mijn buik…” "doet pijn"zeg ik.♡
•
“Kei goe je kan niet beter doen” “Het gaat fantastisch”:mijn lieve vroedvrouwen. “Je babytje gaat er bijna zijn” “goed ademen halen” af en toe checkt Rosanne in het spiegeltje. Ook is het fijn dat Leentje men hand vastneemt en R. wat druk op men rug geeft. Op de achtergrond gesprekjes van papa en Tiebe door pufgeluiden heen. Tiebe: “poep in bad.. piraatje?” “Poep?" (Ja papa de camera sta op men poep, T. probeert dat duidelijk te maken) kijk Tiebe haartjes” En ik pers! En jij duwt.”IK ZIE HET HOOFDJE” roept papa.
•
“En de schouders nog…”zeg ik “die komen vanzelf” zegt de vroedvrouw en de andere vraagt om een klein duwtje voor het kinnetje, ok. “krijgt ze lucht zo?”vraagt papa “ZE BEWEEGT, sjoeke” zegt hij enthousiast “ja dat voel ik”. R. verteld hoe jij gaat komen na een duwtje van mij door de benen. Wat ik achteraf op beeld hoor maar toen gemist heb. “Geef maar is een goei duwtje.. je bent aan het duwen he” vraagt R.. Jij komt er aan want ik was inderdaad aan het duwen met de allerlaatste en meeste kracht die ik nog had.
•
“Kei goe, kijk eens kijk eens Nina, je mag ze zelf er uit nemen…” Ja daar was je dan 2MEI, 6:33. Ik had het gevoeld en besefte het maar zag het een sec. later. Ik knipperde op die sec. en daar lig je onderaan in het water, dit lijkt een slomotion momentje. Terug in versnelling, WAUW HOE MOOI IS DIT... ik grijp je er uit: “OoooH” roep ik terwijl ik je tegen me aan druk, ik kom recht. Jij geeft je 1ste gilletje ‘Hier ben ik’ & ik geef je 1ste kusje. “Nina ZO INTENS, ECHT EEN BEVALLING OP EIGEN KRACHT” “Het is super snel gegaan” Fluisteren L&R. “Ik snap niet dat het ZO snel ging”… “Bij een 2de is dat altijd wat anders”... zeggen ze.
•
Op de achtergrond heeft papa ondertussen al 10-15x “ZUSJE” “daar is zusje” gezegd tegen Tiebe. En als een storm komen mijn naweeën opgang. “Wat een MOOI ROOS BABYTJE” “knap gedaan mama” “Tiebe KEI flink” vertellen de vroevrouwen ons. “EEN SCHOON BOELEKE” zegt papa. Dan de vraag om extra tetradoeken…“ik ben dat vergeten pakken uit de kast haha en het bad staat in de weg nu he” ... Ontlading is daar, de spanning zakt! Maar mijn naweeën komen het me hééél lastig maken! (tot 2d na je geboorte)♡
•
Ik voel me ongemakkelijk, weet er geen blijf mee en wil het jou aangenaam maken. Gelukkig zijn die lieve vroedvrouwen hier. De extra doekjes komen en papa krijgt de opdracht om een bekertje te halen, zo kunnen we jou met warm water overgieten. Ze vragen hoe je heet… ik vraag het aan T. zijn antwoord is: “bebiee” hij komt naar me en streelt me “oh mama bebie”. Daar liggen we dan. "Zal ik dat licht uit doen?" Vraagt L., yes please, ze letten zo op dingen die ik op de moment niet kan uitspreken. We hadden wel leuke kaarsjes gekocht enz. maar die zijn niet boven geraakt, ook thuisbevallingen gaan niet volgens plan.
•
Even bekomen, vond je je weg naar eten helemaal op jezelf, knap! “Hupla” zegt de vroedvrouw dat komt ook goed. Onder begeleiding van R. gaan papa en Tiebe de navelstreng samen doorknippen. (L. maakt beelden) Ik ben ZO blij, we deden dit allen SAMEN! Trots en opgelucht! Want waar ik de 1ste zwangerschap van in het begin tot het einde relaxed was en overtuigd dit te kunnen, werd in het ziekenhuis zoveel uit handen genomen. Ik wist dat heel eventjes langer het mij en T. gelukt was maar het duurdel zo giga lang en daarbovenop kreeg ik tijdens het hele tafereel waarbij ik me voelde faalde de extra uitleg “Jij gaat nooit van je leven een baby van 3kg op de wereld zetten” knip, duw en salu.(om het bruut en kort te zeggen, zo voelde dat)
•
Wel, Lotte is een dikke 800g zwaarder en 4cm langer. Ik deed het! Om er een positieve draai aan te geven ook dankzij u mevr de gynaecoloog, want toen ik de 1ste x twijfelde thuis te bevallen was ik nu vastberaden! Dit boezemde angst in op een punt tijdens het persen. Zonder iets te zeggen voeldde R. dit en heeft ze dat citaat volledig ontkracht. Met al hun aanmoediging lieten ze mij en jou dit doen, ze zorgden dat we niet zouden geloven in het 'niet kunnen' op dat moeilijke moment. Ze namen niet over… stonden ons bij! Zo lief dat jullie zeiden:dat dit een mooi voorbeeld was van een bevalling op eigen kracht!
•
Dit citaat zal ik ook nooit vergeten en zal ik koesteren! Om de gevoelens die ik had bij de uitspraak bij mijn 1ste bevalling te doen genezen!!♡
