Het was prachtig om zo bewust mee te mogen maken.

Het was zo anders als de natuurlijke bevalling van S.

Daar is ze dan, eindelijk, onze dochter G. Geboren op woensdag 17 mei 2023. Wat was de "bevalling" magisch, zeg. Vroeger zou ik doodsangst hebben bij het woord keizersnede, maar nu! Wauw, wat was dit fantastisch, zo anders dan de natuurlijke bevalling die ik bij S had. Misschien ook wel vanwege de vroeggeboorte en alles wat daarbij kwam kijken.

Veilig en wel was G eindelijk bij ons. Eén klein poppetje was het; ze woog 3200 gram en was 46 cm lang. Eén mega baby voor ons alsnog; het was wel even wennen. S was 1130 gram en 36 cm bij haar geboorte. Het was zo raar en bijzonder tegelijk om nu een "gewone" baby te hebben.

In de avond kwam S met mijn schoonouders langs om haar zusje en kleindochter te ontmoeten en daarna nog mijn ouders. Wat was het fijn dat ze zo snel mochten komen en we G konden voorstellen. Zo anders ook dan bij S; toen mochten onze ouders heel even kijken op de IC waar ze lag. Daarna zagen ze haar pas ruim 7 weken later toen ze eindelijk thuis was.

We moesten een paar dagen blijven vanwege de keizersnede en de hoge bloeddruk die ik nog had. De keizersnede viel me alles mee; 16 uur later stond ik alweer heerlijk onder de douche te douchen. Jeetje, wat was dit fijn om even lekker op mijn benen te kunnen staan en een warme douche te nemen na alles. De wond was wel wat gevoelig, maar ik had het allemaal veel erger verwacht.

Stiekem vonden we het fijn om nog even door te brengen in het ziekenhuis. Zo'n kleintje is toch best wel spannend en alles is zo anders en nieuw. Vrijdagochtend mochten we naar huis en ervaarden we voor het eerst hoe het was om een kraamweek te hebben. Ik was gewoon een echte kraamvrouw; heel bijzonder om mee te mogen maken.

Het was zo onwerkelijk allemaal. Het besef kwam steeds meer binnen; alles is zo anders gegaan dan bij S. Geen angst tussen leven en dood, geen piepjes, geen couveuse waar ze wekenlang in moest liggen. Geen pijn en verdriet om elke dag het ziekenhuis te verlaten zonder baby. Niet wetend wat de volgende uren ons gaan brengen.

Er was rust, zoveel rust... Deze zwangerschap, de bevalling en de kraamweek. Alles verliep zo rustig en fijn; zo had het moeten zijn. Dit gun ik iedereen. Dankbaar dat we deze kant mochten meemaken. Dankbaar dat de geboorte van G. de zwarte periode van S. nu "roze" maakt.

Weten hoe het verder gaat en hoe ik het ervaar als mama van twee? Blijf ons volgen. 🤍