Hello babygirl !

22:00 - Daar waren we dan, in het geboortehuis. Ik mocht gelijk door naar kamer 1, wie dat tegen mij zei en op welke plek dat was zou ik niet meer weten. Mijn gedachten waren niet bij de werkelijkheid maar bij mijn weeën. Die trouwens totaal niet geleidelijk kwamen en ook verschilden van 30 seconden tot anderhalve minuut. In kamer 1 stond de kraamverzorgster en het beval bad al klaar. Bevallen in bad was op dat moment een enorm grote wens van mij. Op ons gemak gingen wij ons plekje zoeken. 

23:00 - De verloskundige kwam bij mij kijken hoeveel centimeter ontsluiting ik had voor dat ik in bad ging. op dit moment was het 4 á 5 centimeter. Rustig aan ging ik het bad in, wat was dit heerlijk! Mijn weeën kwamen nog steeds niet regelmatig. Mijn vriend zat aan de ene kant van het bad en mijn moeder aan de andere kant. af en toe kwam de verloskundige langs om te checken hoe het met mij ging. Eigenlijk vanaf het moment dat ik in bad ben gestapt ben ik de tijd helemaal vergeten en had ik ook geen benul meer van tijd. 

Op een gegeven moment kwam de verloskundige weer om te voelen hoe het met mijn ontsluiting ging. Zelf had ik het idee dat ik op de 9 centimeter zou zitten, maar helaas dit bleek nog steeds maar 5 centimeter te zijn. Op dat moment besloot zij om mijn vliezen te breken. Vanaf dat moment begrijp ik dat mensen zeggen dat het lijkt alsof ze in hun broek plassen als hun vliezen breken. Ik had enorm veel vrucht water! De verloskundige bleef zich verbazen over hoeveel er uit kwam, ook gedurende de volgende uren van mijn bevalling nog. 

Na nog een paar uur weeën opvangen kon ik niet meer. Mijn weeën kwamen nog steeds niet regelmatig en varieerde ook enorm van lengte. Om 5 uur besloot zij mij met nog maar 7 centimeter ontsluiting door de sturen naar de medische kant van het ziekenhuis. Van te voren wilde ik liever geen pijnstilling, maar vanaf dat moment had ik mij bedacht en wilde ik heel graag morfine. 

Aangekomen aan de medische kant kreeg ik gelijk in mijn rechter hand een infuus met weeën op wekkers en in mijn andere hand een infuus met de morfine. Om 6 uur was ik daar helemaal geïnstalleerd. Elke keer dat het mogelijk was om morfine te krijgen drukte ik op het pompje. Mijn vriend zegt achteraf dat ik wel gek leek en maar op het pompje bleef drukken. Vanaf 6 uur heb ik alles ook in een waas beleefd tot het moment dat ik mocht gaan persen. 

08:00 - EINDELIJK mocht ik gaan persen. Zelf gaf ik al een kwartier aan dat ik echt moest persen en dat ze kwam. maar volgens de gynaecoloog kon dat niet... In eerste instantie moest ik gaan persen op bed. na een minuut of 10 werd ik over gezet naar de baarkruk, ook daar werd ik na 10 minuten weer over gezet naar het bed. dit tot drie keer toe, wat vond ik dit vreselijk! Na een uur persen was mijn kleine meid er nog niet. Zelf had ik geen benul van tijd, maar merkte wel dat dit wel erg lang duurde. Na dat uur kwamen eindelijk de persweeën waarop zij stukje voor stukje naar buiten kwam. Haar hoofdje heeft 3 weeën lang gestaan. Daarna kwamen ze er achter dat zij vast zat met haar schouder achter mijn schaambot.  Op dat moment gooide de gynaecoloog en verpleegkundige mijn benen naar beneden om haar los te krijgen. Op dat moment ging ook de hartslag van mijn dochtertje naar beneden. (hier kreeg ik op dat moment gelukkig niks van mee). Na nog twee keer persen was ze er dan eindelijk?! Ze werd op mijn buik gelegd, zonder teken van leven... De verpleegkundige bleef haar wrijven met doeken, maar dit hielp niks. Toen werd heel erg snel haar navelstreng doorgeknipt en bij mij weg gehaald. Dit gebeurde zonder dat er wat tegen mij gezegd werd. Ze had nog niet gehuild toen de gynaecoloog naar mij kwam en vertelde dat de kinderarts er aan zou komen. Net toen zij dat zei begon ze te huilen! Maar kinderarts? waarom? dit vroeg ik dus ook aan de gynaecoloog. Zij vertelde mij toen dat ze inderdaad niet ademde. De kinderarts heeft niks hoeven doen en mijn meisje was helemaal goed gekeurd! 

Ze mocht weer terug bij mij! Wat was ik blij! In de tussentijd had ik enorm veel gehuild, adrenaline, angst en blijheid. Dit alles in nog geen kwartier tijd. 

1 oktober 2019 om 09:16 is ze eindelijk geboren! Een mooi meisje met een lengte van 50 centimeter en 3402 gram.