Klaar voor de bevalling

Eenmaal de verloskundige gebeld, besluit ik lekker op mijn bed te gaan liggen. Ik wil graag thuis bevallen, aangezien ik toch geen pijnmedicatie wil. De verloskundige besluit op te schieten, aangezien de bevallingen in de familie erg snel gaan. Bijzonder is, dat bij toeval, de verloskundige alle bevallingen in de familie begeleid heeft.

Na een uur blijkt de ontsluiting al op 4 cm te zitten en ga ik onder de douche. Achteraf gezien heb ik daar een uur gezeten. Nadat ik uit de douche kom, word ik overvallen door het temperatuurverschil en dreig ik even van mezelf af te gaan. Dit is iets wat ik herken en ik ga dan ook snel op bed liggen en drink een glaasje water. Vaak gaat het dan het snelst voorbij. Meteen als ik mijn water op heb, begin ik over te geven. Dat hadden we nog niet genoeg gedaan tijdens de zwangerschap, zucht! Terwijl ik overgeef, voel ik vanonder ook nog iets lopen. Ik begin te jammeren, aangezien ik denk dat het ontlasting is. Het is me namelijk de laatste weken vaak overkomen dat het boven en onder tegelijkertijd eruit kwam. Maar mijn vliezen blijken te zijn gebroken. De verloskundige probeert zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat ik toch naar het ziekenhuis moet, onze kleine man heeft in het vruchtwater gepoept. Wat voor mij uren lijkt te duren, is in werkelijkheid 20 minuten. Na 20 minuten lig ik in de verloskamer en moet ik wachten tot alles klaar is. Ik heb inwendig nog nooit zo gevloekt, dat ze maar eens opschoten. Ik had al persweeën in de auto, dus de rit naar de verloskamer toe was hels. Helemaal toen ze nog 3x checkte of ik echt degene was die ze voor zich hadden. Oo.. Wat heb ik die mensen vervloekt.

Toen ik eenmaal mocht persen, sloeg toch een beetje de angst toe. Ik durfde niet door te duwen, bang voor de pijn. Maar toen de gynaecoloog begon over een vacuümpomp, heb ik geduwd al wat ik geleerd had. Ik liet mijn kind niet helpen, omdat ik zelf niet doorzette. En daar was hij dan, onze zoon!

Tijdens de bevalling vond ik het echt een hel om te bevallen, de klus was dan ook geklaard in 3 uurtjes. Maar zoals de befaamde clichés, was ook mijn reactie naar de bevalling: "Was dit alles?" Achteraf gezien heb ik een makkelijke bevalling gehad, waardoor ik alles al snel vergeten was. Bevallen is natuurlijk geen pretje, maar naarmate de verhalen die ik in mijn omgeving gehoord had, vond ik het meevallen. Het contrast tussen de meest helse bevalling en mijn bevalling is dan ook super groot.