Laatste controle gynaecoloog

Vorige week had ik de allerlaatste controle na mijn bevalling.

Ik vond het ook wel weer een beetje spannend. Eenmaal in de wachtkamer voelde ik op de een of andere manier ook emoties. Dat zou ongetwijfeld te maken hebben gehad met een stukje afsluiting.

Eenmaal binnen vroeg de gynaecoloog hoe het ging en vertelde hem dat ik me steeds beter voelde. Maar ik merk nog wel dat als ik te veel doe ik nog wel last van me buik krijg En ik ook nog wel moe ben soms. Maar goed het heeft even tijd nodig na zo keizersnede.

Na wat controles vond hij dat mijn wond er onwijs goed uit zag en je er bijna niks meer van zag.

Toen begon hij nog even over de previa en vertelde me opnieuw hoeveel geluk we hebben gehad.

Omdat het voor hun op de operatiekamer er bijzonder uit zag hadden ze er foto’s van gemaakt en deze liet hij mij zien en legde mij precies uit hoe of wat.

Ik had niet alleen previa maar mijn placenta was ook nog eens in 2 delen bizar hè?! Tussen die 2 delen in lag de kleine jongen, best apart om dat zo te zien op een foto.

Ook liet hij mij zien hoe enorm groot de bloedvaten waren (previa) en daar schrok ik best van. De bloedvaten waren zo dik net als een tuinslang en dan overdrijf ik niet.

De gynaecoloog zei heel duidelijk dit had je niet willen weten tijdens je zwangerschap jullie hebben echt onwijs veel geluk gehad dat de bloedvaten niet geknapt zijn want dan had Levi het niet overleefd.

Het was dan ook maar de vraag hoe ik er aan toe was geweest met als die bloedvaten geknapt waren..

Gelukkig is het allemaal niet gebeurd en is ons dat bespaard gebleven!! Het voelt letterlijk als een engeltje op onze schouders en we weten zeker dat onze lieve oma in de hemel hier aan heeft meegewerkt..

Toen kwam voor mij de belangrijke vraag.

‘Hoe groot is de kans bij een eventuele volgende zwangerschap om opnieuw een previa te krijgen?’

De kans is wel iets groter kreeg ik als antwoord.

Dat was wel even schrikken.

Ik kreeg de foto’s naar mijn telefoon gestuurd zodat ik ze aan Hans kon laten zien. En zo eindigde mijn laatste afspraak bij de gynaecoloog.

Ik bedankte hem en zei dat we hem enorm dankbaar waren hoe goed hij gehandeld heeft en dat ze Levi optijd gehaald hebben .

Eenmaal buiten belde ik mijn man en vertelde hem dat ik de foto’s gezien had en meegekregen had en hoeveel geluk wij hadden gehad.

Eenmaal thuis barste ik in tranen uit.

Alle spanning kwam er uit en ik liet mijn man de foto’s zien. Ook hij schrok er enorm van en had niet verwacht dat bloedvaten zo dik konden zijn.

Ook vroeg hij aan mij hoe groot de kans was met een eventuele nieuwe zwangerschap om opnieuw previa te krijgen. En ja die kans was groter.

Ik zei tegen mijn man hoe graag ik nog een 3e kindje wil, maar ik wil niet nog een keer het risico nemen met deze gevaren. Ik wil niet nog een keer zo’n pittige zwangerschap. Mijn man was het daar helemaal mee eens .

Maar toch ook voelt het voor mij best pijnlijk.

Het leek mij onwijs mooi mocht het zo zijn om

nog een 3e kindje samen te krijgen.

Maar ik wil niet opnieuw mijn leven of het leven van een 3e kindjes op het spel zetten met een eventuele nieuwe zwangerschap. Wetende dat de kans op opnieuw een previa groot is...

Gelukkig ging het goed deze zwangerschap maar wie zegt dat het met een eventuele 3 zwangerschap ook goed gaat .

Dat risico willen wij niet opnieuw nemen..

Ik merk wel dat ik het onwijs lastig vind op dit moment en het ook pijnlijk voelt dat ik niet opnieuw zwanger meer zal worden.

Ik ben gewoon zo onwijs gek op kinderen.

En ik zal dit een plekje moeten gaan geven, maar soms doet het me ook wel verdriet .

Maar hey ik ben moeder van 2 prachtige kinderen waar ik elke dag onwijs dankbaar voor ben. En ja het is soms ook onwijs pittig met een peuter met puber gedrag die je uitdaagt als je de fles geeft aan de kleine jongen of dat je met hem bezig bent maar ik moet soms ook onwijs lachen hoe wijs de kleine meid word en dit jaar alweer 3 jaar word .

En de kleine jongen, wauw ik ben zo dankbaar hoe goed hij het doet vanaf dat die bij ons is met 36 wkn. Ik denk nog regelmatig aan mijn oma toen ik haar vertelde dat ik opnieuw zwanger was en dat ze zei dat het een jongetje werd en ze gewoon gelijk had !!

Hoe bizar helaas is mijn oma vorige jaar overleden en mis ik haar vreselijk. Ik had Levi zo graag aan haar willen voorstellen zodat ze met hem kon knuffelen. Maar ik weet zeker dat ze van boven met ons mee kijkt , en super trots op mij is ..